 Wysłany:
Wto 13:06, 02 Lut 2021 Temat postu: |
Dziś święto Ofiarowania Pańskiego – Matki Bożej Gromnicznej, a także Dzień Życia Konsekrowanego
2 lutego, Kościół katolicki obchodzi święto Ofiarowania Pańskiego. Czyni to na pamiątkę ofiarowania przez Maryję i Józefa ich pierworodnego syna, Jezusa, w świątyni jerozolimskiej. W polskiej tradycji jest to też święto Matki Bożej Gromnicznej. 2 lutego przypada także Dzień Życia Konsekrowanego. Siostry i bracia zakonni, podobnie jak Jezus w świątyni Jerozolimskiej, ofiarowują swoje życie na wyłączną służbę Bogu. Przed 1969 r. na Zachodzie święto Ofiarowania Pańskiego znane było jako Święto Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny. Po soborze zmieniono nazwę, żeby ukazać chrystocentryczne znaczenie uroczystości. W Polsce od gromnic święconych tego dnia przyjęła się nazwa „Matki Boskiej Gromnicznej”. Święto Ofiarowania Pańskiego przypada czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu. Jest to pamiątka ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej i dokonania przez Matkę Bożą obrzędu oczyszczenia. Według Ewangelii Jezus, zgodnie z prawem żydowskim, jako pierworodny syn był ofiarowany Bogu w świątyni jerozolimskiej. Wtedy też starzec Symeon wypowiedział proroctwo nazywając Jezusa “światłem na oświecenie pogan i chwałą Izraela”. Dlatego święto to jest bogate w symbolikę światła. Na pamiątkę ocalenia pierworodnych synów Izraela podczas niewoli egipskiej każdy pierworodny syn u Żydów był uważany za własność Boga. Dlatego czterdziestego dnia po jego urodzeniu należało zanieść syna do świątyni w Jerozolimie, złożyć go w ręce kapłana, a następnie wykupić za symboliczną opłatą. Równocześnie z obrzędem ofiarowania i wykupu pierworodnego syna łączyła się ceremonia oczyszczenia matki dziecka. Z tej okazji matka była zobowiązana złożyć ofiarę z baranka, a jeśli jej na to nie pozwalało zbyt wielkie ubóstwo – przynajmniej ofiarę z dwóch synogarlic lub gołębi. Fakt, że Maryja i Józef złożyli synogarlicę, świadczy, że byli bardzo ubodzy. Święto Ofiarowania Pana Jezusa należy do najdawniejszych, gdyż było obchodzone w Jerozolimie już w IV w., a więc zaraz po ustaniu prześladowań. Dwa wieki później pojawiło się również w Kościele zachodnim.W Jerozolimie odbywały się – zazwyczaj nocą – uroczyste procesje ze świecami. Według podania, procesja z zapalonymi świecami była znana w Rzymie już w czasach papieża św. Gelazego w 492 r. Od X w. upowszechnił się obrzęd poświęcania świec, których płomień symbolizuje Jezusa – Światłość świata, Chrystusa, który uciszał burze, był, jest i na zawsze pozostanie Panem wszystkich praw natury. Momentem najuroczystszym apoteozy Chrystusa jako światła, który oświeca narody, jest podniosły obrzęd Wigilii Paschalnej – poświęcenie paschału i przepiękny hymn Exultet. W Rzymie w tym dniu odbywała się najstarsza maryjna procesja, której uczestnicy nieśli zapalone świece. Prawdopodobnie ta procesja do największego sanktuarium rzymskiego – bazyliki Matki Bożej Większej – nadała świętu Pańskiemu charakter maryjny, który z wolna zaczął przeważać. Przypuszcza się, że już w VI w. celebrowano je w Konstantynopolu, w którym zwrócono też większą uwagę na maryjny charakter święta. Od X w. – jak już wspomnieliśmy – pojawia się obrzęd poświęcenia świec, który jeszcze podkreśla i ubogaca symbolikę światła. Nawiązuje ona bezpośrednio do wielkanocnego paschału, który wyraża