 Wysłany:
Pią 10:05, 11 Gru 2009 Temat postu: |
| "Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, <błogosławiona jesteś między niewiastami>" [Łk 1, 28].
Wniknij raz jeszcze w tajemnicę nieskalaności Maryi. O czymś ważnym cię pouczy. Niemałą ci również przyniesie pociechę. Pouczy cię, jak wielki wstręt ma Bóg do grzechu. Chciał mieć wprawdzie matkę ubogą, ale za nic nie chciał skalanej choćby cieniem grzechu. "Nienawidzisz wszystkich, którzy czynią nieprawość" (daw. Ps 5, 7). Dlatego dokonał niesłychanego cudu, byle tylko zachować ją od wszelkiej zmazy. Niepokalana nasuwa ci również pocieszające prawdy ku rozważeniu. Taką prawdą, wlewającą otuchę, jest moc łaski Chrystusowej, która dokonała w Maryi takich cudów. A siła ta nie zmniejsza się! Dlaczegóż więc wątpić o jakimś dziecku ludzkim, choćby i zabłąkanym? Taką słodką prawdą jest to, że czystość niesie radość. Albowiem Najczystsza stała się "Przyczyną naszej radości". Ona tak serdecznie weseliła się w "Magnifikat" ona wniosła radość w dom Elżbiety i na gody w Kanie. Taką pocieszającą prawdą jest, że czystość serca posiada moc nawet nad Bogiem. Maryja właśnie, najczystsza, jest zarazem najpotężniejsza przy tronie Boga. Ucz się znowu od Niepokalanej. W świętym zachwycie woła do niej w Trójcy Jedyny: "O jak piękna jesteś, przyjaciółko moja, jakże piękna!" (PnP 4, 1). Dbaj także i ty o piękno twej duszy i pamiętaj te drastyczne, a tak poważne słowa Zbawiciela: "Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie" (Mt 7, 6). Wiesz dobrze, co chcę powiedzieć. Polecaj swą czystość Najświętszej i wzywaj ją, gdy grozi ci niebezpieczeństwo. Módl się wtedy: "O Serce niepokalanie poczęte, Serce Maryi, módl się za biednym moim sercem!" Walcz śmiało o świętą nieskalaność serca, a ona ci przyniesie, jak Niepokalanej, radość, radość najgłębszą, duchową i uczyni cię przyjacielem Boga. Śpiewaj pieśń weselną z Kościołem świętym: "Z radością obchodźmy Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi byśmy uzyskali jej wstawiennictwo u Pana naszego i Jezusa Chrystusa!" Z Rozmyślań z Bogiem dla świeckich msza net |
| Wysłany:
Sob 9:55, 05 Gru 2009 Temat postu: |
| "Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami" [Łk 1, 28]
Nie można wyobrazić sobie adwentu bez Najświętszej Panienki. Bez tej, która dała nam Mesjasza, oczekiwanego przez ludzkość w rzeczywistym adwencie. Bo nasz kościelny adwent, jako czas oczekiwania na święta Bożego Narodzenia, jest tylko symbolem rzeczywistego adwentu, czyli tych długich tysiącleci, w których ludzkość czekała nie na święta, ale na rzeczywiste przyjście Zbawiciela. I jakżeż odbija się jej dostojne i przemiłe oblicze od ponurych mroków grzechu i zepsucia obyczajów, które ciążyły przez tysiące lat, zanim przyszedł na świat Chrystus! Maryja jest bez skazy! My wszyscy nosimy na sobie piętno grzechu, Pismo św. powiada: "Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka" (Ps 51, 7). Jedynie Najświętsza Maryja Panna ze względu na swe macierzyństwo boże została wyjęta spod grzechu pierworodnego i zachowana od winy osobistej. Niedwuznacznie oznajmia to boży wysłannik: "pełna łaski" - nie było więc tam już miejsca na grzech; - "Pan z Tobą" - gdzie Bóg zamieszkał, tam nie mógł przedtem panoszyć się szatan; - "błogosławiona jesteś między niewiastami" - tzn. wyższa nad cały twój grzeszny rodzaj. Nie sądź jednak, że świętość przyszła Maryi łatwo. Nie tylko bowiem walka ze złem jest źródłem zasługi, ale przede wszystkim ćwiczenie się w cnotach. A jak doskonale Maryja praktykowała cnoty! Wspomnij na jej posłuszeństwo i pokorę przy Zwiastowaniu. Przypomnij sobie jej wiarę w Opatrzność Bożą w przeróżnych okolicznościach. Przypomnij sobie jej zaparcie w Betlejem, Egipcie i Nazarecie. Pomyśl o jej delikatnej miłości bliźniego u Elżbiety i w Kanie. Pomnij wreszcie na jej cierpliwość w znoszeniu tylu cierpień. Naprawdę do niej odnoszą się słowa Pisma św.: "Wiele niewiast pilnie pracuje, lecz ty przewyższasz je wszystkie" (Prz 31, 29). Spoglądaj odtąd z większym jeszcze szacunkiem i czcią na Niepokalaną. Zmagaj się, jak ona, w nabywaniu cnoty. Rozpal w sobie szczególne nabożeństwo do tajemnicy jej Niepokalanego Poczęcia. Czy nie mógłbyś w poświęcone Maryi soboty odmówić jakiejś modlitwy ku jej czci, złożyć drobnej ofiary, wysłuchać Mszy św. lub odwiedzić jej obraz i ozdobić go kwieciem i świecami? Z weselem wołaj do niepokalanie poczętej Matki Boga: "Błogosławiona jesteś, przez Boga Najwyższego, spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi" [Jdt 13, 18]. Z Rozmyślań z Bogiem dla świeckich msza net |
