Francuska masoneria wciąż silna.

Francuska masoneria wciąż silna.

Francuscy masoni nie narzekają na kryzys. Corocznie do swoich lóż przyjmują nowych adeptów. Obecnie różne ryty francuskiego wolnomularstwa liczą 300 tysięcy "braci". Co prawda, niemal połowa z nich jest nieaktywna, ale jak mówi masońskie porzekadło: "Raz wtajemniczony, wtajemniczony na całe życie".

Podobnie jak dawniej, kandydatami na masonów są przede wszystkim przedstawiciele wolnych zawodów, przedsiębiorcy, dyrektorzy i funkcjonariusze państwowi, którym masoneria zapewnia zrobienie kariery. Mimo głosów o poszerzenie sfer wpływu na wszystkie warstwy społeczne rzadkością w lożach są robotnicy czy rolnicy.

Trampolina do kariery

Masoneria francuska zawsze była ściśle związana z władzą laickiej republiki budowanej na bazie hasła: "równość, wolność, braterstwo". Na przykład w ministerstwach istnieją liczne stowarzyszenia zawodowe, które w rzeczywistości są masońskimi ugrupowaniami. Do nich należy Diner Amical (Przyjacielska Kolacja) grupująca wysokich rangą urzędników. Mimo że najwięcej masonów jest w ministerstwie edukacji narodowej, to największą władzę mają oni w ministerstwie spraw wewnętrznych. Tradycją jest tam mianowanie przez kolejnych ministrów masonów na stanowiska dyrektorów gabinetów, co nie jest trudne, bo najczęściej powierza się tę funkcję któremuś z prefektów, którzy w większości są członkami lóż. Taka obsada kadrowa gwarantuje ministrowi posiadanie dobrych kontaktów w każdej sytuacji.

Masoni przychylnie patrzą na aktualnego ministra spraw wewnętrznych Brice'a Hortefeux, który był "wtajemniczony", mimo że nie uczęszcza już na zebrania w loży. Mówi się też, że dawna minister spraw wewnętrznych MichÝle Alliot-Marie, kierująca obecnie ministerstwem sprawiedliwości, nie jest wprawdzie członkiem masonerii, ale są nimi jej ojciec, "towarzysz życia" i były szef jej gabinetu. Tradycji mianowania masona szefem gabinetu był też wierny obecny prezydent Nicolas Sarkozy, gdy pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych w latach 2005-2007.

Masoni są silnie reprezentowani również w innych ministerstwach, są one jednak mniej liczne i nie mają takiej władzy jak ministerstwo spraw wewnętrznych. Wyjątek stanowi ministerstwo sprawiedliwości, gdzie urzędnicy muszą wybierać między obowiązkami zawodowymi i zobowiązaniami masońskimi. Dlatego sędziowie nigdy nie stworzyli swojego stowarzyszenia, chociaż mogą należeć do masońskiej organizacji adwokatów Diner du Palais (Kolacja Pałacowa). W tym ministerstwie, podobnie jak w innych, najbardziej wpływowi i wysoko postawieni urzędnicy - masoni, mają zagwarantowaną karierę. Tak samo dzieje się w wolnych zawodach, prawdziwych matecznikach masonerii. "Trzydzieści lat temu wzruszyłbym jedynie ramionami, gdyby ktoś twierdził, że pewne nominacje na stanowiska profesorów medycyny wynikają z poparcia masońskiego. Dzisiaj jest to dla mnie pewność. Powiem więcej: ten szkodliwy proceder się rozwija. Problem w tym, że bardzo trudno jest się przeciwstawić tym praktykom, bo nie ma dowodów rzeczowych na przynależność konkretnych ludzi do masonerii. Istnieje tylko bardzo silne przypuszczenie, które przeradza się w pewność, kiedy widzi się powtarzające się praktyki" - stwierdził francuski lekarz.

W symbiozie ze związkowcami

Dla francuskiej masonerii bardzo cenne są firmy państwowe. Dobrym przykładem jest poczta będąca w trakcie przekształceń, które mają zwiększyć jej konkurencyjność. Tak się jednak składa, że zmiany personalne i awanse ponownie służą masonom, których jednomyślnie popierają związki zawodowe i loże. Modelowym przykładem pod tym względem jest państwowa EDF (dostawca energii elektrycznej), której wysoka kadra kierownicza i liderzy związkowi są bardzo często masonami.

