2. Niedziela Męki Pańskiej czyli Niedziela Palmowa

Wysłany: Wto 17:42, 11 Mar 2008

Giotto di Bondone - Wjazd do Jerozolimy

Niedziela Palmowa otwiera Wielki Tydzień. Nazwa tego dnia pochodzi od wprowadzonego w XI w. zwyczaju święcenia palm. Liturgia bowiem wspomina uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy, bezpośrednio poprzedzający Jego Mękę i Śmierć na Krzyżu. Witające go tłumy rzucały na drogę płaszcze oraz gałązki, wołając: "Hosanna Synowi Dawidowemu". O uroczystym wjeździe Pana Jezusa do Jerozolimy piszą wszyscy czterej Ewangeliści. Samo to świadczy, jak wielką rangę przywiązują do tego wydarzenia z życia Jezusa Chrystusa.

Pierwsze wzmianki o formowaniu się Wielkiego Tygodnia znajdują się w pamiętniku słynnej pątniczki Egerii. Świadczą one o formowaniu się liturgii dwutorowo - z jednej strony akcentowano wydarzenia z życia Chrystusa (Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie), z drugiej zaś - nadawano charakter historyczny, wiążąc wydarzenia z datami.

W procesji uczestniczyło wielu dzieci, śpiewano radosne pieśni. W czasach późniejszych procesje przyjęły się na Wschodzie. Wprowadzano po woli elementy dramaturgiczne. Niesiono krzyż, biskup, jako reprezentant Chrystusa wjeżdżał do Jerozolimy na osiołku. Prawdopodobnie zdecydowanie później zwyczaj urządzania procesji przyjął się na Zachodzie. Otóż za czasów Leona Wielkiego obchodzono Niedzielę Męki Pańskiej, ale nie było procesji, czytano natomiast uroczyście Pasję według św. Mateusza. Dopiero dokumenty z IX wieku poświadczają, że obchody Niedzieli Palmowej związane były z bardzo uroczystymi procesjami.

Procesje zwykle rozpoczynały się poza miastem i podążała do kościoła.
Uczniowie i dzieci rozkładali swoje płaszcze, a w chwili śpiewania hymnu Ave Rex noster padali na ziemię. W procesji niesiono Ewangelię lub Najświętszy Sakrament. Ludzie mieli palmy, które błogosławiono. Z IX wieku pochodzi hymn Gloria laus napisany ku czci Chrystusa Króla przez Teodulfa z Orleanu, zachowany w liturgii do dziś. Po dojściu do kościoła odprawiano uroczystą Mszę św. o Męce Pańskiej.

Wysłany: Wto 17:45, 11 Mar 2008

Aż do reformy z 1955 r. istniał zwyczaj, że celebrans wychodził w Niedzielę Palmową przed kościół, a bramę świątyni zamykano. Kapłan uderzał w nią krzyżem trzykrotnie, wtedy dopiero brama otwierała się i kapłan z uczestnikami procesji wstępował do wnętrza kościoła, aby odprawić Mszę świętą. Symbol ten miał wiernym przypominać, że zamknięte niebo zostało nam otworzone dzięki zasłudze krzyżowej śmierci Chrystusa.

Obecnie kapłan w Niedzielę Palmową nie przywdziewa szat pokutnych, fioletowych, jak to było w zwyczaju dotąd, ale czerwone. Procesja zaś ma charakter triumfalny. Chrystus wkracza do świętego miasta jako jego Król i Pan, odbiera spontaniczny hołd od mieszkańców Jerozolimy. Przez to Kościół chce podkreślić, że kiedy Chrystus Pan za kilka dni podejmie się tak okrutnej śmierci, to jednak nigdy nie pozbawi się swojego majestatu królewskiego i prawa do panowania.
Przez mękę zaś swoją i śmierć to prawo jedynie umocni. Godność królewską Chrystusa Pana akcentują antyfony i pieśni, które śpiewa się w czasie rozdawania palm i procesji.

