Panno czcigodna, módl się za nami!

Panno czcigodna, módl się za nami!

Oto drugi tytuł, który wielbi Pannę nad pannami. "Oddajcie cześć temu, komu się należy!" pisze Apostoł do Rzymian (13, 7). Lecz któż może prawem do czci mierzyć się z Najświętszą Dziewicą? Wobec niej blakną wszystkie zaszczyty, cała sława wielkich tej ziemi, wszystkich mężów stanu, wodzów, wynalazców i artystów. Blakną ci wszyscy, jak marna karykatura.

Maryja poczęła i porodziła Syna Bożego, wychowała go i karmiła, troszczyła się o niego i pielęgnowała go, słowem piastowała względem niego władzę macierzyńską. A to mówi wszystko. Takiej godności nikt oprócz niej nie znał i nie piastował. Nikt!
Nic też dziwnego, że Pismo św. sławi Maryję uwielbieniem czcigodnej. - "Zagłębiajcie się w świętych księgach, woła św. Bernard, a znajdziecie tam, tak jak ja, na każdym miejscu Maryję".

Zaraz po upadku grzechowym w raju jawi się Maryja jako Matka Odkupiciela. Następnie znajdziesz ją w typach szczególnych niewiast starozakonnych jak Sara, Debora, Rachel, Judyta, Estera. Potem znów charakterystykę jej podaje prorok Izajasz (7, 14): "Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel, Bóg z nami".

W Ewangeliach niejeden raz występuje na scenie dramatu odkupienia. Wreszcie Objawienie (12, 1) wskazuje na niezwykły znak przy końcu świata, na "Niewiastę obleczoną w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd".
Przynagla cię to, jak też wszystkich, do wyznania: "Tak uczczony będzie ten, którego król chce uczcić" (Est 6, 9).

Przyłącz się więc i ty całą duszą do tych milionów ludzi, którzy sądzą, że dla czci Maryi nigdy za wiele nie można uczynić. Nie ograniczaj się do samych dobrych chęci i pięknych słów. Czcij Najczcigodniejszą przez naśladowanie jej pokory, jej wiary, zamiłowania do ofiar, jej czystości i miłości Boga i bliźniego. Albowiem właśnie dla tych cnót jest tak czcigodna. Postępuj więc według słów św. Augustyna: "Nie szczędź niczego, by naśladować to, co uwielbiasz!"
Pamiętaj zawsze o słowach Pisma: "A kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził" (Syr 3, 4).