O sile masonerii przekonał się w 2004 r. były premier Jean-Pierre Raffarin, kiedy chciał powierzyć stanowisko dyrektora EDF człowiekowi spoza układów, Pierre'owi Gadonneix. Masoni pragnęli, by funkcję dyrektora pełnił nadal ich "brat" Francois Roussely. Premier otrzymywał w tej sprawie dziesiątki telefonów, w tym od bardzo wpływowych osób, takich jak były mistrz Wielkiego Wschodu Alain Bauer i dyrektor koncernu Veoli Henri Proglio. Nacisk był tak duży, że dopiero groźba premiera, iż poda się do dymisji, sprawiła, że dyrektorem został jego kandydat. "Nigdy nie przypuszczałem, że masoni mogą być aż tak silni" - stwierdził po tej aferze Jean-Pierre Raffarin.

Również w Veoli i Lyonnaise des Eaux, które są największymi dystrybutorami wody we Francji, masoni są siłą. Loże, do których, należą, zajmują się przede wszystkim werbunkiem merów i przewodniczących rad departamentalnych i regionalnych w celu podpisania z nimi kontraktów na dostawę wody.

Jest dużo prawdy w tym, co stwierdził jeden z masonów Wielkiego Wschodu: "Po jednej stronie są dostawcy śmieciarek, a po drugiej ich nabywcy". Przedsiębiorstwa, które żyją we Francji z zamówień publicznych, mają u siebie więcej masonów niż inne firmy. Należą do nich m.in. Vinci (parkingi, roboty publiczne, budowy) i Bouyques (największa francuska firma budowlana).

Masoneria ma też duże wpływy w bankach spółdzielczych i państwowych, takich jak Caisse d'Epargne (Kasa Oszczędności), BRED (ostatnio połączone w jedną grupę) czy Crédit Agricole, który przez lata był obszarem rywalizacji między masonami i katolikami wywodzącymi się z Młodych Rolników Chrześcijańskich (JAC), ruchu powstałego w 1929 roku. Niestety, nie udało się środowiskom katolickim odzyskać tej instytucji. Dziś o wpływy w Crédit Agricole walczą ze sobą dwie loże: grupa masonów należących do Wielkiego Wschodu i członkowie Wielkiej Krajowej Loży Francuskiej. Siedliskami masonów są także Izby Handlowe i Gospodarcze, instytucje zajmujące się szkoleniem zawodowym i zarządzaniem kasami emerytalnymi.

Najwięcej masonów w stosunku do liczby mieszkańców jest na Korsyce. Żyje tam 300 tys. ludzi, z czego 1800 należy do lóż. Na wyspie tradycją jest, że polityka i masoneria oznacza prawie to samo. Masowość tego zjawiska widać w parlamencie Korsyki i tamtejszych izbach handlowych i gospodarczych. Do masonerii należą korsykańscy separatyści i ich adwokaci, działacze tradycyjnych partii politycznych i ci, z którymi kontaktuje się i rozmawia ministerstwo spraw wewnętrznych. Daje to lokalnej masonerii gwarancję, że każde jej przesłanie zostanie poprawnie usłyszane w Paryżu.

Sportowe interesy

Loże interesują się również dziedziną sportu. Najmocniej masoneria zadomowiła się w federacjach rugby, tenisa i piłki nożnej. Należą do niej nie tylko działacze sportowi, ale także sportowcy. Masoneria umożliwia im nawiązywanie pożytecznych kontaktów, które mogą się przydać po zakończeniu kariery sportowej. Konsekwencją tego jest cała rzesza masonów w ministerstwie zdrowia i sportu. Nie jest tajemnicą, że stojąca aktualnie na jego czele Roselyne Bachelot jest bardzo bliska masonerii.

Czterech znanych francuskich sportowców, masonów, pełniło funkcję ministra sportu lub sekretarza stanu w randze ministra. Byli to: Roger Bambuck, Guy Drut, Jean-Fran?ois Lamour i Bernard Laporte. Wieść niesie, że kolejny mason, były dżudowiec David Douillet, wybrany pod koniec 2009 r. na deputowanego z ramienia rządzącej UMP, ma zostać sekretarzem stanu w ministerstwie zdrowia i sportu przy najbliższych przetasowaniach w rządzie. Francuskie loże przyjmowały w swoje szeregi również obcokrajowców. Jednym z nich był Włodzimierz Lenin wtajemniczony w 1914 r. przez lożę Unia Pięknego Miasta w Paryżu.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]