Boże Ciało- Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa

Procesja Bożego Ciała jest wyznawaniem wiary. Wiary w obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie, to sposobność do dziękczynienia.

Jak i kiedy powstało to Święto?

Pamiątkę ustanowienia Najświętszego Sakramentu obchodzi Kościół właściwie w Wielki Czwartek. Jednak wówczas Chrystus rozpoczyna Swoją Mękę. Dlatego od XIII wieku Kościół obchodzi osobne święto Bożego Ciała, aby za ten niezwykły dar Chrystusowi w odpowiednio uroczysty sposób podziękować.

Pośrednią "autorką", inicjatorką ustanowienia tego święta była św. Julianna z Cornillon (1193-1258). Kiedy była przeoryszą klasztoru augustianek w Mont Cornillon w pobliżu Liege, w roku 1245 została zaszczycona objawieniami, w których Chrystus żądał ustanowienia osobnego święta ku czci Najśw. Eucharystii. Pan Jezus wyznaczył sobie nawet dzień uroczystości Bożego Ciała - czwartek po niedzieli Świętej Trójcy.

Biskup Liege, Robert, po naradzie ze swoją kapitułą i posilnym zbadaniu objawień, postanowił wypełnić życzenie Pana Jezusa. W roku 1246 .odbyła się pierwsza procesja eucharystyczna. Jednak w tymże roku umiera biskup Robert. Wyższe duchowieństwo miasta za namową teologów uznało krok zmarłego ordynariusza za przedwczesny, a wprowadzenie święta pod taką nazwą za wysoce niewłaściwe. Co więcej, omalże nie oskarżono św. Julianny o herezję. Karnie została przeniesiona z klasztoru w Mont Cornillon na prowincję (1247).

A jednak na interwencję archidiakona katedry w Liege, Jakuba, kardynał Hugo z Saint - Cher po ponownym zbadaniu sprawy zatwierdza święto. W roku 1251 ponownie archidiakon Jakub prowadzi, więc ulicami Liege procesję eucharystyczną. Pan Jezus wynagrodził hojnie za to gorliwego kapłana. Syn szewca z Troyes (Szampania) został wkrótce biskupem w Verdum, patriarchą Jerozolimy i papieżem (1261-1264). Panował jako Urban IV. On to w roku 1264 wprowadził do Rzymu uroczystość Bożego Ciała.

Impulsem bezpośrednim do ustanowienia święta miał być cud, jaki wydarzył się w Bolsena. Kiedy tam kapłan odprawiał Mszę świętą, po Przeistoczeniu kielich trącony ręką przechylił się tak nieszczęśliwie, że wylało się kilkanaście czy kilkadziesiąt kropel krwi Chrystusa na korporał. Przerażony kapłan ujrzał, że postacie wina zmieniły się w postacie krwi. Zawiadomiony o tym cudzie papież, który przebywał wówczas w pobliskim mieście Orvieto, zabrał ten święty korporał. Do dnia obecnego znajduje się on w bogatym relikwiarzu w katedrze Orvieto. Dotąd widać na nim plamy.

W czasie procesji Bożego Ciała obnosi się zamiast monstrancji. Korzystając, że na dworze papieskim w Orvieto był wówczas św. Tomasz z Akwinu, papież Urban IV polecił mu opracowanie tekstów liturgicznych do Mszy świętej i do liturgii godzin kapłańskich. Wielki doktor Kościoła uczynił to po mistrzowsku. Papież Klemens IV odnowił Święto (1314), które po śmierci Urbana zaczęło zanikać. Papież Jan XXII (+ 1334) zatwierdził je na cały Kościół. Od czasu papieża Urbana VI uroczystość Bożego Ciała należy do głównych świąt w roku liturgicznym Kościoła. Pierwsza wzmianka o procesji w to święto pochodzi z Kolonii z roku 1277.

Więcej tu:

[link widoczny dla zalogowanych]

Tak jak życie Pana Jezusa na ziemi składało się z wielu przedziwnych tajemnic - od Jego wcielenia, poprzez Kalwarię, do wniebowstąpienia - tak również Jego życie w Najświętszym Sakramencie jest niewyczerpanym bogactwem tajemnic.
Spośród nieprzebranej liczby tajemnic naszego Boga w Najświętszym Sakramencie, siedem jest takich głównych:

- Msza święta
- Komunia
- Błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem
- Jezus trwający w Tabernakulum
- Wystawienie Najświętszego Sakramentu
- Wiatyk
- Procesja

Procesja

Jest punktem kulminacyjnym i szczytem całej czci Kościoła do Najświętszego Sakramentu.
Urządzamy procesję, nosząc pod baldachimem monstrancję z Hostią świętą, by dać wyraz naszemu przekonaniu, że los całego świata leży w rękach Pana Jezusa ukrytego pod skromną postacią kruchego opłatka.

