Matka Boża z Coromoto - Patronka Wenezueli

Wenezuela: zdumiewające wyniki badań nad obrazem Matki Bożej z Coromoto

Powstanie wizerunku Matki Bożej z Guadalupe nie było jedynym tego rodzaju cudem na kontynencie amerykańskim. Dowodzą tego wyniki badań czczonego w Coromoto w Wenezueli obrazu Maryi. Tamtejsi biskupi uznali to za szczególne wezwanie do narodowej jedności.

Episkopat Wenezueli poinformował o rezultatach badań nad czczonym od ponad 350 lat obrazem patronki tego kraju. Jest on związany z początkami ewangelizacji Ameryki. W 1651 lub 1652 r. Maryja miała się objawić w pobliżu założonego wówczas miasta Guanare wodzowi indiańskiego szczepu Coromoto i jego żonie. Zachęciła ich, by wraz ze współplemieńcami przyjęli chrzest z rąk hiszpańskich misjonarzy. Wielu Indian poprosiło wówczas o głoszenie im Ewangelii i chrzest. Wódz jednak chciał powrócić do puszczy w obawie utraty wolności i władzy. „Piękna Pani” objawiła mu się ponownie. Chciał do Niej strzelać z łuku, lecz ten wypadł mu z rąk. Gdy usiłował wyprowadzić Ją ze swego szałasu, zniknęła. Pozostawiła mu jednak w rękach malutki obraz o wymiarach 2,5 na 2 cm, przedstawiający Maryję z Dzieciątkiem Jezus. Wódz przyjął potem chrześcijaństwo i stał się jego szerzycielem.

Obrazek przechowywany jest do dziś w ozdobnym relikwiarzu w mieście Guanare, w sanktuarium Coromoto. Czci się tam Maryję jako patronkę Wenezueli. Taki tytuł przyznał jej Pius XII, a Jan Paweł II przed 13 laty odwiedził sanktuarium. Ponieważ obrazek przez trzy i pół wieku uległ uszkodzeniom, postanowiono go przebadać i odnowić. Powstała w tym celu specjalna fundacja „Maria Camino a Jesús”, działająca od 2002 r. w Maracaibo, która znalazła ekipę specjalistów i sfinansowała jej prace. Przeprowadzono je w marcu w laboratorium urządzonym w pobliżu sanktuarium. Rezultaty były zaskakujące. Na obrazie widać wiele typowo indiańskich symboli. Taki charakter mają np. korony Jezusa i Maryi. Ponadto oczy Maryi oglądane przez mikroskop, mimo miniaturowych rozmiarów rzędu tysięcznych części milimetra (2 mikronów), okazały się niezwykle dokładnie przedstawione. Wyraźnie widać tęczówki i gałki oczne. Co więcej, odbija się w nich maleńka postać człowieka.

Po ogłoszeniu wyników badań biskupi Wenezueli wydali specjalną notę. Uznają oni odrestaurowanie cudownego obrazu patronki ich ojczyzny za wydarzenie naprawdę przełomowe, zwracając uwagę, że po raz pierwszy poddano go takim badaniom. „Niewątpliwie odnowi to wiarę wszystkich Wenezuelczyków – czytamy w dokumencie episkopatu. – Jest to dla nas zachętą, by zwrócić swe życie ku Bogu i przyjąć wezwanie, jakie Maryja skierowała do naszych przodków. Wezwała ich Ona, by pojednali się i zjednoczyli jako prawdziwi bracia w Bogu mimo ogromnych różnic dzielących wówczas kulturę hiszpańską i tubylczą. Jest to apel o braterstwo i akceptowanie innych. Dowodzi, że mimo trudności, jeżeli zjednoczymy się naprawdę jako bracia, będzie można osiągnąć dobro wszystkich” – piszą wenezuelscy biskupi w związku z badaniami nad obrazem Matki Bożej z Coromoto.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Dziewica z Coromoto

Pani z wenezuelskiej dżungli

[link widoczny dla zalogowanych]

Nieznane objawienia Matki Bożej

W indiańskiej tradycji wizerunek Matki Bożej z Gwadelupy nie jest jedynym, który powstał w cudowny sposób. Drugim takim obrazem jest przedstawienie z Coromoto.