zwycięstwo nad śmiercią, grzechem i szatanem. Ofiarowanie Jezusa oznacza początek nowego przymierza i nowego kapłaństwa, w którym Syn Boży sam jest Świątynią, Kapłanem i Ofiarą. Treść tego święta podkreśla zamierzoną przez Boga powszechność zbawienia, które ma objąć nawet pogan. Matki Bożej Gromnicznej W Polsce święto ma charakter zdecydowanie maryjny – stąd nazywane jest świętem Matki Bożej Gromnicznej. Nazwa pochodzi od gromów, przed którymi strzec miały stawiane podczas burzy w oknach zapalone świece. W kościele dokonuje się poświecenia gromnic przyniesionych przez wiernych. Liturgię tego święta rozpoczyna obrzęd błogosławienia świec i procesja z nimi na uroczyste sprawowanie Eucharystii. Kapłan wypowiada słowa modlitwy, w której prosi, aby “wszyscy, którzy zgromadzili się w tej świątyni z płonącymi świecami, mogli kiedyś oglądać blask chwały Chrystusa”. Gromnice te, jak wskazuje stara modlitwa na ich poświęcenie, miały być wykonane z pszczelego wosku. W różnych regionach były one różnie przystrajane. Podczas Mszy trzymano je zapalone, często starano się je z tym poświęconym ogniem donieść do domu. Tam gospodarz błogosławił nimi dobytek, a dymem robił krzyżyk nad drzwiami i oknami, modląc się o ochronę przed wszelkimi niebezpieczeństwami. Na znak zawierzenia Maryi w czasie klęsk, szczególnie podczas burzy, w domach i gospodarstwach, również zapala się gromnice. Jako gromnice służą też świece chrzcielne, kiedy to w życie nowo ochrzczonej osoby wkracza światło wiary, która prowadzi przez życie. Pobłogosławione 2 lutego świece podaje się też umierającym. Ze świętem Matki Bożej Gromnicznej kończy się w Polsce okres śpiewania kolęd, trzymania żłóbków i choinek – kończy się tradycyjny (a nie liturgiczny – ten skończył się świętem Chrztu Pańskiego) okres Bożego Narodzenia. Dzisiejsze święto zamyka więc cykl uroczystości związanych z objawieniem się światu Słowa Wcielonego. Liturgia po raz ostatni w tym roku ukazuje nam Chrystusa-Dziecię. Dzień Życia Konsekrowanego 2 lutego przypada w Kościele katolickim także Dzień Życia Konsekrowanego, który ustanowił w 1997 roku święty papież Jan Paweł II, stwarzając okazję do głębszej refleksji całego Kościoła nad darem życia poświęconego Bogu. Siostry i bracia zakonni, a także członkowie instytutów świeckich, stowarzyszeń życia apostolskiego, pustelnicy, dziewice i wdowy podobnie jak Jezus w świątyni Jerozolimskiej, ofiarowują swoje życie na wyłączną służbę Bogu. (...) https://ekai.pl/dzis-swieto-ofiarowania-panskiego-matki-bozej-gromnicznej-a-takze-dzien-zycia-konsekrowanego/ |
| Wysłany:
Sob 19:25, 26 Gru 2020 Temat postu: |
| OFIAROWANIE JEZUSA W ŚWIĄTYNI
Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu.22 Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu.23 Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.24 (Łk 2,22-24) 1. POKORNE SPEŁNIENIE PRAWA PRZEZ MARYJĘ Według Prawa Mojżeszowego kobieta po urodzeniu dziecka miała się oczyścić [por. Kpł 12,2-8]. Maryja dostosowuje się do tego przepisu. Nie zadają pytań: "Dlaczego tyle dni? Dlaczego ja też mam się oczyszczać, skoro poczęłam z Ducha Świętego? Po prostu spełnia to, co ma jakiś związek z Bogiem i ze świątynią. 