Procesja to wyraz naszej niezłomnej wiary, że Bóg nie czeka nas dopiero po przebyciu przez nas ziemskiej łez doliny, ale mamy Go już teraz w naszych rękach . Choć jest ukryty, lecz prawdziwy.

Procesja jest publicznym wyrazem naszej miłości , ku Temu, któremu wszystko zawdzięczamy. Procesja z Najświętszym Sakramentem jest zapowiedzią ostatecznego triumfu Boga. Niebo i ziemia przeminą, przeminą ludzie, instytucje cała historia ludzka, przeminą fałszywe światopoglądy, fałszywi prorocy. On jedynie zostanie, a na końcu ukaże się na Niebie znak Syna Człowieczego.

W tym roku Boże Ciało wypadło 22.05.2008 r.

Procesja Bożego Ciała to sposobność do dziękczynienia. Dlaczego ustanowił Zbawiciel ten Sakrament? Przewidział naszą słabość i rzekł: "Żal mi ludu" (Mk 8, 2). Poznał całą naszą niemoc i rzekł: "Nie zostawię was sierotami" (J 14, 1osiem). Ulitował się nad naszym opuszczeniem i przyrzekł: "Oto ja jestem z wami po wszystkie dni" (Mt 28, 20). Co za miłość! To zasługuje na nieograniczoną wdzięczność z twojej strony. Oby więc płynęły pochwalne pieśni z twej wdzięcznej duszy, jak ongiś Magnificat płynęło z przepełnionego wdzięcznością serca Maryi.

Procesja Bożego Ciała musi być wynagradzająca. Czegóż to nie dopuszczono się względem tego sakramentu miłości? Przez obojętność, niewiarę, oziębłość, przez niegodne Komunie św., przez zbezczeszczenie ołtarzy i nieuszanowanie świątyń. Przepraszaj i wynagradzaj za to wszystko, a będziesz mógł liczyć na szczególne błogosławieństwo Zbawiciela tak dla siebie, jak też dla domu i swojej rodziny. Wołaj sercem i ustami: "Oto sakrament szczęśliwości! Oto symbol jedności! Oto związek miłości!"

Z Rozmyślań Z Bogiem

Dziś Boże Ciało! Uroczystość Eucharystycznego Ciała naszego Zbawiciela!

"To jest chleb, który z nieba zstąpił" [J 6, 58].

Boże Ciało! Uroczystość Eucharystycznego Ciała naszego Zbawiciela! Dzień triumfu i chwały naszego Mistrza! Wszystko weseli się, ożywione niezwykle podniosłym nastrojem. Wszystko przystrojone i w odświętnych szatach. Ulice, drogi i domostwa toną w mnóstwie sztandarów, kwiecia i obrazów. A hen pod niebo płyną potężne radosne śpiewy: "Oto chleb Aniołów błogi, dan biegnącym w niebios progi, iście synów chleb przebłogi"...

Z tysiącami ludzi składasz także ty hołd umiłowanemu Zbawcy przez udział w uroczystej procesji. Uczyń to całą duszą i pamiętaj, że Procesja Bożego Ciała jest wyznawaniem wiary. Wiary w obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Idź dlatego za baldachimem z taką czcią, jak ongiś Maryja, ta żywa monstrancja, szła w swojej procesji Bożego Ciała poprzez góry! Strzeż się, byś brakiem pobożności, rozglądaniem się nie dał zgorszenia innowiercom i nie dał im powodu do szyderstwa.

Procesja Bożego Ciała to sposobność do dziękczynienia. Dlaczego ustanowił Zbawiciel ten Sakrament? Przewidział naszą słabość i rzekł: "Żal mi ludu" (Mk 8, 2). Poznał całą naszą niemoc i rzekł: "Nie zostawię was sierotami" [J 14, 18]. Ulitował się nad naszym opuszczeniem i przyrzekł: "Oto ja jestem z wami po wszystkie dni" (Mt 28, 20). Co za miłość! To zasługuje na nieograniczoną wdzięczność z twojej strony. Oby więc płynęły pochwalne pieśni z twej wdzięcznej duszy, jak ongiś Magnificat płynęło z przepełnionego wdzięcznością serca Maryi.

Procesja Bożego Ciała musi być wynagradzająca. Czegóż to nie dopuszczono się względem tego sakramentu miłości? Przez obojętność, niewiarę, oziębłość, przez niegodne Komunie św., przez zbezczeszczenie ołtarzy i nieuszanowanie świątyń. Przepraszaj i wynagradzaj za to wszystko, a będziesz mógł liczyć na szczególne błogosławieństwo Zbawiciela tak dla siebie, jak też dla domu i swojej rodziny. Wołaj sercem i ustami: "Oto sakrament szczęśliwości! Oto symbol jedności! Oto związek miłości!"