Papież Pius XII ogłosił Maryję z Coromoto patronką Wenezueli. Ukazujący Ją obrazek, znajdujący się od 1654 r. w sanktuarium w Guanare, od ponad 350 lat otaczany jest wielką czcią. Przechowywany w specjalnym, ozdobnym relikwiarzu, od 1987 r. przyciąga rzesze pielgrzymów.

Wizyta w szałasie

Matka Boża objawiła się dwukrotnie (w 1651 i 1652 r.) wodzowi indiańskiego szczepu Coromoto i jego żonie. Po raz pierwszy małżonkowie ujrzeli Ją nad rzeką Tucupido, kiedy to szli w góry na swoje pole. Przekraczając strumień, zobaczyli urzekająco piękną Panią, majestatyczną i uśmiechającą się do nich z miłością. Tajemnicza postać przemówiła do wodza w jego rodzimym języku: „Idź tam, gdzie mieszkają biali i niech ci poleją wodę na głowę, abyś wszedł do nieba”. Chodziło tutaj o hiszpańskich misjonarzy.

Wódz podzielił się swoim niecodziennym doświadczeniem ze współplemieńcami. Liczni Indianie poprosili o Słowo Boże i chrzest. Wkrótce jednak wódz pożałował szczerości, obawiając się utraty wolności i władzy. Zatęskniwszy za wolnym od białych ludzi życiem w dżungli, zrezygnował z udziału w katechezie i porzucił myśl o przyjęciu chrztu. Katechizował wtedy Juan Sanchez, właściciel ziem z okolicach Guanare. Także jemu wódz opowiedział wcześniej o spotkaniu z Panią nad rzeką, o czym ten powiadomił władze wspomnianego miasta.

Porzuciwszy katechezę, pełen złości wódz poszedł z kaplicy do swego domu, w którym krzątały się w milczeniu, wypiekając indiański chleb kasabe, jego żona z siostrą Izabelą i dwunastoletnim synem. Nagle, po zapadnięciu zmroku, pojawiła się na progu owego domu otoczona światłem Maryja. Izabela zeznała później, że towarzyszące Matce Bożej, rozświetlające izbę promienie były tak jasne i silne jak promienie słońca świecącego w samo południe. Wódz rozpoznał Panią znad rzeki, po czym wzburzony zwrócił się do niej: „Jak długo jeszcze będziesz mnie prześladować? Możesz sobie wracać. Już nie będę więcej robił tego, co mi nakazujesz. Przez Ciebie zostawiłem moje pola i moje posiadłości, i przyszedłem tutaj, aby ciężko pracować”, za co został skarcony przez żonę: „Nie rozmawiaj tak z Piękną Panią, nie masz przecież tak złego serca”.

Postanowił zatem zabić Maryję. Chwyciwszy łuk, krzyknął: „Jak Cię zabiję, to mnie zostawisz w spokoju!”. Wówczas to Matka Boża, przekroczywszy próg domu, weszła do jego wnętrza, a wystraszony Indianin, rzuciwszy łuk na ziemię, zdecydował się Ją pochwycić i wyrzucić z izby. Kiedy już miał Ją w swoich rękach, Maryja zniknęła, pozostawiając w dłoni wodza ściśnięty skrawek papieru. Na pytanie Izabeli: „Czy wiesz, co się wydarzyło?”, wódz odpowiedział, zerknąwszy wcześniej na trzymany przez siebie wizerunek Matki Bożej z Dziecięciem: „Mam Ją tutaj schwytaną”, po czym zawinął obrazek w liść i włożył go pomiędzy suchą słomę dachu domu, zapowiadając: „Tutaj Cię spalę, żebyś mnie zostawiła”. W dzień po drugim objawieniu się Maryi uciekł z kilkoma towarzyszami w góry. Kiedy wkroczył do dżungli, ugryzł go jadowity wąż. W obliczu śmierci zaczął domagać się chrztu, a przyjąwszy sakrament, polecił swoim współplemieńcom ochrzcić się i pilnie słuchać katechezy.