2. POŚWIĘCENIE SYNA PRAWDZIWEMU OJCU Dziecko, zgodnie z Prawem Pańskim, miało być poświęcone Bogu (por. Łk 2,23). Maryja z radością to uczyniła. Chętnie chciała poświęcić prawdziwemu Ojcu Jezusa Jego Syna, aby Mu służył jako człowiek na ziemi, aby spełnił dobrze zlecone Mu do wypełnienia zadanie zbawienia świata. Wszyscy kochający Boga rodzice powinni coś podobnego uczynić ze swoimi dziećmi. Nie powinni ich traktować jako swoją własność, lecz jako dar Boga. Powinni Mu ofiarować swoje dzieci, aby spełniały w życiu Jego wolę. To On bowiem stworzył ich dusze, czyli osobowe, rozumne, wolne i "ja”, które zawsze będzie istnieć, bo jest nieśmiertelne. 3. NIE SZUKAŁA ŻADNYCH PRZYWILEJÓW Maryja i Józef nie uchylali się od żadnych przepisów – także i od tego, by złożyć w ofierze parę synogarlic lub dwa młode gołębie (por. Łk 2,24). A to wiązało się z wydatkami materialnymi. Trzeba było kupić te ptaki. Maryja nigdy nie mówiła: "Mnie coś nie obowiązuje, bo jestem matką Pana”. Dała nam przez to przykład, by w życiu nie szukać przywilejów i nie omijać obowiązujących praw, by jak Ona kochać i służyć innym. https://www.teologia.pl/Biblia_k/lk_02.htm |
| Wysłany:
Wto 23:09, 02 Lut 2016 Temat postu: |
Dzisiejsze święto ma różne nazwy. Po reformie liturgicznej w 1969 roku święto nosi nazwę Ofiarowania Pańskiego. Ofiarowanie Pańskie, czasem Spotkanie Pańskie, w tradycyjnym kalendarzu Oczyszczenie Najświętszej Maryi Panny, bo obchodzone 40 dni po Narodzeniu Pana Jezusa. Nasza, polska tradycja dała mu nazwę Matki Boskiej Gromnicznej.
 |
| Wysłany:
Nie 11:34, 02 Lut 2014 Temat postu: |
| Począwszy od IX wieku wierni w tym dniu przynoszą do kościoła świece do pobłogosławienia zwane gromnicami. Nazwa ta wywodzi się od słowa „grom”, gdyż zapalano je w czasie burzy, stawiano w oknie i modlono się o oddalenie piorunów.
Procesja z płonącymi świecami na początku liturgii jest znakiem nowego kroczenia przez życie w jedności z Jezusem i blaskach Jego ewangelii. Po powrocie do domu dawniej wypalano płomieniem gromnicy krzyż na belce sufitu. Zapalenia gromnicy i wkładanie jej w ręce umierającego oznacza, że na wzór „roztropnych panien” wychodzi on z płonącą lampą na spotkanie swego Oblubieńca. 
Matka Boska Gromniczna - rysunek Michała Andriollego przedstawiający wypalanie znaku krzyża na tragarzu (belce stropowej) chaty w dzień Matki Boskiej Gromnicznej |
| Wysłany:
Sob 10:29, 01 Lut 2014 Temat postu: |
2.02.2014 - Oczyszczenie N.M. Panny
Według przepisów Starego Testamentu każdy pierworodny chłopiec należał do Boga. Rodzice musieli go przedstawić w świątyni i wykupić, składając na ofiarę baranka lub parę gołąbków. Ponadto matka, która wydała na świat dziecko, składała ofiarę oczyszczenia. Najświętsza Rodzina poddała się tym przepisom. Obecny w świątyni starzec Symeon poznał Zbawiciela świata i nazwał Go „Światłem na oświecenie pogan". Słowa te dały początek obrzędowi poświęcenia świec i uroczystej procesji ku czci Chrystusa — Światłości świata, która odbywała się w Jerozolimie już w IV wieku. Z Jerozolimy zwyczaj odbywania procesji przeszedł do Konstantynopola, a stamtąd na Zachód. Poświęcenie świec powstało później. Świece te stanowią sakramentale rzeczowe. Zapala się je przy konających oraz w czasie burzy. Stąd powstały ludowe nazwy „gromnice" i „Święto Matki Bożej Gromnicznej". http://liturgia.bydgoszcz.pl/news/oczyszczenie-nmp-2014/ |
| Wysłany:
Sob 11:12, 02 Lut 2013 Temat postu: |
| Święto Matki Boskiej Gromnicznej — Oczyszczenie Matki Boskiej