Z Rozmyślań z Bogiem dla świeckich msza.net

Zachęcam do przeczytania ciekawego artykułu w tym temacie:

Boże Ciało - Najświętsze Ciało i Krew Pańska
(...)
http://www.traditia.fora.pl/pan-jezus,18/najswietsze-cialo-i-krew-panska-artykul,2224.html

"I rzekł: To jest Ciało moje... To jest Krew moja" (Mk 14, 22).

Tajemnicy Eucharystii nigdy nie zgłębisz. Jedno tylko jest tu olbrzymiego znaczenia, mianowicie: "Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli!" (J 20, 29). Rzuć więc nędzne światełko twego rozumu i mądrości do stóp tego, który jest światłością z prawdziwej światłości. Wtedy do ciebie także będzie się odnosić to błogosławieństwo: "Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła" (Łk 1,45). Zresztą bądź rozumny i uznaj, że Pan właściwie ułatwił ci wiarę w tę tajemnicę.
Jako dalsze przygotowanie czyni Zbawiciel bezpośrednio przed zapowiedzią w Kafarnaum cud rozmnożenia chleba i chodzi po tafli jeziora (J 6). Oczywiście, by naocznie wykazać: do mnie należy wszelka moc nad chlebem; ja mogę go rozmnażać, a potem także przeistaczać! Ja mam też władzę całkowitą nad moim ciałem; jeżeli musiało je dźwigać morze, to dlaczego nie miałbym mieć mocy uczynić go obecnym pod postaciami chleba?

Jako bliższe przygotowanie wypowiada w Kafarnaum słowa obietnicy. A gdy żydzi nie mogli pojąć tej mowy, nie zmienia on, ani nie cofa niczego. Owszem nawet pozostawia apostołom wolny wybór. Chce więc, by tak słowa jego pojmowano, jak je wyraził!

Następnie idą słowa ustanowienia przy Ostatniej wieczerzy. Słowa te tak jasne, dobitne i niedwuznaczne, że wprost nie dopuszczają innego tłumaczenia. Słowa wyrzeczone w takim nastroju, że nie można zrozumieć jak mogła powstać myśl, iż on miałby swoich wiernych i cały świat pozostawić w niepewności lub nawet chciał wprowadzić w wątpliwość i błąd.

Zresztą zwróć raz jeszcze uwagę na tyle powtarzających się codziennie przemian w naturze. Dziwnym by co najmniej musiało być, gdyby ten sam Stwórca, który sprawia wszystkie te przemiany, musiał się cofnąć przed przeistoczeniem na naszych ołtarzach!

Obudź więc w sobie na nowo ochoczą i głęboką wiarę. Nie patrz w czasie podniesienia w ziemię, lecz na Przenajświętszą Hostię, jak życzył sobie św. Pius X, i z żywą wiarą mów za Apostołem: "Pan mój i Bóg mój!" [J 20, 28]. Niech wiara w rzeczywistą obecność Chrystusa Pana w Najświętszym Sakramencie pobudza cię do częstego, cichego i rozgrzewającego wiarę odwiedzania go. Ale też nigdy nie zapominaj modlić się: "Panie, przymnóż nam wiary!" (Łk 17, 5).

Z Rozmyślań z Bogiem dla świeckich msza.net

Cytat:

Biskup Liege, Robert, po naradzie ze swoją kapitułą i posilnym zbadaniu objawień, postanowił wypełnić życzenie Pana Jezusa. W roku 1246 .odbyła się pierwsza procesja eucharystyczna.

Belgia: powrót do procesji Bożego Ciała w Liege

Po 40 latach przerwy procesja Bożego Ciała powraca do Liege, belgijskiego miasta, w którym ta uroczystość została ustanowiona. Uczynił to w 1246 r. Jakub Leodyjski, ówczesny archidiakon Liege, a późniejszy papież Urban IV, pod wpływem mistycznych wizji św. Julianny z Cornillon.

W Liege Boże Ciało zawsze było obchodzone bardzo uroczyście. Trasa procesji wiodła między innymi po rzece Mozie, a Najświętszy Sakrament był wieziony na barce. W 1970 r. procesje Bożego Ciała zostały zawieszone. Pierwsza od 40 lat publiczna adoracja Najświętszego Sakramentu będzie skromniejsza niż przed laty. Procesja przejdzie przez centrum miasta, w okolicach kościoła pod wezwaniem Najświętszego Sakramentu, stanowiącego główny ośrodek kultu eucharystycznego w Liege. Odbędzie się ona w sobotę po południu, ponieważ w Belgii dzisiejszy dzień nie jest wolny od pracy, a uroczystość Bożego Ciała została przesunięta przez tamtejszy Kościół na niedzielę.

