Jak rozumieć dogmat 'poza Kościołem nie ma zbawienia'

Jak rozumieć dogmat "poza Kościołem nie ma zbawienia"

Św. Cyprian pierwszy używa w r. 256 zdania, że “poza Kościołem nie ma zbawienia (extra Ecclesiam nulla salus)”. Podobnie św. Augustyn (354–430) pisze: “Poza Kościołem nie ma zbawienia.

Konstytucja Lumen gentium sama zresztą jasno potwierdza formułę św. Cypriana:

"Sobór święty zwraca się w pierwszym rzędzie do wiernych katolików. Uczy zaś, opierając się na Piśmie świętym i Tradycji, że ten pielgrzymujący Kościół konieczny jest do zbawienia. Chrystus bowiem jest jedynym Pośrednikiem i drogą zbawienia. On, co staje się dla nas obecny w Ciele swoim, którym jest Kościół; On to właśnie podkreślając wyraźnie konieczność wiary i chrztu (por. Mk 16,16; J 3,5) potwierdził równocześnie konieczność Kościoła, do którego ludzie dostają się przez chrzest jak przez bramę. Nie mogliby tedy być zbawieni ludzie, którzy wiedząc, że Kościół został założony przez Boga za pośrednictwem Chrystusa jako konieczny, mimo to nie chcieliby bądź przystąpić do niego, bądź też w nim wytrwać (KK 14)."

Wszyscy, którzy powołują się na “ducha” Soboru Watykańskiego II, powinni o tym powyżej z Lumen gentium pamiętać, a także o tym, że wszystkie dokumenty duszpasterskie tego Soboru muszą być interpretowane w świetle Tradycji, w świetle wcześniejszej nauki, czyli nieomylnego wykładu prawdy objawionej.

Bardzo ciekawa pozycja do czytania:

Poza Kościołem nie ma zbawienia.
(....)
[link widoczny dla zalogowanych]

Aby precyzyjnie odróżnić naukę katolicką zarówno od poglądów liberalnych jak też i rygorystycznych konieczne są niezbędne wyjaśnienia dotyczące różnych sposobów przynależności do Kościoła świętego, o których mowa w dokumentach katolickiego Magisterium.

... i ciekawy tekst w temacie tu:

Poza Kościołem katolickim nie ma zbawienia! Błędy teologów liberalnych
(...)
[link widoczny dla zalogowanych]

"Nie bez smutku dowiadujemy się, że jeszcze drugi, nie mniej złudny błąd wkradł się do niektórych części świata katolickiego i zawładnął umysłami przeważnie katolików, którym się zdaje, że można się spodziewać, iż dostąpią zbawienia ci, którzy nie należą wcale do prawdziwego Kościoła Chrystusowego. Dlatego często zwykli się dopytywać, jaki też po śmierci spotyka los i co się stanie z tymi, którzy nie mają wiary katolickiej, i przytaczając najbardziej nieuzasadnione racje, spodziewają się takiej odpowiedzi, która by miała potwierdzić ich mniemanie.

Boże uchowaj, Czcigodni Bracia, byśmy śmieli kłaść granice miłosierdziu Bożemu, które jest nieskończone; broń Boże, byśmy mieli chcieć przenikąć tajne zamiary i wyroki Boga, które są przepaścią bezdenną, ani też nie mogą być zgłębione rozumem ludzkim. Co jednak jest obowiązkiem Naszego urzędu apostolskiego, to czynimy i pragniemy pobudzić biskupią waszą troskliwość i czujność, abyście uczynili, co tylko możecie uczynić, żeby oddalać od umysłów ludzkich owo mniemanie zarówno bezbożne jak zgubne, jakoby mianowicie w każdej religii człowiek mógł znaleźć drogę do zbawienia wiecznego."

(bł. Pius IX, alokucja „Singulari quadam”)

Taka ... moja myśl po powyższej lekturze.

Bóg oceni kto był w niepokonalnej nieświadomości - sam papież Pius IX. w "Alokucji Singulari quadam 1854" pisze, że jest daleki od zakreślania granic miłosierdzia Bożego. Zbawienie jest tylko przez Kościół, bo on jest jedyną bramą. Jeżeli ktoś nie należy do niego ciałem "bo nie wie co czyni", to wcale nie znaczy, że zbawi się dzięki innej religii. Zbawi się wbrew tej religii i tylko przez Kościół. Innej drogi nie ma.

Teresa napisał:

Bardzo ciekawa pozycja do czytania:

Poza Kościołem nie ma zbawienia.
(....)
[link widoczny dla zalogowanych]

Poza Kościołem nie ma zbawienia.
ks. Stanisław Wesołowski

CZĘŚĆ PIERWSZA.
Zwykły sposób zbawienia w przynależności do duszy i ciała Kościoła.
Rozdział I. Konieczność przynależności do duszy Kościoła.
Dusza Kościoła.
Znamiona przynależności do duszy Kościoła.
Wiara nadprzyrodzona.
Łaska uświęcająca.
Dobre uczynki.

Rozdział II. Obowiązek przynależności do ciała Kościoła.
Ciało Kościoła.
Cechy przynależności do ciała Kościoła.
Charakter sakramentalny chrztu św.
Jedność wiary.
Jedność duszpasterstwa.
Jedność kultu.

CZĘŚĆ DRUGA.
Nadzwyczajny sposób zbawienia w przynależności tylko do duszy Kościoła.
Rozdział I. Poganie.

Jawna droga zbawienia.
Tajna droga zbawienia.
Opatrznościowe drogi zbawienia.
Postępowanie Kościoła wobec pogan.

Rozdział II. Żydzi, mahometanie, buddyści itp.
Rozdział III. Dzieci nieochrzczone.
Rozdział IV. Heretycy i schizmatycy materialni.
Rozdział V. Wyklęci.
Rozdział VI. Samobójcy.
Rozdział VII. Heretycy i schizmatycy formalni.
Tolerancja Kościoła wobec innowierców.
Zakończenie.

Poznań 1911
Nakładem i czcionkami Drukarni i Księgarni Św. Wojciecha.
Za zezwoleniem Władzy Duchownej.

[link widoczny dla zalogowanych]