Najczystsza Matka staje z Dzieckiem na ręku na progu świątyni. By się oczyścić, poświęcić Dziecię i złożyć Je Bogu w ofierze. Tyś przecież czysta, Anioł poświadcza. Po cóż Tobie ofiara? Dziecię Twoje, którą nam dajesz, Pan nasz, ufność i wiara. My znamy chęci, Matko chwalebna - dajesz przykład pokory. Bo dumny człowiek, grzesznik, przestępca, rzadko do niej jest skory. Więc Maryja klęka w bramie, oddaje Syna, kapłan bierze Go w ręce. Natchniony starzec, wierny Symeon, mówi w szczerej podzięce: Dziękuję, Panie, żeś mi pozwolił widzieć świata zbawienie, Narodów chwałę. Przyjmij, mój Zbawco, pokłon i uwielbienie. Do Matki-Dziewicy powiada w duchu proroczym słowa smutku: Miecz serce zrani, gdy będą męczyć Zbawcę ludzi. W tej chwili dusza Maryi Panny z dobrej woli oddaje niebu to, co było Jej dane z nieba. Obchodzimy dziś Twoją pamięć, Twą świętość, czystość, pokorę. I Ciebie dzisiaj pokornie prosimy: Bądź nam za podporę życia. (...) http://msza.net/i/rb_mbg.html Przysłowia na Matkę Bożą Gromniczną Na Gromniczną Maryją Niedźwiedź budę rozwali lub poprawi ją. Na Gromnicę masz zimy połowicę. Na Gromnicę łataj, bracie, rękawicę. Gdy na Gromnicę roztaje – rzadkie będą urodzaje. Gdy na Gromnicę z dachu ciecze, zima się jeszcze odwlecze. Gdy słońce jasno świecie na Gromnicę, To przyjdą większe mrozy i śnieżyce. źródło: Rok Boży, Katowice 1931 |
| Wysłany:
Śro 14:32, 01 Lut 2012 Temat postu: |
| Według przepisów Starego Testamentu każdy pierworodny chłopiec należał do Boga. Rodzice musieli go przedstawić w świątyni i wykupić, składając na ofiarę baranka lub parę gołąbków. Ponadto matka, która wydała na świat dziecko, składała ofiarę oczyszczenia. Najświętsza Rodzina poddała się tym przepisom. Obecny w świątyni starzec Symeon poznał Zbawiciela świata i nazwał Go „Światłem na oświecenie pogan”.
Słowa te dały początek obrzędowi poświęcenia świec i uroczystej procesji ku czci Chrystusa — Światłości świata, która odbywała się w Jerozolimie już w IV wieku. Z Jerozolimy zwyczaj odbywania procesji przeszedł do Konstantynopola, a stamtąd na Zachód. Poświęcenie świec powstało później. Świece te stanowią sakramentale rzeczowe. Zapala się je przy konających oraz w czasie burzy. Stąd powstały ludowe nazwy „gromnice” i „Święto Matki Bożej Gromnicznej”. http://www.liturgia.bydgoszcz.pl/news/oczyszczenie-nmp-2018/ |
| Wysłany:
Śro 22:28, 02 Lut 2011 Temat postu: |
||
O pięknie powołania zakonnego, będącego owocem żywej wiary, gorącej modlitwy i świadectwa życia chrześcijańskiego w rodzinach i wspólnocie Kościoła – czytamy w liście pasterskim polskich biskupów na Dzień Życia Konsekrowanego. Episkopat o pięknie życia zakonnego Dzień Życia Konsekrowanego obchodzony jest dziś, w Święto Ofiarowania Pańskiego. Polscy biskupi w liście pt. „Odwaga pójścia za Jezusem” podkreślają piękno życia zakonnego oraz wyrażają pragnienie, aby „rodziny, parafie i wspólnoty stały się środowiskiem przyjaznym dla powstawania i rozwoju powołań zakonnych”. Przypominają m.in., iż „w chrześcijaństwie, a w życiu zakonnym tym bardziej, nie chodzi o teorie ani o zdobywanie duchowych kwalifikacji. Chodzi o Pana Jezusa. On jest celem do którego dążymy, a zarazem drogą prowadzącą do tego celu”. Przeczytaj pełny tekst listu Episkopatu Episkopat zwraca też uwagę na to, iż bardzo często przeszkodą w realizacji powołania do życia konsekrowanego jest „brak wyjścia z domu”. Młodzi dają się przestraszyć wizją utraty rodziny a rodzice – utratą córki czy syna. „A przecież nie ma dojrzałości i dorosłości – w jakimkolwiek rodzaju życia – bez wcześniejszego opuszczenia domu rodzinnego, bez utraty dziecięcego poczucia bezpieczeństwa i wyruszenia w nieznaną przyszłość” – podkreślają biskupi. Zwracając się do rodziców osób, które rozeznają swoje życiowe powołanie przestrzegają: „Jeśli nie wypuścimy ich z gniazda – nie usamodzielnią się, nie będą umiały kochać i przyjąć miłości, rozminą się z każdym życiowym powołaniem”. https://ekai.pl/episkopat-o-pieknie-zycia-zakonnego/ |