[link widoczny dla zalogowanych]

40 lat! przerwy - odnowa nie wyszła na zdrowie! Można przeczytać choćby tu:
(...)
http://www.traditia.fora.pl/kosciol-w-mediach-swiat,61/belgia-konieczne-poszukiwanie-odnowy-duszpasterstwa,4025.html

Jutro 7 czerwca AD 2012 r. - Boże Ciało! Uroczystość Eucharystycznego Ciała naszego Zbawiciela!

Rocznica ustanowienia Najświętszego Sakramentu, Wielki Czwartek, zbyt bliski jest męki i śmierci Chrystusa, aby mozna było oddać się uczuciom niezmąconej radości. Dlatego w pierwszy czwartek po zakończeniu Okresu Wielkanocnego zostało ustanowione specjalne święto, którego celem jest okazanie wdzięczności Bogu za ustanowienie Najświętszego Sakramentu i za wszystkie łaski które nieustannie spływają z niego na Kościół. Do ustanowienia świeta Bożego Ciała przyczyniły się prośby św. Julianny z Cornillon (+1258). Na cały Kościół rozciągnął je papież Urban IV. Procesję dodano dopiero w XV wieku.

Teksty mszalne przypominaja nam, że Eucharystia jest przede wszystkim ofiarą uobecniającą krzyżową śmierć Pana Jezusa oraz pokarmem dusz podtrzymującym nas w drodze do wiecznej ojczyzny. Eucharystia jest również najgłębszym wyrazem jedności Kościoła. Kto godzi w jednośc Kościoła, urąga Eucharystii.

W lekcji (1 Kor 11,23-29) św. Paweł zapewnia nas, że udział we Mszy świetej jest ''zwiastowaniem śmierci Pańskiej''

Po Mszy świętej odbywa się uroczysta procesja z Najświętszym Sakramentem. Zatrzymuje się ona przy czterech ołtarzach. Przy każdym z nich śpiewa się poczatek Ewangelii świetej według jednego z Ewangelistów, jako wyznanie wiary, że w Najświętszym Sakramencie jest obecny ten sam Bóg-Człowiek, którego naukę głoszą Ewangelie. W czasie procesji śpiewa się pieśni o Najświętszym Sakramencie.

Za: Mszalik Rzymski

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa - Boże Ciało

Papież Urban IV bullą "Transiturus" z 1264 r. ustanowił Boże Ciało świętem obowiązującym w całym Kościele jako "zadośćuczynienie za znieważanie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, błędy heretyków oraz uczczenie pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu".

Konferencja Episkopatu Polski zmodyfikowała 17 lutego 1967 r. obrzędy procesji Bożego Ciała, wprowadzając w całej Polsce nowe modlitwy przy każdym ołtarzu oraz czytania ewangelii tematycznie związane z Eucharystią.

[link widoczny dla zalogowanych]

"Dzięki Ci składam, Panie Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże, za to, żeś mnie grzesznika, niegodnego sługę swojego, bez żadnej mojej zasługi, a jedynie z Twego miłosierdzia posilić raczył najdroższym Ciałem i Krwią Twojego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Proszę Cię, niech ta Komunia święta nie stanie się dla mnie wyrokiem potępienia, ale niech będzie dla mnie zbawiennym zadatkiem Twojego przebaczenia, zbroją mojej wiary i puklerzem dobrej woli. Niech mnie ona uwolni od mych występków, wyniszczy we mnie pożądliwość i zmysłowość, a wzmocni miłość i cierpliwość, pokorę, posłuszeństwo i wszystkie cnoty.

Niech mi będzie mocną obroną przeciw zasadzkom nieprzyjaciół tak widzialnych, jak niewidzialnych. Niech całkowicie uspokoi we mnie poruszenia cielesne i duchowe. Niech przez nią mocno przylgnę do Ciebie, jedynego, prawdziwego Boga. Niech wreszcie będzie szczęśliwym zakończeniem mojego życia.

Proszę Cię także, abyś mnie grzesznika raczył doprowadzić do tej niewymownej uczty, na której z Twoim Synem i Duchem Świętym jesteś dla swoich wybranych prawdziwą światłością, całkowitym nasyceniem, wiekuistym weselem, pełnią szczęścia i radością doskonałą. Amen."

Św. Tomasz z Akwinu

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej - w tradycji ludowej: Boże Ciało.

Święto Bożego Ciała ustanowiono w średniowieczu w czasach, gdy zaczynano wątpić w prawdziwą obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Jednak cuda i objawienia, które wtedy się wydarzyły, rozwiały wszystkie wątpliwości.