Liturgia Niedzieli Palmowej jest rozpięta między dwoma momentami: radosną procesją z palmami oraz czytaniem - jako Ewangelii - Męki Pańskiej według jednego z 3 Ewangelistów: Mateusza, Marka lub Łukasza (Mękę Pańską wg św. Jana czyta się podczas liturgii Wielkiego Piątku). W ten sposób Kościół podkreśla, że triumf Chrystusa i Jego Ofiara są ze sobą nierozerwalnie związane.

Wysłany: Wto 18:30, 11 Mar 2008

[link widoczny dla zalogowanych]

Zwyczaj poświęcania palm wprowadzono do liturgii dopiero w wieku XI.
Wierni przechowują je przez cały rok, aby w następnym roku mogły zostać spalone na popiół, którym są posypywane nasze głowy w Środę Popielcową. Procesja z palmami jest z jednej strony upamiętnieniem wydarzenia sprzed wieków, z drugiej zaś - naszym kroczeniem wraz z Chrystusem ku ofierze, którą dzisiaj jest Msza święta. Ogłaszając Chrystusa Królem zgadzamy się w ten sposób na to, że nasza droga do Ojca prowadzi zawsze przez Krzyż.

W Polsce Niedziela Palmowa nosiła także nazwę Niedzieli Kwietnej, bo zwykle przypada w kwietniu, kiedy to pokazują się pierwsze kwiaty. W Niedzielę Palmową po sumie odbywały się w kościołach przedstawienia pasyjne. Za czasów króla Zygmunta III istniały zrzeszenia aktorów-amatorów, którzy w roli Chrystusa, Kajfasza, Piłata, Judasza itp. chodzili po miastach i wioskach i odtwarzali misterium męki Pańskiej. Najlepiej i najwystawniej organizowały ten rodzaj przedstawienia klasztory. Do dnia dzisiejszego pasyjne misteria ludowe odbywają się w każdy Wielki Tydzień w Kalwarii Zebrzydowskiej.

Palmy w Polsce zastępują często gałązki wierzbowe z baziami. Po ich poświęceniu zatyka się je za krzyże i obrazy, by strzegły domu od nieszczęść i zapewniały błogosławieństwo Boże. Wtykano także palmy na pola, aby Pan Bóg strzegł zasiewów i plonów przed gradem, suszą i nadmiernym deszczem.

Już za tydzień Święta Wielkanocne, największe i najważniejsze święta dla wszystkich wierzących katolików. Dzisiaj 05.04.2009 Niedziela Palmowa, która rozpoczyna najistotniejszy tydzień w kościele katolickim - Wielki Tydzień. Tradycyjnie w tę niedzielę pójdziemy do kościoła z palmami, dla upamiętnienia wjazdu Chrystusa do Jerozolimy i jako symbol odradzającego się życia.

Liturgia Niedzieli Palmowej jest rozpięta między dwoma momentami: radosną procesją z palmami oraz czytaniem - jako Ewangelii - Męki naszego Pana Jezusa Chrystusa. W ten sposób Kościół podkreśla, że triumf Chrystusa i Jego Ofiara są ze sobą nierozerwalnie związane.

W tę niedzielę kapłan przywdziewa czerwone szaty. Procesja, w której idzie wraz z wiernymi niosącymi palmy ma triumfalny charakter. Przez to Kościół chce podkreślić, że kiedy Chrystus za kilka dni podejmie się tak okrutnej śmierci, to jednak nigdy nie pozbawi się swojego majestatu królewskiego i prawa do panowania.

Fakt, iż tradycja obchodzenia Niedzieli Palmowej jest w Polsce tak silnie zakorzeniona świadczy o wielkim przywiązaniu ludzi do tradycji chrześcijańskiej. Obyśmy nie zapominali przekazywać tej tradycji następnym pokoleniom, bowiem to co w narodzie niezniszczalne to historia i tradycja przekazywana z pokolenia na pokolenia.