| Wysłany:
Śro 10:37, 02 Lut 2011 Temat postu: |
| Oczyszczenie Najświętszej Maryi Panny - 2 lutego
Purificationis Beatae Mariae Virginis 2 lutego - OCZYSZCZENIE N.M.P. [2 kl.] Purificationis Beatae Mariae Virginis to jedna z najstarszych uroczystości Najświętszej Panny, jeszcze w VII w. zajmowała w Rzymie drugie miejsce po Wniebowzięciu. Obchodzi się ją 2 lutego, ponieważ Maryja, chcąc być posłuszną prawu Mojżesza, musiała udać się z Panem Jezusem do Jerozolimy w 40 dni po Narodzeniu Dzieciątka (25.XII - 2.II), by tam w świątyni złożyć przepisane ofiary. Matka Boża udała się do Jerozolimy wraz z Bożym Dzieciątkiem. Oto co nam mówi o tym wydarzeniu Ewangelia według św. Łukasza, Łk 2:22-40: "Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: ''Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu''. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: ''Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela''. A jego ojciec i matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: ''Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu''. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim." W liturgii tego dnia, procesja z gromnicą, która jest symbolem Chrystusa, Światłości świata, przypomina nam podróż Maryi i Józefa do świątyni w celu ofiarowania "Anioła przymierza" według proroctwa Malachiasza. Odbywa się też święcenie gromnic, a święto zwane jest też świętem Matki Boskiej Gromnicznej. Po reformie liturgicznej w 1969 roku święto nosi nazwę Ofiarowania Pańskiego. |
| Wysłany:
Nie 12:07, 21 Lut 2010 Temat postu: |
| Ave Regina caelorum - Witaj Królowo Niebios
Antyfonę odmawia się od Oczyszczenia NMP do Wielkiego Czwartku AVE REGINA CAELORUM Ave, Regina caelorum, Ave, Domina Angelorum: Salve, radix, salve, Porta, Ex qua mundo lux est orta: Gaude Virgo gloriosa, Super omnes speciosa, Vale, o valde decora, Et pro nobis Christum exora. V. Dignare me laudare te, Virgo sacrata. R. Da mihi virtutem contra hostes tuos. Oremus. Concede, misericors Deus, fragilitati nostrae praesidium; ut, qui sanctae Dei Genitricis memoriam agimus; intercessionis ejus auxilio, a nostris iniquitatibus resurgamus. Per eumdem Christum Dominum nostrum. R. Amen. WITAJ KRÓLOWO NIEBIOS Witaj, niebios Królowo, Witaj, Pani aniołów, Witaj, Różdżko, witaj Bramo, Jasność zrodziłaś światu. Ciesz się, Panno chwalebna, Ponad wszystkie piękniejsza, Witaj, o Najśliczniejsza, Proś Chrystusa za nami. V. Dozwól mi chwalić Cię o Pani święta. R. Daj mi moc przeciw nieprzyjaciołom Twoim. Módlmy się. Udziel nam, prosimy Cię, miłosierny Boże, pomocy w słabościach naszych, abyśmy, którzy świętej Bożej Rodzicielce cześć oddajemy, za jej przyczyną i wstawiennictwem, powstali z nieprawości naszych. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. R. Amen. |
| Wysłany:
Pon 20:37, 01 Lut 2010 Temat postu: |
| Uroczystość Oczyszczenia N.M.P. (2 lutego) Kościół święty obchodzi czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu.