Pierwszy cud miał miejsce w XIII wieku. Wtedy to belgijska zakonnica - Juliana z Cornillon podczas nabożeństwa ujrzała kapiące z Hostii krople krwi. Kolejny cud zdarzył się w 1263 roku we Włoszech. Do miejscowości Bolsena przybył ksiądz Piotr z Pragi. Przezywał on chwilę zwątpienia w wiarę, ale w trakcie odprawiania mszy hostia w jego rękach zaczęła krwawić. Wierni zobaczyli wówczas utworzoną z kropli krwi postać Chrystusa. W pobliskim miasteczku przebywał wówczas papież – Urban IV, który przysłał do Bolseny teologów, by zbadali cud . Oni przywieźli papieżowi relikwię, którą papież pokazał mieszkańcom miasta. To wydarzenie zapoczątkowało obchody Bożego Ciała. Uzasadniając przyczyny wprowadzenia tego święta Urban IV wskazał: zadośćuczynienie za znieważanie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie oraz uczczenie pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu, która w Wielki Czwartek nie może być uroczyście obchodzona ze względu na powagę Wielkiego Tygodnia. W Polsce Boże Ciało zaczęto obchodzić w roku 1320 a wprowadził je krakowski biskup Nanker.

Moc ziół i kwiatów
Boże Ciało jest świętem ruchomym. W Polsce obchodzi się je w czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego i wypada ono zawsze 60 dni po Wielkanocy. W niektórych krajach może być obchodzone w inny dzień. Najważniejszym momentem tego święta są uroczyste procesje. Monstrancja niesiona na początku procesji przez kapłanów do czterech ołtarzy jest znakiem przejścia ulicami żywego Jezusa. Trasa pochodu przyozdabiana jest kwiatami i gałęziami, a na balkonach zapala się świece. W XV wieku procesje zatrzymywały się przy czterech stacjach, które symbolizowały cztery strony świata. W XVI wieku wprowadzono odgrywanie scen z życia Chrystusa przez kapłanów i wiernych. Później przedstawienia te zostały zakazane.

Dzisiaj w czasie procesji kapłan święci wianki zrobione z ziół leczniczych i kwiatów, które są symbolem ludzkiej pracy i daru bożego. Podczas święcenia odprawiane są modlitwy o dobre zbiory i opiekę nad polami. Ziołom i kwiatom z wianków przypisywano duże znaczenie. Wierzy się, że mają one leczniczą moc, a ponadto miały chronić przed burzami, piorunami i pożarami. Zasuszone kwiatki pochodzące z wianków nie traciły barw, a spalanymi okadzano domostwa, bowiem ich woń błękitnawego dymu oddalała nieszczęścia i złe duchy. Zbieraniem roślin na wianki zajmują się głównie kobiety. Wianuszki mają zazwyczaj wielkość dłoni. Mimo, iż nie było wymogu, ile wianków przygotować, to zwyczajowo przyjęło się, że musi to być liczba nieparzysta (3, 5, 7, 9), gdyż wtedy dom będzie chroniony przed nieszczęściami. Z kolei parzysta liczba – odwrotnie – miała nieszczęścia przyciągać i nie miała mocy ochronnej. Obecnie nie przestrzega się już nieparzystej liczby i często można spotkać tylko jeden wianek zawieszony przy drzwiach.. Uplecione wianki zanoszono do kościoła i zostawiano je tam na całą oktawę Bożego Ciała – kościelny wieszał je przy ołtarzu – w ten sposób chłonęły świętość. Po ośmiu dniach ludzie zabierali swoje wianki z kościoła i wieszali je na zewnątrz domu, by poświęcone ziele sprowadzało szczególne łaski. Wianki służyły również do celów leczniczych. Wierzono, że uśmierzą bóle, wyleczą i zapobiegną chorobom – zarówno u ludzi, jak i u zwierząt.

Moc chleba
Chleb symbolizuje Boże Ciało i dlatego jest tak ważny w naszej kulturze. Chleba nie powinno się wyrzucać .Według wierzeń okruchy chleba zbierał pająk i po bardzo długiej pajęczynie zanosił je do Pana Boga, by poskarżyć się, że ludzie marnują jego dar. Rozgniewany stwórca zsyłał wtedy na ziemię dar nieurodzaju. Nie powinno się również upuszczać chleba na ziemię. Gdy to się zdarzyło powinno się chleb podnieść i ucałować go 3 razy na znak przeprosin. Nie można go było też jeść nie umytą ręką .Obowiązywał zakaz bawienia się chlebem, bębnienie palcami po bochenku lub stukanie nim nożem. Niedopuszczalne było wyjadanie miąższu ze środka bochenka i pozostawianie skórki.

