Pius XI -Divini illius Magistri

Pius XI – encyklika "Divini illius Magistri"

Opublikowana 31 grudnia 1929.

herb pap. Piusa XI

Encyklika papieża Piusa XI „Divini illius Magistri” („O chrześcijańskim wychowaniu młodzieży”) opisuje prawa i obowiązki rodziców oraz wychowawców względem dzieci. Jest adresowana nie do jednostek, lecz do szeroko rozumianej społeczności; a mianowicie do rodziny, państwa i Kościoła. Porusza problematykę wychowania w rodzinie potwierdzając, że to rodzice mają nienaruszalne prawo i obowiązek do wychowania.

Dokument podkreśla, że Kościół i rodzice są pierwszymi wychowawcami, a u podstaw wychowania leży prawda o człowieku stworzonym przez Boga. Stwórca zaszczepił w nim „dążność do coraz wyższej doskonałości, którą chce osiągnąć przez wychowanie”. Encyklika rozpatruje zagadnienia, które dotykają prawa Bożego i ukierunkowują ludzkie myślenie wychowawców na sprawy ostateczne. Dokument ten zachęca rodziców, aby z wielką pieczołowitością przeznaczali czas i siły dla dobrego wychowania swoich dzieci: „sztuka wychowania polega na urobieniu człowieka, jakim być powinien, jak powinien postępować w tym ziemskim życiu, żeby osiągnąć ów wzniosły cel”. Wychowanie ma więc być szkołą, aby osiągnąć pełnię dojrzałości. Encyklika podaje różne metody wychowania, które są aktualne do dnia dzisiejszego.

Odpowiada ona na nurtujące pytanie, do kogo należy tak naprawdę wychowanie? Opisuje, kto jest jego właściwym przedmiotem. Papież akcentuje prawdę, że człowiek upadł przez grzech pierworodny. Ukazuje obraz człowieka pierwotnego, który znajdował się w stanie doskonałości, ale od którego odstąpił. Jezus natomiast odkupił go i przywrócił mu godność dziecka Bożego. Ojciec Święty zachęca wychowawców, aby od najwcześniejszych lat życia kształtowali w młodym człowieku dobre sumienie i silną wolę. Sprzeciwia się wyraźnie wychowaniu seksualnemu, zwłaszcza prowadzonemu bez stopniowego wprowadzania w tajniki życia. W encyklice odnajdujemy sprzeciw papieża wobec koedukacji. W trzeciej części encykliki Pius XI opisuje, w jakim środowisku powinien wychowywać się człowiek. Znalazło się miejsce również na to, aby przedstawić wychowawcom, po jakie książki warto sięgać. Papież zwrócił uwagę na to, aby wychowujący stali się autorytetem w oczach dzieci. Pius XI ukazuje bardzo szczególną rolę Kościoła, jako niezastąpionego środowiska wychowawczego. W Kościele bowiem, dzięki bogatym obrzędom, człowiek otrzymuje wychowanie na płaszczyźnie sakramentalnej. Dzięki wychowaniu przez Kościół człowiek staje się uczciwy, potrafi bardziej kochać i poświęcać się dla drugiego człowieka, a tym samym staje się dobrym obywatelem.

W tym dokumencie nie mogło zabraknąć opisu środowiska szkolnego, z którym dziecko styka się niemal codziennie. Szkoła uzupełnia wiedzę, której sama rodzina nie może dać. Jest instytucją, która ma ogromny wpływ na wychowanie. Szkoła stała się pomocna w kształtowaniu dobrego chrześcijanina i dobrego obywatela; a przede wszystkim dobrego człowieka. W punkcie Pius XI zaakcentował, że nigdy nie wolno szkole przeciwstawiać się rodzinie i Kościołowi, lecz musi się ona z nimi zrosnąć w najdoskonalszą jedność moralną. W encyklice papież ukazał ważną kwestię. Mianowicie wskazał, że dobroć szkolnictwa nie tyle zależy od dobrych programów nauczania, co od dobrych nauczycieli. Dobry nauczyciel to ten, który ma dobre przygotowanie do nauczania, kocha młodzież i zależy mu na jej dobru. W jednym z ostatnich punktów encykliki znajduję się opis różnych zagrożeń, z jakimi styka się młody człowiek. Papież pragnie tym samym uwrażliwić rodziców i wychowawców na to, że trzeba rozsądnie chronić dziecko przed złem. Ostatni rozdział jest podsumowaniem całej treści encykliki papieża Piusa XI. Mówi on o celu i formie wychowania chrześcijańskiego. Papież twierdzi, że celem wychowania jest współdziałanie z łaską. Owocność wychowania przejawia się w dobrze ukształtowanym charakterze, który sam potrafi wybierać, co jest dobre a co złe. Wiele z treści encykliki nie przestało być aktualne, niektóre natomiast nie wytrzymały próby czasu. Nie mniej nie osłabia to wagi tego dokumentu, który ukazuje bogactwo wychowawcze możliwości Kościoła.

[link widoczny dla zalogowanych]

Pius XI -Divini illius Magistri ( O chrześcijańskim wychowaniu młodzieży)

W Encyklice Divini illius magistri z 1929 r., która została nazwana "Magna Karta" chrześcijańskiej edukacji młodzieży, Papież wyraźnie zajmuje się kwestią edukacji. Pius XI dokładnie reaguje na niebezpieczeństwa i błędy:

(...)

c. Wychowanie seksualne

Najbardziej wszakże niebezpiecznym jest ów naturalizm, który w naszych czasach przenika dziedzinę wychowania w materii najbardziej delikatnej, jaką jest czystość obyczajów. Bardzo rozpowszechniony jest błąd tych, którzy w zgubnym uroszczeniu, brudnymi słowami, uprawiają tzw. seksualne wychowanie, fałszywie sądząc, że będą mogli ustrzec młodzież przed niebezpieczeństwami zmysłów za pomocą czysto naturalnych środków, jakimi są lekkomyślne uświadomienie i prewencyjne pouczenie dla wszystkich bez różnicy, nawet publicznie, a co gorsza, za pomocą wystawiania młodzieży przez pewien czas na okazje, żeby ją, jak powiadają, do nich przyzwyczaić i jak gdyby zahartować dusze przeciw tego rodzaju niebezpieczeństwom. Bardzo oni błądzą, nie chcąc uznać przyrodzonej ułomności natury ludzkiej i prawa, o którym mówił Apostoł, sprzeciwiającego się prawu umysłu43 i zapoznając nawet samo doświadczenie życia, z którego widać, że właśnie w młodzieży występki przeciw obyczajności nie są tyle następstwem braku znajomości rzeczy, ile przede wszystkim słabości woli, wystawionej na niebezpieczeństwa i nie wspieranej środkami łaski.(...)

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Strona źródłowa: [link widoczny dla zalogowanych]