W Polsce znane jest to święto pod nazwą Matki Boskiej Gromnicznej. Nazwa pochodzi od świecy gromnicy, która według modlitw używanych przy poświęceniu chroni przed gromami. Zapala się ją w trakcie szalejącej burzy z piorunami. Ludowy poeta z Limanowszczyzny, Józef Strug, tak przed wielu laty pisał o Gromnicznej świecy: Gdy życie nasze dobiegnie do końca, Gdy Bóg ostatnie godziny policzy, Niech nam zaświeci, jak promienie słońca, Światło gromnicy. Gdy nasze czoło pot śmiertelny zrosi, Gdy nasze łoże obstąpią szatani, Twojej obrony niech każdy uprosi - Gromniczna Pani! Kiedy nad nami zawisną czarne chmury, Gdy na wsze strony lecą błyskawice, Gdy ciemność straszna od dołu do góry: Święćmy gromnice! Matko Najświętsza! My nędzni grzesznicy, Pod Twoją obronę się uciekamy, Przed Twym obrazem, przy świetle gromnicy, Ciebie błagamy! Tyś jasna gwiazda na morzu żywota, Pokus się o Cię rozbiją bałwany! Kto się ucieka do Cię, Matko złota, Jest wysłuchany. Bądź nam Matką w życiu i przy zgonie, Niech Twoja łaska zawsze nam przyświeca, Niech nasza miłość ku Tobie zapłonie Jako gromnica! |
| Wysłany:
Pon 22:18, 02 Lut 2009 Temat postu: |
| Z rozważań, refleksji ks. Tadeusza Polaka.
"Minęło czterdzieści dni od nocy Bożego Narodzenia, kiedy pasterze i mędrcy odnaleźli Dzieciątko w betlejemskiej stajni. Starzec Symeon nie spotkał zastępów anielskich, które wskazywałyby miejsce narodzin Zbawiciela. Nie zobaczył gwiazdy, która zaprowadziłaby go na spotkanie z Jezusem. Centrum jego życia jest świątynia jerozolimska, w której od wielu lat pełni służbę Bożą. Otrzymał obietnicę, że przed śmiercią ujrzy Zwycięzcę śmierci, piekła i szatana. Dla Symeona noc Bożego Narodzenia i noc Zmartwychwstania spotykają się ze sobą w tym wielkim dniu. Oto jest dzień, który dał nam Pan - powtarzał tyle razy w swych modlitwach słowa Psalmu 118. I nadszedł ten upragniony dzień, w którym spotkał Zbawiciela świata. Prosi swego Władcę, by go już zwolnił ze służby, która wiernie wypleniał przez całe życie. Moje oczy ujrzały Twoje Zbawienie. Dzieciątko Jezus trzymane w drżących dłoniach Symeona staje się dla niego źródłem nadziei, która wykracza poza ramy tej rzeczywistości. Gdy Pan Jezus będzie umierał trzydzieści trzy lata później na Kalwarii, w świątyni jerozolimskiej zasłona przybytku zostanie rozdarta. Kończy się czas Starego Przymierza, kończy się czas jedynej świątyni Jedynego Boga. Te prawdę odkrywa Symeon. Od tej chwili prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Bogu w Duchu i prawdzie. Dlatego teraz może już odejść. Wie, dokąd idzie, bo spotkał tego, który jest Drogą. Jego nadzieja pełna jest nieśmiertelności, bo tulił do serca Tego, który jest Życiem. Jakże bardzo potrzeba nam dzisiaj mądrości Starca Symeona, gdy świat ceni tylko to, co silne, młode i zdrowe. Gdy patrzymy na Symeona, możemy powiedzieć: "Udała się starość Panu Bogu". Do końca szedł drogą ufnej wiary, że Pan wypełni daną mu obietnicę." I się nie zawiódł, bo Pan Bóg nigdy nie zawodzi." |
| Wysłany:
Pią 16:45, 01 Lut 2008 Temat postu: 2 lutego Ofiarowanie Pańskie czyli Matki Bożej Gromnicznej |
Ofiarowanie Pańskie, czyli święto Matki Bożej Gromnicznej
