Starajmy się o ducha prawdziwej pokuty - rozmowa z ks.

Suche Dni Wielkiego Postu. Starajmy się o ducha prawdziwej pokuty

Suche dni to celebracja środy, piątku i soboty. Są to dni bardzo mocno związane z kultem Męki Pańskiej. Obchodzimy je jako dni modlitwy przebłagalnej i dziękczynnej oraz łączymy je z postem ścisłym – mówi w rozmowie z portalem PCh24.pl ks. Marcin Kostka z Bractwa Kapłańskiego Świętego Piotra.

Dziś zaczynają się obchody Suchych Dni Wielkiego Postu. Co to właściwie są Suche Dni?

Są to kwartalne dni postu, skupienia, pokuty. Suche Dni Przypadają cztery razy w roku. Począwszy od początku roku liturgicznego, pierwsze zaczynają się w trzecim tygodniu adwentu. Kolejne, rozpoczynają się po pierwszej niedzieli wielkiego postu. Następnie, w oktawie zesłania ducha Świętego oraz czwarte suche dni były obchodzone po święcie Podwyższenia Krzyża Świętego (w mszale św. Jana XXIII). Obejmują one zawsze trzy dni tygodnia: środę, piątek i sobotę. Są one ściśle związane z męką Jezusa Chrystusa. W środę Judasz zdradzi Zbawiciela, a przywódcy ludu odbyli naradę przeciwko Jezusowi postanawiając go zgładzić. Piątek to dzień ukrzyżowania i śmierci Pana Jezusa. Sobota z kolei to dzień gdy ciało Chrystusowe przebywało w grobie. Czwartek w tradycji chrześcijańskiej to dzień ustanowienia Najświętszej Ofiary i nigdy nie był obchodzony jako dzień pokuty, a jako dzień uwielbienia Boga za dar Eucharystii i kapłaństwa.

Od jak dawna w Kościele obchodzi się Suche Dni, jaka jest ich historia?

Suche Dni są jedne z najstarszych obchodów celebrowanych przez Kościół. Ich historia sięga starożytności chrześcijańskiej. Są starsze nawet niż sama celebracja czasu adwentu. Natomiast Wiosenne suche dni są obchodzone od VII wieku. Sam początek suchych dni należy upatrywać w świętach Starego Przymierza. Celebracja suchych dni miała duże znaczenie. były czasem zatrzymania się, dniami pokuty, postu.

W jaki sposób obchodzi się Suche Dni?

Ci, którzy dziś chcą żyć Tradycją Kościoła, która jest skarbnicą, z której rzesze ludzi przez wieki czerpało, muszą się dostosować do jej wymagań. Suche dni to celebracja środy, piątku i soboty. Są to dni bardzo mocno związane z kultem Męki Pańskiej. Obchodzimy je jako dni modlitwy przebłagalnej, dziękczynnej i błagalnej oraz łączymy je z postem ścisłym. Według Kodeksu Prawa Kanonicznego papieża Benedykta XV z roku 1917, w tych dniach wolno było spożywać jeden posiłek do syta oraz dwa lekkie, czyli tak jak to jest obecnie chociażby w środę popielcową. Obowiązywała całkowita wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych.

O co powinniśmy się modlić w Suche Dni?

Mają trzy cele ogólne: osobisty, czyli uprzytomnienie swojej ułomności, grzeszności, wzbudzenie poczucia swojego grzechu i pokutowanie za grzech poprzez podjęcie postu. Cel społeczny jest związany z prośbą do Boga, aby oddalał klęski żywiołowe, wypadki oraz nieszczęścia od człowieka, od jego rodziny i całego społeczeństwa. Cel eklezjalny (kościelny) to podejmowanie postu w intencji całego Kościoła powszechnego, a także kapłanów. Właśnie w Suche Dni Wrześniowe odbywały się święcenia kapłańskie, co jest tradycją starożytną.

Każde mają też intencje szczególne. W suche dni adwentowe modlimy się o życie chrześcijańskie rodzin. Kolejne po uroczystości zesłania Ducha Świętego były dni modlitw o powołania do służby w Kościele. Natomiast w Suche Dni Wrześniowe modlimy się za dzieci i młodzież oraz wychowawców. Wiosenne, obecnie przeżywane, Suche Dni, są modlitwami o ducha pokuty – wprowadzają wiernych katolickich w przeżywanie Wielkiego Postu. Pierwszym znakiem wchodzenia w czas Wielkiego Postu była środa popielcowa z postem i obrzędem posypania głów popiołem, a Suche Dni wprowadzają wiernych w ducha pokuty.

Czy w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego są obchodzone Suche Dni?

