 Wysłany:
Sob 22:11, 20 Kwi 2013 Temat postu: |
| Przewijają się marzenia, prośba, tęsknota .... Marzenia są piękne, nic nie kosztują, prośba jest naszym życzeniem kierowanym do kogoś ... Tęsknota uczucie braku kogoś ważnego dla danej osoby.
"Prawdziwa miłość jest chyba samą tęsknotą i pragnieniem." - Anna Kamieńska |
| Wysłany:
Pią 17:02, 12 Kwi 2013 Temat postu: |
| PROŚBA
Przyjdź do mnie, proszę, przytul choć przez moment, dziś w swym sercu noszę samotność i tęsknotę. Jakże jestem samotna, do Ciebie Mamo wołam, marzę, by Ciebie spotkać, bo bardzo tęsknię za Tobą. Pragnę dziś ucałować, Mamo, Twą zmęczoną dłoń, aby móc podziękować za każdy spędzony z Tobą dzień. Chciałabym dzisiaj spojrzeć w jasne oczy Twe i tak prosto powiedzieć: "Mamo, kocham Cię". Przyjdź więc choć we śnie, Mamo moja kochana, do serca swego przytul mnie, abym nie była sama. Warszawa, dnia 19, 10, 95r. |
| Wysłany:
Pią 16:58, 12 Kwi 2013 Temat postu: |
| Pani Tereso! Bardzo dziękuję za odpowiedź i wszystkie myśli. Przesyłam kolejne wiersze:
MARZENIA Lubię w marzeniach wędrować gdzieś daleko stąd. W objęciach Mamy się schować, przez chwilę być razem z Nią. Podróżuję w mych marzeniach do świata szczęśliwego, który pozostał we wspomnieniach i czerpię siłę z niego. W krainie tej spotykam Rodziców mych tak drogich. Tulę się do Nich, o radę pytam, gdy trudne chwile przychodzą. Kiedy z tej krainy muszę powrócić do rzeczywistości, jestem o wiele silniejsza, bo wzbogacona miłością. Warszawa, dnia 03, 11, 95r. |
| Wysłany:
Śro 21:22, 10 Kwi 2013 Temat postu: Re: *********** |
||
Dziękuję bardzo za modlitwę. Wcale nie musi Pani przepraszać za wiersze, bo są bardzo ładne i je czytam, a ten ostatni no chciał nie chciał, bardzo mi przypasował. Na pewno te wiersze Pani pomagają, są jakimś ukojeniem, nie wątpię w to. Ta tragiczna śmierć Brata  tym bardziej trzeba się modlić, wierząc, że przyjął Boże miłosierdzie w ostatniej chwili. Moja córka zmarła nagle, śmiercią naturalną w domu, nagłe zatrzymanie krążenia. O śmierci swoich bliskich należy pamiętać i pamiętamy, ale nie wolno nam się poddawać rozpaczy, tylko mieć chrześcijańską nadzieję. Nadzieja pociesza i podtrzymuje nas w doświadczeniach i krzyżach, jakie Bóg na nas zsyła. Wcale to nie jest takie proste i łatwe, w takich trudnych i nagłych sytuacjach śmierci, ale ... dzięki Bożej łasce, pomocy, jest to możliwe.
Kwintesencja chrześcijańskiej nadziei: Ci, którzy kochają Boga, nie buntują się, niezależnie od tego, o co ich On poprosi, nie wątpią też w Jego dobroć, gdy zsyła im trudny czas. Chory człowiek przyjmuje lekarstwo nie prosząc lekarza, aby uzasadnił gorzki smak mikstury, gdyż ufa on wiedzy lekarza; podobnie dusza, której nie brakuje wiary, przyjmuje wszelkie wydarzenia w życiu jako dary od Boga, trwając w spokojnej pewności, że On wie najlepiej. Arcybiskup Fulton J. Sheen. Źródło: "Lift up Your Heart", 1952 r. http://www.traditia.fora.pl/katechizm-nauka-katolicka,15/nadzieja,249.htm I jak mówił o. Jacek Salij - Nadzieja to rozpacz pokonana (...) https://dommariam.com/2021/03/02/nadzieja-to-rozpacz-pokonana/ Ciekawe rozważania i nauki tu: Cierpienie - rozważania (...) http://www.traditia.fora.pl/katechizm-nauka-katolicka,15/cierpienie-rozwazania,1079.html A wierszyki proszę pisać. |
| Wysłany:
Śro 18:54, 10 Kwi 2013 Temat postu: *********** |
| Pani Tereso! Bardzo wspóczuję z powodu śmierci Pani Córki. Będę się modlić o Spokój Jej Duszy i o siłę dla Pani i Pani Rodziny.
