Panno łaskawa, módl się za nami!

Panno łaskawa, módl się za nami!

O dobroci Matki naszej opowiada nam Ewangelia. Przecież miała całkowitą swobodę, co do zgody na propozycję Bożą. Lecz Ona ją przyjmuje, nie zważając wcale na związane z tym duchowe i fizyczne ofiary; w swej dobrotliwej miłości mając jedynie na względzie nasze odkupienie.

Następnie udaje się w uciążliwą podróż przez góry, mimo że w błogosławionym stanie godną była szczególnego poszanowania, by wyręczać z dobroczynną miłością Elżbietę. W Kanie spieszy z pomocą biednym ludziom, wybawia ich z kłopotliwego położenia i skłania - z dobroczynnej miłości - Syna swego do pierwszego cudu. Zapewne Jej to miłości łaskawej zawdzięcza łotr na krzyżu i tylu, tylu innych łaskę nawrócenia i królestwo niebieskie.

Jeżeli już na ziemi Niepokalana dawała przy każdej nadarzającej się sposobności dowody swej łaskawej miłości, to jakże dopiero musi troszczyć się o swe dzieci z nieba? Z nieba, skąd nasze nędze i potrzeby tak dokładnie widzi i poznaje. Dlatego też pisze św. Bernard: "O Błogosławiona, któż zmierzy ogrom Twej dobroci, kto przebieży jej długość, kto obejmie jej szerokość, kto ośmieli się ogarnąć jej głębię i wysokość? Ja jednak ośmielam się podać jej rozmiary. Szczytem sięga ona nieba, gdzie troszczysz się o nasze zbawienie. Głębią opiera się o ziemię, nawet o przepaść piekielną, gdyż Ty poskramiasz moce piekielne i wyrywasz im dusze, które już uważały za swoje. Długość i szerokość sięga tam gdzie sięgają krańce ziemi, ponieważ Ty swoją dobrocią wszędzie działasz". Niechaj te słowa znowu spokojnie działają na twą duszę!

Jaką więc miłością powinieneś ponownie zapłonąć do naszej Pani! Uciekaj się zawsze do Jej łaskawości. Błagaj Ją wraz z Kościołem: "Pomnij o nas o Matko - Dziewico przed obliczem Boga i wstawiaj się łaskawie za nami, by raczył gniew Swój od nas odwrócić!"