Sposób obchodzenia święta w Polsce zmieniał się w ciągu wieków. Najwcześniej wprowadzono je w Krakowie i diecezji krakowskiej – w 1320 roku. W 1420 na synodzie gnieźnieńskim uznano uroczystość za powszechną, obchodzoną we wszystkich kościołach w państwie. Obchody uroczystości wiążą się z procesją z Najświętszym Sakramentem po ulicach parafii. . Od XV wieku włączono do obchodów uroczystą procesję z Eucharystią z kościołów do czterech ołtarzy. Ołtarze były przybrane zielenią, ustawiano je na terenie parafii. Odczytywano przy nich fragmenty z czterech Ewangelii i udzielano wiernym błogosławieństwa Przenajświętszego Sakramentu.

W późnym średniowieczu i w renesansie największym sanktuarium kultu Bożego Ciała w Polsce był poznański kościół Bożego Ciała. Jednak najokazalsza i najpiękniejsza jest procesja w Krakowie z Katedry Wawelskiej do Kościoła Mariackiego. Biorą w niej udział delegaci bliższych i dalszych parafii, ubrani w stroje regionalne, niosący chorągwie i feretrony, władze wyższych uczelni, stowarzyszenia religijne oraz bractwa cechowe, pośród których wyróżnia się Krakowskie Bractwo Kurkowe. Przed wiekami w procesji tej – poza duchowieństwem i przedstawicielami różnych stanów – uczestniczyli także królowie i ich dwory.

Ze świętem Eucharystii związana jest w Krakowie świątynia gotycka pod wezwaniem Bożego Ciała na krakowskim Kazimierzu. Została ona ufundowana około 1340 roku jako dziękczynne wotum za ocalenie puszki z konsekrowanymi komunikantami. Puszka została skradziona przez rzezimieszków z krakowskiej kolegiaty Wszystkich Świętych. Kiedy złodzieje zorientowali się, że nie jest złota, lecz pozłacana, wyrzucili ją do stawu w podkrakowskiej wsi Bawół. Staw rozjaśnił się wówczas niezwykłą światłością. Powiadomiony o kradzieży i prawdopodobnej profanacji hostii ówczesny biskup zarządził modły i udał się na miejsce, gdzie wyłowiono puszkę z hostią. W akcie ekspiacyjnym za profanację Eucharystii król Kazimierz Wielki ufundował kościół pod wezwaniem Bożego Ciała.

Święto Ciała i Krwi Pańskiej ma swą oktawę. Podczas oktawy wierni wraz z księdzem niosącym Przenajświętszy Sakrament w procesji obchodzą kościół dookoła. W całej Polsce nadal w oktawę Bożego Ciała święcone są wianuszki z ziół, kwiatów polnych i ogrodowych splecione z roślin, mających znaczenie lecznicze, magiczne, jak np.: mięta, macierzanka, rozchodnik, kopytnik, jaskółcze ziele, barwinek, do których dodaje się dziką różę, piwonię. Wianuszki i składające się na nie rośliny po poświęceniu służyły dawniej do przygotowywania naparów leczniczych dla ludzi i zwierząt.

[link widoczny dla zalogowanych]

Za: [link widoczny dla zalogowanych]

Boże ciało po wojnie rok 1945

http://www.youtube.com/watch?v=itmypaDb4fk

Boże Ciało na Kurpiach w 1937 roku

[link widoczny dla zalogowanych]

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa

[link widoczny dla zalogowanych]

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, Boże Ciało jest jednym z głównych świąt obchodzonych w Kościele katolickim.

Choć świadomość niezwykłego cudu przemiany konsekrowanego chleba i wina w rzeczywiste Ciało i Krew Chrystusa towarzyszyła wiernym od początku chrześcijaństwa, jednak trzeba było czekać aż dziesięć stuleci zanim zewnętrzne przejawy tego kultu powstały i zadomowiły się w Kościele katolickim.

Uroczystość, która wyrosła na podłożu adoracyjnego kierunku pobożności eucharystycznej rozwijającej się na Zachodzie od przełomu XI i XII w., przeżywana jest obecnie w czwartek po uroczystości Trójcy Świętej. Bezpośrednią przyczyną ustanowienia uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa były objawienia bł. Julianny z Cornillon. Pod ich wpływem bp Robert ustanowił w 1246 r. święto Bożego Ciała, początkowo dla diecezji Liege.

W 1252 r. legat papieski rozszerzył obchodzenie tego święta na Germanię natomiast papież Urban IV bullą "Transiturus" z 1264 r. ustanowił Boże Ciało świętem obowiązującym w całym Kościele jako "zadośćuczynienie za znieważanie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, błędy heretyków oraz uczczenie pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu".

Śmierć Urbana IV przeszkodziła ogłoszeniu bulli. Dokonał tego papież Jan XXII (w 1334 r.), natomiast papież Bonifacy IX polecił w 1391 r. wprowadzić święto Bożego Ciała wszędzie tam, gdzie jeszcze nie było ono obchodzone.