Po soborze watykańskim II obchody suchych dni w Kościele uzależniono od decyzji lokalnych ordynariuszy. W ten sposób ta starożytna tradycja kościelna zanikła. Katolicy związani z klasyczną liturgią rzymska, ale również wszyscy związani z zreformowanym rytem, powinni korzystać ze skarbnicy Kościoła dla własnego ubogacenia i uświęcenia. Musimy stawiać sobie poprzeczki, wymagania, jeżeli chcemy dojść do doskonałości.

Na co zwraca naszą uwagę liturgia Suchych Dni Wielkiego Postu?

Przede wszystkim ma na celu umocnienie ducha pokuty, który będzie towarzyszył chrześcijanom przez cały okres Wielkiego Postu. Ma pomóc w przeżyciu tego czasu w skupieniu i bliskości Pana Boga. Obchód suchych dni kończył się całonocnym czuwaniem. Pozostałością tej tradycji jest większa liczba czytań w sobotę Suchych Dni. Lekcje z Ksiąg Starego Testamentu, ksiąg prorockich, wprowadzają nas w przeżywanie tajemnicy pokuty, nawrócenia, przemiany, postu, które pomagają człowiekowi stanąć w prawdzie przed Bogiem. Czytania przypominają nam o przykazaniach, które ludzie mają przestrzegać, lecz je łamią i odchodzą od Przymierza z Bogiem - dlatego jest potrzebny czas pokuty. Kościół pokazuje także wierzącym wartość nawrócenia i przemiany stawiając nam przed oczy odpuszczenie grzechów i uzdrowienie chromego nad sadzawką. W sobotę natomiast usłyszymy w Ewangelii o przemienieniu Pana Jezusa. Post prowadzi do przemiany człowieka, do zmiany na lepsze. Jest wyzwaniem i zadaniem dla ludzi wierzących.

W okresie Wielkiego Postu dużo się mówi o nawróceniu. Czym jest nawrócenie dla wierzącego?

Niektórzy mówią, że jeżeli już się raz nawrócili, to nie potrzebują żadnego kolejnego nawrócenia. Każdy kto zna siebie i swoje ludzkie ułomności i słabości musi szczerze przyznać, stając w prawdzie przed Panem Bogiem, że ciągle potrzebuje nawrócenia, ciągle potrzebuje poprawy, ponieważ zawsze jest jakaś skaza, która zostaje. Wada charakteru, jakaś niedoskonałość, nad którą ciągle trzeba pracować. Okres Wielkiego postu jest takim szczególnym czasem, który powinien wzmóc w człowieku pragnienie poprawy, nawrócenia i stania w bliskości Chrystusa.

Okres Wielkiego Postu wprowadza nas w przeżywanie najważniejszych dla nas, katolików, tajemnic: męki śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Tu dokonuje się całe misterium zbawienia człowieka. Jeśli popatrzymy na Rok Miłosierdzia, który obecnie przeżywamy, to musimy przyznać, że tym bardziej powinniśmy wykorzystać te dary, które Kościół w tym czasie nam daje dla naszego zbawienia i uświęcenia.

Co należy robić, aby dobrze przeżyć te szczególne dni?

Jeśli ktoś chce dobrze przeżyć nadchodzące Suche Dni powinien to zrobić w takim duchu, w jakim nam to Tradycja Kościoła Świętego dyktuje. Czyli w umartwieniu, pokucie, poście. Te akty pobożne pomagają człowiekowi oderwać się od doczesności, umartwić swoje serce i ciało oraz stanąć przed obliczem Pana Boga. Postu na zewnątrz nie widać. Tak jak mówi Pan Jezus: „Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i umyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu” [Mt 6, 17-18]. Pan Bóg ma widzieć twój post. To jest wartość okresu pokutnego żeby człowiek w osobistym kontakcie z Bogiem uzyskał to, co ten okres ma mu dać, czyli przemianę i nawrócenie, bliskość z Panem Bogiem. Pan Bóg najlepiej zna człowieka którego sam stworzył z prochu ziemi. Wystarczy, że staniesz przed Ojcem i powiesz: zgrzeszyłem przeciwko Tobie, nie jestem godzien nazywać się Twoim synem (zob. Łk 15, 21). To jest istota postu. Człowiek w trakcie postu ma autentycznie stawać przed Bogiem. Wtedy przychodzi refleksja, że coś jest nie tak, trzeba coś naprawić, coś zmienić. Każdy kto chce dobrze ten czas suchych dni przeżyć może przyjąć to, co Tradycja Kościoła mu daje.

Bóg zapłać za rozmowę!

Rozmawiał Marcin Rdzak.

[link widoczny dla zalogowanych]