Najmocniej przepraszam za moje wiersze, które są smutne. Te wiersze pomagają mi - są dla mnie ukojeniem. Choć od mojego wypadku minęło już 23 lata, wciąż to bardzo przeżywam i bardzo tęsknię za swoimi Rodzicami i Bratem, który trzy lata później odebrał sobie życie... Serdecznie Panią pozdrawiam. Będzie mi bardzo miło, jeśli zechce Pani mówić do mnie po imieniu. |
| Wysłany:
Śro 12:09, 10 Kwi 2013 Temat postu: Re: *********** |
||
Piękny wiersz, pozwoli Pani, że tak sobie troszkę zmienię ... Może to tylko sen, co w koszmar się zmienia, ja wciąż nie wierzę, że Ciebie tu nie ma. Wciąż myślę, że Jesteś gdzieś daleko tak i że do mnie wrócisz za rok, może dwa. Zapukasz do naszych drzwi Córko Ukochana, bym mogła Ci otworzyć, by było tak, jak dawniej. Teraz 22 kwietnia będzie 4-ta rocznica śmierci, nagłej śmierci! |
| Wysłany:
Śro 11:13, 10 Kwi 2013 Temat postu: *********** |
| *********
Może to tylko sen, co w koszmar się zmienia, ja wciąż nie wierzę, że Was tu nie ma. Wciąż myślę, że Jesteście gdzieś daleko tak i że do mnie wrócicie za rok, może dwa. Zapukajcie do mych drzwi Rodzice Ukochani, bym mogła Wam otworzyć, by było tak, jak dawniej. Warszawa, dnia 14, 12, 2000r. |
| Wysłany:
Nie 19:02, 07 Kwi 2013 Temat postu: DZIĘKUJĘ |
| Witam Panią sedecznie. Bardzo się cieszę, że podobają się Pani moje wiersze i dziękuję, że mogę się nimi dzielić.
********* Stoję w zadumie u podnóża GOLGOTY. Nie mogę wejść o Panie do Ciebie na Jej szczyt. Czuję się taka maleńka patrząc na MIEJSCE TWEJ MĘKI. Czymże jestem o Panie? - zaledwie pyłkiem w TWYCH RĘKACH. W MIEJSCU TWEGO CIERPIENIA całe Ci życie oddaję. Otocz ten pyłek o Panie SWOIM OJCOWSKIM CIEPŁEM. Ciechocinek-Licheń dnia 12, 04, 2001r. |
| Wysłany:
Nie 18:44, 07 Kwi 2013 Temat postu: |
Witam Panią serdecznie i proszę się dzielić tu z nami swoją twórczością. Podobają mi się te wierszyki które pani tu wpisała, te o cierpieniu, które i mnie jest bardzo bliskie, a jak cierpienie to musi być Maryja. Dziękuję!  |
| Wysłany:
Nie 10:31, 07 Kwi 2013 Temat postu: *********** |
| *********
Przychodzę do Ciebie Maryjo we łzach. Oddaję Ci swe serce przebite cierniem tęsknoty… Ty zabierasz ten cierń z mego serca, napełniając je Matczyną Miłością. Warszawa, dnia 14, 06, 2001r. |
| Wysłany:
Nie 10:29, 07 Kwi 2013 Temat postu: *********** |
| *********
Dałeś mi Panie samotność, abym mogła zrozumieć sens cierpienia. Pokazałeś mi Panie czym jest cierpienie, abym mogła zbliżyć się do Ciebie. Pozwoliłeś mi Panie zbliżyć się do Ciebie, abym mogła zrozumieć drugiego człowieka. Warszawa, dnia 26, 11, 98r. |
| Wysłany:
Nie 10:27, 07 Kwi 2013 Temat postu: *********** |
| A oto kilka z moich wierszy:
******** Na zboczu góry ujrzałam trzy konie, pędzące z wiatrem, wolne jak ptaki. Lecz Wiem, że to One: WIARA, NADZIEJA I MIŁOŚĆ. Te trzy najpiękniesze Dary, które dałeś mi Panie w DRUGIM CZŁOWIEKU. Ciechocinek, dnia, 10, 04, 2001r. |
| Wysłany:
Nie 10:20, 07 Kwi 2013 Temat postu: MÓJ ŚWIAT - Moja ''przygoda z pisaniem'' |
| Moja "przygoda z pisaniem" rozpoczęła się, gdy w 1992r. pojechałam do swojej Cioci do Gorzowa. Właśnie w lutym 1992r. umarł mój Brat cioteczny (syn tej Cioci), którego bardzo kochałam. Wtedy byłam bardzo samotna i zagubiona. Nie umiałam poradzić sobie ze śmiercią moich Rodziców, którzy trzy lata wcześniej zginęli w wypadku samochodowym, ani ze śmiercią mojego Brata. Gdy powiedziałam o tym Cioci, Ona doradziła mi, abym spróbowała opisywać wszystko to, co czuję. Zaczęłam. Najpierw były same opowiadania. Później dołączyły wiersze. Dziś pisanie jest "moim światem", w którym "zatrzymuję czas".
Piszę od 20 lat i przez cały ten czas pisałam "do szuflady". Jest to spowodowane tym, że Babcia, z którą mieszkam nie akceptuje tego, że piszę. Dopiero niedawno zaczęłam pokazywać moje utwory innym. |