W Polsce jako pierwszy wprowadził to święto bp Nankier w 1320 r. w diecezji krakowskiej, natomiast w Kościele unickim - synod zamojski w 1720 r. W Kościele katolickim w Polsce pod koniec XIV w. święto Bożego Ciała było obchodzone już we wszystkich diecezjach. Było ono zawsze zaliczane do świąt głównych. Od końca XV w. przy okazji tego święta udzielano błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.

Prawdziwa obecność Chrystusa w Eucharystii

Kościół od samego początku głosił wiarę w realną obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Chrystus ustanowił Najświętszy Sakrament przy Ostatniej Wieczerzy. Opisali to trzej Ewangeliści: Mateusz, Marek i Łukasz oraz i św. Paweł Apostoł. Prawdziwa i rzeczywista obecność Jezusa Chrystusa pod postaciami chleba i wina opiera się według nauki Kościoła na słowie Jezusa: "To jest Ciało moje ... To jest krew moja" (Mk 14,22.24).

Nowy Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, iż "sposób obecności Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi jest wyjątkowy... W Najświętszym Sakramencie Eucharystii są zawarte prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie Ciało i Krew wraz z duszą i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus." (KKK 1374).

Kult Najświętszego Sakramentu

Od XVI w. przyjęła się w Kościele praktyka 40-godzinnej adoracji Najświętszego Sakramentu. Praktykę tę wprowadził do Mediolanu św. Karol Boromeusz w 1520 r. Dzisiaj praktyka ta jest obecna w całym Kościele. Zostały założone nawet specjalne zakony, których głównym celem jest nieustanna adoracja Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. W Polsce istnieją trzy zakony od wieczystej adoracji: benedyktynki-sakramentki, franciszkanki od Najświętszego Sakramentu i eucharystki.

Procesje

Procesje eucharystyczne w dniu Bożego Ciała wprowadzono później niż samo święto. Pierwszym śladem ich istnienia jest wzmianka o uroczystej procesji przed sumą w Kolonii w latach 1265-75. Podczas procesji niesiono krzyż z Najświętszym Sakramentem. W ten sposób nawiązywano do dawnego zwyczaju zabierania w podróż Eucharystii dla ochrony przed niebezpieczeństwami.

W XV w. procesje eucharystyczne odprawiano w całych Niemczech, Anglii, Francji, północnych Włoszech i Polsce. W Niemczech procesję w uroczystość Bożego Ciała łączono z procesją błagalną o odwrócenie nieszczęść i dobrą pogodę, dlatego przy czterech ołtarzach śpiewano początkowe teksty Ewangelii i udzielano uroczystego błogosławieństwa. W Polsce zwyczaj ten wszedł do "Rytuału piotrkowskiego" z 1631 r. Rzymskie przepisy procesji zawarte w "Caeremoniale episcoporum" (1600 r.) i "Rituale romanum" (1614 r.) przewidywały jedynie przejście z Najświętszym Sakramentem bez zatrzymywania się i błogosławieństwo eucharystyczne na zakończenie.

Procesję odprawiano z wielkim przepychem od początku jej wprowadzenia. Od czasu zakwestionowania tych praktyk przez reformację, udział w procesji traktowano jako publiczne wyznanie wiary.

W Polsce od czasów rozbiorów z udziałem w procesji łączyła się w świadomości wiernych manifestacja przynależności narodowej. Po II wojnie światowej procesje w czasie Bożego Ciała były znakiem jedności narodu i wiary. Z tej racji ateistyczne władze państwowe niejednokrotnie zakazywały procesji urządzanych ulicami miast.

Konferencja Episkopatu Polski zmodyfikowała 17 lutego 1967 r. obrzędy procesji Bożego Ciała, wprowadzając w całej Polsce nowe modlitwy przy każdym ołtarzu oraz czytania ewangelii tematycznie związane z Eucharystią.

[link widoczny dla zalogowanych]

A.D. 2016 rok - 26 maja - Uroczystość Bożego Ciała

Uroczystość Bożego Ciała.

Panu Jezusowi, utajonemu w Przenajświętszym Sakramencie, oddajemy cześć w każdej Mszy św. i w każdej uroczystości roku kościelnego, Kościół jednak uważał za odpowiednie wyraźniej tę cześć zaznaczyć przez ustanowienie uroczystości Bożego Ciała. Słuszną jest rzeczą, by Chrystus otrzymał za to, co uczynił, od wszystkich cześć i wdzięczność.
Cześć okazywana Eucharystii w dawnych wiekach. W pierwszych wiekach chrześcijanie czcili Eucharystię, nawet ginęli w Jej obronie, czego przykładem jest akolita Św. Tarsycjusz, który niosąc Komunię św. uwięzionym chrześcijanom był schwytany i umęczony. Od IV w. począwszy, odgradzały wiernych od będącej na ołtarzu Eucharystii firanki, zasuwane na czas podniesienia.