Poświęcenie palm i błogosławieństwo w suterynie kościoła, potem procesja z palmami i Msza Św. w kościele:

http://www.youtube.com/watch?v=apB1tAEwGwo&feature=channel

http://www.youtube.com/watch?v=MJPsiph3FLQ&feature=channel_page

http://www.youtube.com/watch?v=H29JQqLwblk&NR=1

http://www.youtube.com/watch?v=wsLVqv-R2Fg&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=fV6hYdrS1YI&feature=channel

Wysłany: Nie 12:35, 24 Mar 2013

Dziś Niedziela Palmowa - w tradycyjnej liturgii to II Niedzieli Męki Pańskiej

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

POŚWIĘCENIE I ROZDAWANIE PALM

Celebrans i asystujący, złożywszy ukłon przed ołtarzem, udają się do miejsca gdzie będą święcone palmy. Chór śpiewa antyfonę
(...)
Kapłan trzykrotnie kropi palmy leżące przed nim i trzymane w rękach przez wiernych oraz okadza je. Następnie celebrans rozdaje poświęcone palmy najpierw duchowieństwu, potem ministrantom, w końcu wiernym lub ich przedstawicielom. W czasie rozdawania palm śpiewa się psalmy (23 i 46) z następującymi antyfonami
(...)
[link widoczny dla zalogowanych]

Poświęcenie palm ma miejsce – jak zawsze zresztą w starej formie rytu – przed rozpoczęciem Mszy św. Kapłan jest ubrany wówczas w szaty czerwone. W głównej modlitwie kapłan przedstawia Bogu dwa cele obchodzenia uroczystości wjazdu Jezusa do Jerozolimy: „zwycięstwo nad wrogiem i rozmiłowanie się w uczynkach miłosierdzia”. Co oprócz tego wyraża Niedziela Palmowa?

Niedziela Palmowa mówi o zwycięstwie, ale dodatkowo w jej kontekście sprecyzowane jest, jakie to ma być zwycięstwo. Chrystus nie wjechał do Jerozolimy na ognistym rumaku, symbolu oręża i wojny, ale na osiołku, który od najdawniejszych czasów był symbolem pokoju i pokory. Niedziela Palmowa ma nam więc zasygnalizować, iż podążanie ścieżkami Chrystusa w naszym życiu jest radykalnie odmienne od scenariuszy, uznawanych powszechnie przez doczesny świat. Tak jak Chrystus w ten sposób nie spełnił oczekiwań Żydów, którzy spodziewali się wjazdu potężnego władcy, tak też i my naśladując Go nie będziemy spełniać oczekiwań tego świata. Dlatego spotka nas niewątpliwie ból i cierpienie, natomiast prawdziwe zwycięstwo czeka nas w niebieskim Jeruzalem.

(...)
[link widoczny dla zalogowanych]

13 kwietnia A.D. 2014 - 2. Niedziela Męki Pańskiej czyli Niedziela Palmowa

[link widoczny dla zalogowanych]

O, osiołku szczęściarzu, sławny stałeś się w świecie, bo w Niedzielę Palmową - Boga wiozłeś na grzbiecie! Smile

Wysłany: Sob 9:26, 28 Mar 2015

29 marca A.D. 2015 - 2. Niedziela Męki Pańskiej czyli Niedziela Palmowa

Na wstępie Wielkiego Tygodnia liturgia przedstawia wiernym w syntetycznym skrócie Tajemnicę Wielkanocną — przejście przez mękę i krzyż do chwały Zmartwychwstania. Procesja wskazuje na cel i owoc ofiary Zbawiciela. Jest nim zwycięstwo nad szatanem, grzechem i śmiercią. We Mszy świętej rozważamy cenę za jaką zwycięstwo zostało osiągnięte.

Procesja dzisiejsza wywodzi się z Jerozolimy i sięga IV w. Chrześcijanie gromadzili się na Górze Oliwnej. Po odczytaniu Ewangelii o wjeździe Pana Jezusa do Jeruzalem udawali się w uroczystej procesji do kościoła Zmartwychwstania Pańskiego. I my dzisiaj przy śpiewie uroczystych antyfon i hymnów idziemy za krzyżem, który kiedyś otworzy nam bramy nieba. Tradycja święcenia palm wywodzi się z Rzymu. Zielone gałązki są symbolem odradzającej się przyrody i zwycięstwa życia nad śmiercią. Poświęcone palmy zatkniemy w naszych domach za krzyżem i będą nam przypominać o zwycięstwie Chrystusa nad Szatanem.

(...)