| Wysłany:
Wto 22:34, 09 Gru 2008 Temat postu: Grota Zwiastowania |
| Grota Zwiastowania
W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”. Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!”. Wtedy odszedł od Niej anioł. Ewangelia Św. Łukasza 1,26-38 
Uroczystość Zwiastowania Pańskiego Roku Jubileuszowego 2000 - uroczystą eucharystię w samym miejscu Zwiastowania, czyli w miejscu, gdzie Maryja rzekła swoje „niech mi się stanie”, celebrował Ojciec Święty Jan Paweł II. Sanktuarium Zwiastowania w Nazarecie niewątpliwie jest jednym z najważniejszych sanktuariów w Ziemi Świętej. Miejsce, gdzie anioł pozdrowił Maryję i przekazał jej niezwykłą wiadomość, gdzie przeczysta Dziewica wypowiada swe „tak” woli Bożej i gdzie zbawcze plany Boże dosłownie się ucieleśniają, nie mogło być zapomniane przez pierwszych uczniów Chrystusa. I rzeczywiście, wykazują to niezbicie odkrycia archeologiczne, że już krewni i potomkowie rodziny Maryi w pierwszych wiekach chrześcijaństwa przekształcili miejsce zamieszkania Maryi w miejsce kultu.  
Kościół dolny z Grotą Zwiastowania 
Wnętrze Groty W następnej epoce, w V wieku wyznawcy Chrystusa, którzy w tym czasie przybyli z różnych części świata, wybudowali w tym miejscu świątynię w stylu bizantyjskim. Zachowali przy tym dokładnie wszystkie te elementy, które były czczone wcześniej. Budowle powstałe wtedy opisują również pielgrzymi: w roku 570 anonimowy pielgrzym z Piacenzy, a potem w roku 670 Arkulf, piszą o kościele wybudowanym nad domem Najświętszej Dziewicy i nad domem Świętej Rodziny. 
Wnętrze Groty Kilkaset lat później, kiedy w Ziemi Świętej władzę objęli rycerze krzyżowi, kościół wybudowany w piątym wieku na pewno chylił się ku upadkowi, a może już był całkowicie zrujnowany. W XI wieku Tankred, książę Galilei odbudował kościół w stylu romańskim. Pielgrzymi tego okresu zachwycają się bogatym wystrojem kościoła i jego przepychem. Z północnej nawy schodziło się do niewielkiej groty, w której czczono wspomnienie Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie i zamieszkiwania Świętej Rodziny. W latach 1263-1271 Bajbars na czele wojsk arabskich odnosi szereg zwycięstw nad rycerstwem europejskim, w roku 1263 naciera na Nazaret i doszczętnie burzy kościół Zwiastowania. W ruinach kościoła nadal była odwiedzana Grota. Niewielu lokalnych chrześcijan i pielgrzymi modlitwą i liturgią czczą ją. Dopiero w roku 1620 franciszkanin o. Tomasz z Novarry, gwardian z Góry Syjon w Jerozolimie uzyskał od emira Fachr ad Dina pozwolenie na opiekę nad cennymi relikwiami. Grupa franciszkanów natychmiast zamieszkała w Nazarecie, aby strzec i bronić świętej Groty, lecz dopiero w roku 1730 pozwolono im na budowę kościoła Zwiastowania. Niedługo później, w roku 1871 kościół został rozbudowany, mimo to była to budowla niewielka i pozbawiona stylu, wybudowana naprędce i niegodna tak ważnego wydarzenia zbawczego. W roku 1955 rozebrano ten prowizoryczny kościół, przeprowadzono wykopaliska, a następnie wybudowano obecną bazylikę. 
Grota Zwiastowania Badania archeologiczne prowadził o. Bellarmino Bagatti z Franciszkańskiego Studium Biblijnego w Jerozolimie i okazało się, że historia tego miejsca sięga dosłownie pierwszych lat chrześcijaństwa, a Grotę czcili już bezpośredni spadkobiercy świadków życia i zmartwychwstania Chrystusa. Obecna bazylika Zwiastowania dominuje nad miastem, nadając mu charakter. Bazylikę, jeszcze niedokończoną, odwiedził w roku 1964 papież Paweł VI, a w 2000 roku Jan Paweł II. W miejscu gdzie, „Słowo stało się ciałem” 2000 lat później w eucharystycznej Ofierze sprawowanej przez Ojca Świętego, chleb stał się Ciałem, tym samym Ciałem Chrystusa, które w tej Grocie poczęło się w łonie Przeczystej Dziewicy Opracował o. Marian B. Arndt ofm Z franciszkańskiego świata |