OBRAZ MATKI BOSKIEJ Z COROMOTO / WIKIPEDIA

Niebiański portret

Obrazek jest bardzo mały: 2,5 na 2 cm. Przechowywany w sanktuarium wzniesionym na miejscu domu wodza, uchodzi za obraz typu acheiropoietos (gr. nieuczyniony ludzką ręką). Przekazała go wodzowi Indian Coromoto sama Matka Boża.

Obraz kryje sekrety zbliżone do tajemnic wizerunku Maryi z Gwadelupy, odsłonięte przy okazji badania i odnawiania po kilku wiekach. W 2002 r. w Maracaibo utworzono Fundację „Maria Camino a Jesús”, która znalazła ekipę specjalistów i sfinansowała jej prace przeprowadzone w laboratorium w pobliżu sanktuarium. Na obrazie znaleziono liczne, typowo indiańskie symbole, a w oczach Maryi odbicie ludzkiej postaci. Czyżby to był wódz plemienia Coromoto?

O wizerunku tym następująco wyrazili się biskupi Wenezueli: „Niewątpliwie podnosi to wiarę wszystkich Wenezuelczyków. Jest to dla nas zachętą, by zwrócić swe życie ku Bogu i przyjąć wezwanie, jakie Maryja skierowała do naszych przodków. Wezwała ich Ona, by pojednali się i zjednoczyli jako prawdziwi bracia w Bogu mimo ogromnych różnic dzielących wówczas kulturę hiszpańską i tubylczą. Jest to apel o braterstwo i akceptowanie innych. Dowodzi, że mimo trudności, jeżeli zjednoczymy się naprawdę jako bracia, będzie można osiągnąć dobro wszystkich”.

Wizerunek Matki Bożej z Coromoto nie służył jedynie celom religijnym, ale był też wykorzystany do celów zgoła innych. Wiosną 2010 roku w dzielnicy 23 de Enero w Caracas pojawiły się bowiem murale wykonane przez zwolenników rewolucji boliwariańskiej (lewicowa, zbrojna grupa „La Piedrita”), przedstawiające Zbawiciela z karabinem i trzymającą broń Matkę Bożą z Coromoto.

[link widoczny dla zalogowanych]

Za stroną hiszpańskojęzyczną.

Święty Obraz - Relikwia Matki Bożej z Coromoto

Na stronie piękna modlitwa z 1925 roku.

[link widoczny dla zalogowanych]

Rozpada się bazylika Matki Boskiej od Coromoto

Dramatyczny apel o solidarność i ratowanie przed zniszczeniem Narodowego Sanktuarium Matki Bożej od Coromoto w Guanare ogłosiła 4 lipca Konferencja Biskupów Wenezueli, powołując się na oświadczenie diecezji Guanare. Według tamtejszego kustosza ks. Allendera Hernandeza „odpadają całe płaty szkła i cementu, a dach, którego nie da się wymienić, może dałoby się pokryć jakimś materiałem”.

Teraz, gdy trwa pora deszczowa, przed ołtarzem powstała wielka sadzawka – powiedział kapłan. Dodał, że „sytuacja jest gorzej niż tragiczna”.

Sanktuarium Matki Bożej od Coromoto, znajdujące się 25 km od miasta Guanare – stolicy diecezji – ma bardzo poważnie uszkodzoną infrastrukturę z powodu przecieków w dachu. Przykrywa on to imponujące dzieło architektury, wzniesione ku czci Patronki Wenezueli, oddane do użytku w 1996 roku. Zaprojektowali je wybitny architekt wenezuelski Erasmo Calvani (1915-2008) i jego kolega hiszpański Juan Capdevila (1910-2013).