[link widoczny dla zalogowanych]

Wysłany: Sob 10:27, 19 Mar 2016

Wg. nowego kalendarza liturgicznego jest to 6. niedziela Wielkiego Postu, nazywana Niedzielą Palmową, czyli Męki Pańskiej, rozpoczyna obchody Wielkiego Tygodnia. Liturgia Kościoła wspomina uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, a także rozważa Jego Mękę.

Wjazd do Jerozolimy – fresk autorstwa Giotto di Bondone namalowany ok. 1305 roku dla Kaplicy Scrovegnich w Padwie.

W tradycyjnej liturgii 27 marca 2016 r. II Niedziela Męki Pańskiej czyli Palmowa W liturgii obok fioletowego pojawia się kolor czerwony. Ma miejsce obrzęd poświęcenia palm i odbywa sie uroczysta procesja z palmami. Czyta sie opis Męki Pańskiej, wg. św. Mateusza. Rozpoczyna się Wielki Tydzień.

Na wstępie Wielkiego Tygodnia liturgia przedstawia wiernym w sysntetycznym skrócie Tajemnicę Wielkanocną — przejście przez mękę i krzyż do chwały Zmartwychwstania. Procesja wskazuje na cel i owoc ofiary Zbawiciela. Jest nim zwycięstwo nad szatanem, grzechem i śmiercią. We Mszy świętej rozważamy cenę za jaką zwycięstwo zostało osiągnięte.

Procesja dzisiejsza wywodzi się z Jerozolimy i sięga IV w. Chrześcijanie gromadzili się na Górze Oliwnej. Po odczytaniu Ewangelii o wjeździe Pana Jezusa do Jeruzalem udawali się w uroczystej procesji do kościoła Zmartwychwstania Pańskiego. I my dzisiaj przy śpiewie uroczystych antyfon i hymnów idziemy za krzyżem, który kiedyś otworzy nam bramy nieba. Tradycja święcenia palm wywodzi się z Rzymu. Zielone gałązki są symbolem odradzającej się przyrody i zwycięstwa życia nad śmiercią. Poświęcone palmy zatkniemy w naszych domach za krzyżem i będą nam przypominać o zwycięstwie Chrystusa nad Szatanem.

(...)

[link widoczny dla zalogowanych]

Dziś w kościołach czytamy opis Męki Pańskiej. Jednak podczas uroczystego poświęcenia palm liturgia przewiduje odczytanie Ewangelii o wjeździe Jezusa do Jerozolimy.

Łk 19, 28-40
Jezus szedł naprzód, zdążając do Jerozolimy.

Gdy przybliżył się do Betfage i Betanii, ku górze zwanej Oliwną, wysłał dwóch spośród uczniów, mówiąc: «Idźcie do wsi, która jest naprzeciwko, a wchodząc do niej, znajdziecie uwiązane oślę, którego nie dosiadał żaden człowiek. Odwiążcie je i przyprowadźcie. A gdyby was kto pytał: „Dlaczego odwiązujecie?”, tak powiecie: „Pan go potrzebuje”».

Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział.

A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: «Czemu odwiązujecie oślę?»
Odpowiedzieli: «Pan go potrzebuje».

I przyprowadzili je do Jezusa, a zarzuciwszy na nie swe płaszcze, wsadzili na nie Jezusa. Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze. Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów zaczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. I mówili głosem donośnym:

«Błogosławiony Król,
który przychodzi w imię Pańskie.
Pokój w niebie
i chwała na wysokościach».

Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: «Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom!»
Odrzekł: «Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą».

«Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą».

Dziś w kościołach czytamy opis Męki Pańskiej. Jednak podczas uroczystego poświęcenia palm liturgia przewiduje odczytanie Ewangelii o wjeździe Jezusa do Jerozolimy. Jaki jest sens tego wydarzenia? Dlaczego Pan chciał w tak spektakularny sposób wkroczyć do miasta, w którym wkrótce zostanie osądzony, umęczony i zabity? Wjazd do Jerozolimy przypomina intronizację króla. Jezus wjeżdża do miasta nie na koniu, który kojarzył się z wojną, z dumą, potęgą, ale na osiołku. Osioł był zwierzęciem używanym do prac na roli, do przenoszenia ciężarów, także jako wierzchowiec. Jezus chce w ten sposób podkreślić, że przybywa jako pokorny sługa, jako król pokoju, król ubogich. Nie chce być władcą politycznym, ale chce władać sercami przez miłość.

