Święty czas postu - rozważania dla świeckich

"I spełni się wszystko, co napisali prorocy o Synu Człowieczym. Zostanie wydany w ręce pogan, będzie wyszydzony, zelżony i opluty; ubiczują Go" (Łk 18, 31).

Kościół św. pozwala ci dziś już rzucić okiem na cierpienia Zbawiciela, by cię przygotować na chętne podejmowanie z Mężem boleści drobnych przykrości, związanych z okresem postu. Pojutrze rozpoczyna się święty czas postu. Przygotuj się!
Mistrz nauczył cię, jak należy pościć. Czterdzieści dni! A przecież On wcale nie potrzebował postu, "święty, niewinny, nieskalany, oddzielony od grzeszników" (Hbr 7, 26). Post musi mieć więc jakieś ważne znaczenie.

Kościół też nie bez powodu nakazał post osobnym przykazaniem. Śpiewa on w prefacji, że "Bóg przez post ciała ujarzmia nieprawość, kieruje ducha ku niebu, wlewa cnoty i daje wieczną nagrodę." I rzeczywiście z postem złączone umartwienie zjednuje szczególne błogosławieństwo Boże i miłosierdzie tak tobie, jak światu, czyni zadość za grzechy własne i cudze i dodaje sił do walki ze zmysłowością.

Przerzuć karty ewangelii i listów apostolskich, zajrzyj do Starego Testamentu, czytaj pisma Ojców i nauczycieli życia duchownego - wszędzie znajdziesz post i pochwałę postu. Czyżby wszyscy się zmówili? Czy przejdziesz nad postem do porządku dziennego?
W duchu katolickiego usposobienia i posłuszeństwa względem Kościoła św. zajmij należyte stanowisko wobec przykazania postu. A gdy z jakiegoś powodu zachowanie tego przykazania przekracza twoją możność, to zdobądź się przynajmniej na jakąś drobnostkę z miłości ku poszczącemu i cierpiącemu Zbawicielowi! Nie zachodź do karczmy w okresie postu, odmów sobie przyjemności palenia tytoniu lub jakichś słodyczy. Przede wszystkim zabierz się pilnie do postu duchowego: zwalczaj nałóg, usuń jakąś wadę, zwłaszcza tę, która razi otoczenie. "Na Syjonie dmijcie w róg, zarządźcie święty post" (Joela - Jl 2, 15).

Z Rozmyślań z Bogiem dla świeckich msza net

Wysłany: Nie 12:02, 04 Mar 2012

Cztery tygodnie Wielkopostne

Pierwsze cztery tygodnie postne w Liturgicznym jezyku noszą nazwę Quadragesima — Czterdziestnica, gdyż pierwsza niedziela wypada w czwartym dziesiątku dni przed Wielkanocą. I oficjum brewiarzowe tego okresu, i teksty mszalne miały na względzie trzy grupy osób: pokutujących publicznie, gotujących się do chrztu i ogól wiernych. Treść modlitw i czytań skierowana jest ku temu, aby wszyscy nauczyli się szczerze pokutować za grzechy popełnione, zachęcili się do prawdziwej poprawy życia, do "żywienia ducha pobożności i do jak najgodniejszego przyjmowania komunii świętej. Do tego samego celu dąży Kościół i obecnie; dlatego zachęca do dokładnego wniknięcia w sumienie, aby po odbyciu spowiedzi i przyjęciu komunii świętej nastąpiła poprawa życia.

Niedziele wielkopostne.

W każdą z czterech niedziel postnych papieże odprawiali stacyjne nabożeństwo w którymś z większych kościołów patriarchalnych. Chciał i chce dotąd Kościół skierować uwagę wiernych wyłącznie na te myśli, które poddaje we mszach postnych; dlatego w niedziele wielkopostne nie wolno obchodzić żadnych świąt. Teksty mszy niedzielnych mają na uwadze nie tyle pokutników, ile ogół wiernych.

Msza pierwszej niedzieli wskazuje (Introit), że drogi do szczęścia ma człowiek szukać u Boga; przypominając post Pana Jezusa (ewang.) i odepchnięcie przezeń szatana, wzywa, by każdy wzorem Zbawiciela wziął rozbrat ze złem, by przez dobre uczynki okazał się sługą Bożym (Lekc.).
W niedzielę druga opowiadanie (Ewang.) o przemienieniu Pana Jezusa wskazuje, że chwała w niebie czeka uczniów Chrystusowych, ale istotnym warunkiem jej otrzymania jest poskramianie swoich słabości i dążenie do postępu w cnocie (Lekc.) przy pomocy miłosiernego Boga (Intr.).

W trzecią niedzielę słowy Chrystusa (Ewang.) Kościół przestrzega, by nie wracać do grzechu, lecz trwać przy Zbawicielu: kto stał się dzięki łasce Boskiej synem światłości, niech zawsze w niej chodzi (Lekc.).
W czwartą niedzielę Lekcja mszalna uczy, że wypadki z życia rodzinnego Abrahama były rzeczowym proroctwem, że Izaak był przedstawicielem uczniów Chrystusowych, którzy jako dzieci Boże z miłości służyć Bogu winni. Wspomnienie o rozmnożeniu chleba uprzytamnia, że od Chrystusa mamy inny Chleb, którym sycić się winna dusza wiernych.

"Zarys Liturgiki", ks. J. Michalak, Płock 1939
[link widoczny dla zalogowanych]