Kościół Katolicki w dzień 2 lutego obchodzi uroczystość Ofiarowania Pańskiego. Święto to na przestrzeni wieków zmieniło nie tylko swoją nazwę, ale także charakter. Dawniej liturgia tego dnia mówiła o Oczyszczeniu Najświętszej Maryi Panny. Dzisiaj natomiast w tym dniu akcent położony jest na Osobę Jezusa Chrystusa, który jest „światłością świata” i „światłem na oświecenie pogan” jak nazwał go starzec Symeon. Głównym wiec tematem tego święta przewijającym się przez całą liturgię, włącznie z poświęceniem gromnic, jest światło. Światło świecy, które symbolizuje Chrystusa „światłość prawdziwą, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi” (J 1,9). Kościół, jak głoszą podania, obchodził to święto już w IV wieku. W tradycji polskiej święto to nazywane było, i przez wielu jest tak nazywane nadal, świętem Matki Bożej Gromnicznej. Począwszy od IX wieku wierni w tym dniu przynoszą do kościoła świece do pobłogosławienia zwane gromnicami. Wszystko ma przypominać ewangeliczną perykopę, według której Jezus, zgodnie z prawem żydowskim, jako dziecko był ofiarowany Bogu w świątyni Jerozolimskiej. Widząc Dziecię starzec Symeon wypowiedział proroctwo nazywając Jezusa „światłem na oświecenie pogan i chwałą ludu Twego Izraela” (Łk 2,23-32). Procesja z płonącymi świecami na początku liturgii jest znakiem nowego kroczenia przez życie w jedności z Jezusem. Kiedyś gromnice obowiązkowo wykonano z wosku pszczelego i po jej zapaleniu, dom napełniał się pięknym zapachem. Poświęconą w kościele zapaloną gromnicę starano się zanieść do domu, by od niej rozpalić ogień, który zwiastować miał zgodę i miłość w rodzinie. Z zapaloną świecą obchodzono całe gospodarstwo, aby odstraszyć zło. Poświęcone świece, jako znak Bożej jasności, zapalano w trudnych chwilach: podczas burzy stawiano te świece w oknach, gromnicami zażegnywano klęski gradowe, dymem z nich kreślono znaki krzyża na drzwiach, piecu i oknach jako „zapory” przeciw nieszczęściom i złu. Zapalenie gromnicy i wkładanie jej w ręce umierającego oznaczało, że na wzór „roztropnych panien” wychodzi on z płonącą lampą na spotkanie swojego Oblubieńca. Gromnice przechowywano w godnym miejscu i używano ją tylko do celów religijnych. Ze świętem Matki Bożej Gromnicznej związana jest także legenda opowiadającą o tym, jak Matka Boża odpędza światłem gromnicy stado wilków od domów mieszkalnych. Taki widok możemy spotkać na starych obrazkach, lub na świecach. Tak przedstawił Maryje na swoim obrazie polski malarz Piotr Stachiewicz. Wśród uśpionej wsi, w zimowym krajobrazie, w pięknej szacie, Matka Boża z narzuconą na głowie chustą, z gromnicą w dłoni odgania wilki zbliżające się do ludzkich domów. W polskiej tradycji ludowej wraz z uroczystością Matki Bożej Gromnicznej kończy się śpiew kolęd, rozbiera się szopki i choinki. Liturgicznie okres Bożego Narodzenia kończy się dużo wcześniej, bowiem w święto chrztu Pana Jezusa. Jednak polski zwyczaj ma swoje uzasadnienie nie tylko w tradycji, ale i w tym, że w uroczystość Ofiarowania Pańskiego Pan Jezus, jeszcze jako dziecko, jest przedstawiany w świątyni. Od 1997 r. 2 lutego Kościół powszechny obchodzi ustanowiony przez Jana Pawła II Dzień Życia Konsekrowanego. 
https://kosciolgarnizonowy.pl/Ofiarowanie%20Panskie.pdf https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/02-02.php3 |