Ciekawe jest to, że to sam Jezus inspiruje tak huczny wjazd do Jerozolimy. Wielokrotnie wcześniej po swoich spektakularnych cudach zabraniał uzdrowionym opowiadania o tym. Ewidentnie unikał poklasku tłumów, stronił od powierzchownej popularności. Tym razem godzi się na to, aby głośno, publicznie manifestowano Jego mesjańską godność. Być może dlatego, że wie, iż Jego tronem okaże się krzyż, koroną ciernie, a berłem trzcina. Jest królem-sługą, który umywa nogi i oddaje życie za swoich poddanych. Ale prawdą jest też to, że jest odwiecznym Panem świata, któremu każde stworzenie winno oddawać chwałę.

Prorocki gest Jezusa spotyka się z dwiema reakcjami. Pierwszą jest entuzjazm uczniów, którzy wielbią Boga i wyznają w Jezusie oczekiwanego Mesjasza. „Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie” – wołają. To echo wielu prorockich zapowiedzi Starego Testamentu, które wypełniają się w Jezusie. Jest też twarda reakcja faryzeuszy, którzy naciskają na Jezusa, aby uciszył wiwaty tłumu. Pokorny król wjeżdżający na osiołku do Jerozolimy odpowiada: „Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą”. Są chwile, kiedy trzeba głośno, odważnie, publicznie oddawać Bogu cześć. W imię wiary.

Kościół widział we wjeździe Jezusa do Jeruzalem zapowiedź tego, co się dzieje w liturgii. Chrystus przychodzi wciąż na nowo, pokornie, pod postacią chleba i wina. Chrześcijanie muszą mieć odwagę oddawać mu hołd. Czasem w izdebce, a czasem w wielkiej bazylice. W wielu katolickich państwach zniesiono procesję Bożego Ciała i unika się wszelkich form publicznego przyznawania się do Chrystusa. Nawet bicie w dzwony wydaje się niektórym zbyt ostentacyjne. Często to wycofanie wierzących z głośnego wołania „hosanna” na cześć Jezusa tłumaczy się pokorą, naśladowaniem cichego Jezusa lub powtarzaniem, że wiara jest sferę prywatną. A jednak „jeśli umilkniemy, kamienie wołać będą”. Bywa tak, że to swój lęk, zwątpienie lub uleganie presji politycznej poprawności, ubieramy w szaty pokory. Są chwile, kiedy nie wolno milczeć. Kiedy w imię prawdy trzeba z całą pokorą i z całą siłą oddawać Bogu chwałę. Przed nami Wielki Tydzień, Triduum Paschalne. To czas oddawania chwały Panu, który przychodzi by nas zbawić. Miejmy odwagę przyznawać się do Niego. I w zaciszu swego serca i głośno wobec świata.

Komentarz ks. Tomasz Jaklewicz - 14.04.2019 r.

Triumf Chrystusa i Jego Ofiara są ze sobą nierozerwalnie związane.

Liturgia Niedzieli Palmowej jest pamiątką uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy pięć dni przed Jego ukrzyżowaniem. Jak podają Ewangeliści, zgromadzone wówczas tłumy rzucały na drogę płaszcze, gałązki oliwne i palmowe wołając: „Hosanna Synowi Dawida: błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie”.

Liturgia Niedzieli Palmowej jest rozpięta między dwoma momentami: radosną procesją z palmami oraz czytaniem- jako Ewangelii – Męki Pańskiej, zwykle z podziałem na role, według jednego z 3 Ewangelistów: Mateusza, Marka lub Łukasza (Mękę Pańską wg św. Jana czyta się podczas liturgii Wielkiego Piątku). W ten sposób Kościół podkreśla, że triumf Chrystusa i Jego Ofiara są ze sobą nierozerwalnie związane.

[link widoczny dla zalogowanych]