Na początku XIII w. Julianna, 16-letnia wychowanka augustianek w klasztorze kolo Liege w Belgii, miała widzenie wskazujące na potrzebę uczczenia Eucharystii osobnym świętem. Dopiero po 54 latach od chwili objawienia doczekano się bulli Urbana IV, który ustanowił święto Bożego Ciała, wyznaczając je na pierwszy czwartek po niedzieli Trójcy Św.; a św. Tomasz z Akwinu kwestię przeistoczenia teologicznie opracował i ułożył najpiękniejsze hymny oraz nabożeństwo kościelne o Eucharystii.
Uroczystość Bożego Ciała w dzisiejszym Kościele.

Nieszpory.

Niezwykła radość ogarnia dusze wiernych, gdy wśród zieleni i kwiatów', wśród dymów kadzidlanych i jarzących się świec ukaże się na ołtarzu wystawiony w monstrancji Pan Jezus. Rozlegają się majestatyczne melodie oficjum tego dnia. Wreszcie celebrans powstaje i śpiewa się Hymn św. Tomasza: „Pange, lingua, gloriosl Corporis misterium" - „Sław, języku, pieśnią błogą cudo Ciała chwalebnego".

http://www.youtube.com/watch?v=r3H5f7oePQE

https://www.youtube.com/watch?v=2gJQjCa-lLk

Msza Św.

Najpiękniejszą częścią Mszy św. jest hymn: „Lauda, Sion, Salvatorem" — „Chwal, Syjonie, Zbawcę, Pana, Chwal Pasterza i Kapłana w hymnach wdzięcznych, w słodkim pieniu". Hymn ten, służący za sekwencję Mszy Św., stanowi jak gdyby Wierzę w Boga, ułożone dla Przenajświętszego. Sakramentu. Lekcja i Ewangelia opowiadają o ustanowieniu Przen. Sakramentu, introit i graduał mówią o Eucharystii jako o pokarmie.

Precesja.

Dla okazania naszej wiary w obecność P. Jezusa w Przen. Sakramencie i dla oddania Mu publicznej czci odbywa się procesja najwspanialsza ze wszystkich, które Kościół urządza. Wśród dźwięku dzwonów kościelnych i dzwonków ministrantów postępuje P. Jezus niesiony przez kapłana pod baldachimem. Dzieci w bieli posypują przed Nim drogę kwiatami, dym kadzielnic obłokiem spowija złocistą monstrancję, wierna rzesza ludu ze świecami i chorągwiami otacza Chrystusa, a ponad wszystko wzbija się pieśń chwalebna, wyrywająca się z tysiąca piersi: „Twoja cześć, chwała".

Procesja zatrzymuje się przy czterech ołtarzach, urządzonych pod gołym niebem, przystrojonych dywanami, zielonością i kwiatami. Przy każdym z nich czytana jest Ewangelia wedle jednego z czterech ewangelistów, by wskazać, że cześć P. Jezusowi powinna być oddawana publicznie i że opiera się ona na świadectwach czterech Ewangelii. W końcu na podziękowanie P. Jezusowi za Jego przebywanie wśród nas śpiewa się „Te Deum laudamus" i celebrans udziela błogosławieństwa na wszystkie cztery strony świata, po czym procesja wchodzi do kościoła.

Procesja odbywa się przez całą oktawę co dzień po Mszy św. i po nieszporach. W czasie oktawy są umieszczone na tabernakulum wielkiego ołtarza 3 symboliczne złote kielichy z patenami jako godło Eucharystii.

W dniu oktawy Bożego Ciała na ostatnich nieszporach poświęcają w Polsce wianki. Wianek jest symbolem dziewictwa, a dziewictwo — najpiękniejszą cnotą. Święcenie wianków, zawieszanie ich na ścianach pod obrazami lub nad drzwiami i przechowywanie przez cały rok wyraża tę myśl, że cykl uroczystości roku kościelnego dał możność zdobycia szeregu cnót tym, którzy tego pragnęli. Teraz wierni powinni starać się, by te cnoty przez cały rok zachować.

"Liturgika", ks. dr M. Dybowski, Poznań 1943

[link widoczny dla zalogowanych]

Fragment procesji (1931-06-04) na ul. Krakowskie Przedmieście. Widoczni m.in.: ks. kard. Aleksander Kakowski i nuncjusz apostolski ks. arcybiskup Francesco Marmaggi (z biretem w ręku).

[link widoczny dla zalogowanych]