Encyklika ''Sapientiae christianae'' Leona XIII

Wysłany: Pon 11:23, 07 Mar 2011

Encyklika Ojca Świętego Leona XIII - "Sapientiae christianae"

Encyklika Ojca Świętego Leona XIII - o obowiązkach katolików wobec Kościoła.

- PRAWDZIWY CEL CZŁOWIEKA
- CEL SPOŁECZEŃSTWA
- WSPÓŁCZESNE ATAKI NA RELIGIĘ POWODUJĄ ROZCHWIANIE SPOŁECZEŃSTWA
- CEL ENCYKLIKI
- OBOWIĄZEK KATOLIKA: MIŁOWAĆ KOŚCIÓŁ I OJCZYZNĘ
- POSŁUSZEŃSTWO PRZYKAZANIOM BOŻYM MA PIERWSZEŃSTWO PRZED POSŁUSZEŃSTWEM PRAWOM LUDZKIM
- WSPÓŁCZESNE DĄŻENIA DO MARGINALIZACJI KOŚCIOŁA
- OBOWIĄZEK KATOLIKA: BRONIĆ WIARĘ I KOŚCIÓŁ
- OBOWIĄZEK KATOLIKA: GŁOSIĆ EWANGELIĘ
- KONIECZNOŚĆ JEDNOŚCI Z KOŚCIOŁEM
- KONIECZNOŚĆ ZACHOWANIA JEDNOŚCI W WIERZE I POSŁUSZEŃSTWA WOLI
- KONIECZNOŚĆ POSŁUSZEŃSTWA NAUCE NASTĘPCY ŚW. PIOTRA
- KOŚCIÓŁ A PAŃSTWO
- NIE MIESZAĆ KOŚCIOŁA DO ROZGRYWEK PARTII POLITYCZNYCH!
- ZADANIA KOŚCIOŁA A ZADANIA WŁADZY PAŃSTWOWEJ
- JAKA WŁADZA MOŻE LICZYĆ NA ŻYCZLIWOŚĆ KOŚCIOŁA
- WNIOSEK - ZACHOWAĆ ZGODNOŚĆ POGLĄDÓW
- BŁĘDY, JAKICH POWINNI WYSTRZEGAĆ SIĘ RZĄDZĄCY
- WŁAŚCIWY SPOSÓB DZIAŁANIA - GORLIWOŚĆ W OBRONIE WIARY I KOŚCIOŁA
- USTRÓJ HIERARCHICZNY KOŚCIOŁA
- KONIECZNOŚĆ POSŁUSZEŃSTWA WIERNYCH WOBEC BISKUPÓW
- KATOLIK POWINIEN ŻYĆ WEDŁUG ZASAD WIARY
- JEŚLI LUDZKOŚĆ SIĘ NIE NAWRÓCI, ODPOKUTUJE ZA SWĄ PYCHĘ
- NALEŻY PRZYWRÓCIĆ MIŁOŚĆ BLIŹNIEGO
- PRAWA I OBOWIĄZKI RODZICÓW
- KOŃCOWA ZACHĘTA

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Encyklika jak najbardziej przypomnienia.

OBOWIĄZEK KATOLIKA: BRONIĆ WIARĘ I KOŚCIÓŁ

13. Wobec tak smutnego położenia rzeczy powinni chrześcijanie przede wszystkim na to baczną zwrócić uwagę i o to się starać, aby świętą wiarę przechowywać we własnym sercu z trwożliwą troskliwością i zawsze być uzbrojonymi przeciwko zwodniczym wywodom fałszywej nauki. Szczególnie pożyteczną i doskonale odpowiadającą stosunkom czasu wydaje nam się rzeczą, zalecić tutaj wszystkim, aby stosownie do talentów, udzielonych im od Boga, pilnie badali prawdy wiary i wszystko to, cokolwiek z niemi stoi w jakim związku. A ponieważ wiara w sercach naszych nie tylko kwitnąć, lecz także ciągle wzrastać powinna, przypominamy o tym, że nie powinniśmy ustawać w pokornym i gorącem błaganiu Pana wraz z Apostołami: "Wzmocnij wiarę naszą" (Łuk 17,5).