Rektor bazyliki i kustosz Sanktuarium ks. A. Hernández stwierdził, że diecezja podjęła wprawdzie pewne wysiłki remontowe, „aby nie dopuścić do ruiny”, ale konieczna jest współpraca podmiotów krajowych. Należy dokonać niezbędnych napraw, zanim dach świątyni całkiem się zawali. Niepokój budzi odpadanie kawałków szkła i cementu, dachu natomiast nie da się wymienić, ale można go pokryć materiałem, który nie zakłóci jego wartości historycznej i artystycznej wartości; dach jest bowiem swoistym dziełem współczesnej sztuki architektonicznej – powiedział kapłan na konferencji prasowej oraz w lokalnych i parafialnych środkach przekazu zarówno profesjonalnych, jak i społecznościowych.

Podkreślił, że problemu tego nie da się rozwiązać za pomocą „ciepłej wody i ścierki”, ale potrzebne są środki na wykonanie napraw oraz na odpowiednie prace i konserwację terenów zielonych, linii energetycznej, wody i transportu dla terenu, na którym znajduje się Sanktuarium.

„Miejsce to jest ikoną wiary naszych chrześcijan. Jeśli w Wenezueli szukamy dzieł zaprojektowanych i zbudowanych przez Wenezuelczyków i ich wysiłkiem, to bazylika jest jednym z nich. Niestety, pozostawiona bez odpowiedniej konserwacji i dofinansowania po prostu chyli się ku upadkowi i popada w ruinę” – skarżył się ks. kustosz.

Zaprosił wiernych i społeczeństwo kraju, aby ratując Sanktuarium, włączyli się w obchody 370. rocznicy objawienia Matki Boskiej od Coromoto i 70. rocznicy kanonicznego ogłoszenia Jej Patronką Wenezueli. Uroczystości te zaplanowano na wrzesień przyszłego roku.

Sanktuarium Matki Boskiej z Coromoto znajduje się 25 km od miasta Guanare w stanie Portugesa w środkowo-zachodniej części Wenezueli, między rzekami Guanare i Portugesa, 440 km na zachód od stolicy kraju – Caracas. To tutaj, w 1651 roku ukazała się po raz pierwszy Indianinowi Coromoto, przywódcy szczepu Los Cospes, Maryja Panna, nazwana później Matką Boską od Coromoto.

Budowę walącej się dziś świątyni zaprojektowano w 1975 roku, rozpoczęto w 5 lat później, a ukończono i poświęcono ją ponad 20 lat później. [link widoczny dla zalogowanych] w obecności kilkumilionowej rzeszy wiernych, w czasie swej drugiej pielgrzymki do tego kraju. Wtedy też papież ukoronował figurę Maryi. Bazylika może pomieścić 2,5 tys. osób w środku, a ponad 50 tys. może uczestniczyć w Eucharystii na zewnątrz. Przylegający do niej parking mieści 600 samochodów.

Sanktuarium tylko nieznacznie ustępuje wielkością Bazylice Świętego Piotra w Watykanie. W ołtarzu głównym znajduje się figura Matki Boskiej, która ukazała się Indianinowi Coromoto, w podziemiach jest przestrzeń muzealno-wystawiennicza, natomiast z jednej z dwóch wież dostępnej jeszcze do niedawna dla wiernych i turystów, podziwiać można było ogromne tereny przylegające do bazyliki oraz tzw. „Llanos”, czyli rozległy płaski obszar aż po horyzont, który jest jednym z typowych krajobrazów wielu regionów Wenezueli.

Niestety to, co pod koniec lat 90. było ikoną architektury w Ameryce Łacińskiej, dziś jest obrazem porzucenia i zapomnienia.

Bazylika pada ofiarą powszechnie panującej w tym kraju przestępczości. W samym sanktuarium i poza nim, na przylegających i należących do niego terenach, odnotowano w ostatnim czasie co najmniej 79 rabunków. Nie ma tam żadnej profesjonalnej ochrony nie tylko samego budynku, ale też duchownych, pracowników świeckich ani wiernych, którzy odwiedzają to miejsce.

[link widoczny dla zalogowanych]

Bardzo smutne to Crying or Very sad