14. Ze względu na to są obowiązki, które wszystkim chrześcijanom zawsze powinny leżeć na sercu, ale także są i takie, które w naszych czasach szczególnie na nas ciążą. Jeżeli zawsze zadaniem Kościoła było szukać chwały Bożej i starać się o zbawienie ludzi, a tym samem głosić prawdę i usuwać wszelkie błędy z serc, to tym więcej jest to zadaniem jego w naszych czasach, kiedy fałszywe i błędne zdania wszelkiego rodzaju tak szerokie znalazły rozprzestrzenienie. Obrona wiary jest bez wątpienia w pierwszym rzędzie sprawą tych, których Bóg uczynił zwierzchnikami swego Kościoła, atoli "każdy chrześcijanin jest zobowiązany wyznawać wiarę, innych w niej pouczać, lub wzmacniać i odpierać napaści niewiernych"1 . Przed nieprzyjacielem ustępować albo zamilknąć, kiedy przeciwko prawdzie na ogół powstaje krzyk tak głośny, jest tchórzostwem, albo sprawą tych, którzy o prawdzie wątpią. Ale cokolwiek stać się może, jest to zniewagą i obrazą Boga, zgubnym dla zbawienia duszy jednostek i ogółu, przynoszącym jedynie korzyść nieprzyjaciołom wiary, których odwagę i zuchwałość przez takie zachowanie się umacnia i pomnaża. Łatwo także dalej zbić fałszywe oskarżenie przeciw Kościołowi i wszelkie przeciwko niemu uprzedzenie; za niewielkim staraniem powiedzie się to zawsze. A zresztą nie ma nikogo, co by nie zdołał rozwinąć tej siły ducha, w której się mieści istotna odwaga chrześcijan; wystarcza ona często, aby zawstydzić przeciwnika i ukrócić jego swawolę. Co więcej, chrześcijanie są stworzeni do walki. Im zaciętszą jest walka, tym więcej z pomocą Bożą należy spodziewać się zwycięstwa. "Miejcie ufność, ja świat zwyciężyłem" (J 16,33). Prawda, że Jezus Chrystus, opiekun i obrońca Kościoła, nie potrzebuje pomocy ludzkiej, ażeby Kościół doprowadzić do zwycięstwa, lecz w Swej nieskończonej dobroci pragnie nam dać także cząstkę pewną usiłowań i zasług osobistych, kiedy chodzi o to, abyśmy zdobyli owoce zbawienia, które On dla nas uzyskał w Swej łasce.

JEŚLI LUDZKOŚĆ SIĘ NIE NAWRÓCI, ODPOKUTUJE ZA SWĄ PYCHĘ

39. Bóg nigdy wprawdzie i pod żadnym względem nie opuszcza Kościoła, który też dlatego nie potrzebuje obawiać się przewrotności ludzkiej. Ale to nie może żadną miarą uspokajać narodów schodzących z drogi cnót chrześcijańskich, bo “grzech gnębi ludy” (Prz 14, 34). Jeżeli zaś każdy wiek ubiegły dostatecznie się mógł przekonać o prawdzie tego orzeczenia, dlaczego i nasz wiek nie miałby jej stwierdzić? Wiele symptomatów wskazuje już na zbliżanie się kar zasłużonych; a stwierdza to i położenie państw, z których wiele gnębią wewnętrzne choroby, a żadne nie jest poza obrębem niebezpieczeństwa. Jeżeli i nadal bezbożne stronnictwa zuchwale postępować będą na obranej drodze; jeżeli uda im się zyskać na potędze i środkach, tak jak zapanowali nędznymi intrygami i nędzniejszymi jeszcze dążeniami, to rzeczywiście będzie się można obawiać, że wzruszą oni z podwalin naturalnych wszelkie państwa. Zaprawdę, strasznej tej przyszłości nie zdoła oddalić moc ludzka, zwłaszcza że owa olbrzymia większość, która odpadła od wiary chrześcijańskiej, odpokutuje słusznie za swą pychę, za namiętne zaślepienie, szukające nadaremnie prawdy, biorące fałsz za rzeczywistość, widzące mądrość w tym, żeby “dobro zwać złem, a zło dobrem; zamieniać światło w ciemnicę, a ciemnicę w światło” (Iz 5, 20), Koniecznym więc jest, żeby nam Bóg sam dopomógł, a pomny Swej dobroci ratował społeczeństwo ludzkie.

[link widoczny dla zalogowanych]