Modlitwa buntu

Modlitwa buntu

Uczy jej Pismo Świete, a zwłaszcza Psalmy. Gdybyśmy zadali sobie trud sięgnięcia do tej Księgi, szybko zauważymy wersety, w których jest wiele bólu, goryczy i poczucia odrzucenia, a jednak zostały zapisane ręką natchnionego autora i dane nam jako wzór modlitwy, której Bóg chce słuchać:

Jak długo, Panie, całkiem o mnie nie będziesz pamiętał?
Dokąd kryć będziesz przede mną oblicze?
Dokąd w mej duszy będę przeżywał wahania,
a w moim sercu codzienną zgryzotę?
Jak długo mój wróg nade mnie będzie się wynosił?
Spojrzyj, wysłuchaj, Panie, mój Boże!
Oświeć moje oczy, bym nie zasnął w śmierci.(...)

Psalm 13(12), 2-4

***

Odrzuciłeś nas, o Boże, starłeś nas,
rozgniewałeś się, lecz powróć do nas!
Wstrząsnąłeś i rozdarłeś ziemię:
ulecz jej rozdarcia, albowiem się chwieje.
Kazałeś ludowi swemu zaznać twardego losu,
napoiłeś nas winem oszałamiającym.

Psalm 60(59), 3-5

***

Jęczę, gdy wspomnę na Boga,
duch mój słabnie, im więcej rozmyślam.

Ty przytrzymujesz powieki mych oczu
jestem wzburzony i mówić nie mogę.
Rozważam dni starodawne
i lata minione wspominam.
Rozmyślam nocą w sercu,
roztrząsam i duch mój docieka:

"Czy Bóg odrzuca na wieki,
i nie jest łaskawy?
Czy Jego łaskawość ustała na zawsze,
a słowo umilkło na pokolenia?
Czy Bóg zapomniał o litości,
czy w gniewie powstrzymał swoje miłosierdzie?"

I mówię: "To dla mnie bolesne,
że się odwróciła prawica Najwyższego".

Psalm 77(76), 4-11

Zauważmy, że narzekając , oskarżając o odrzucenie, posądzając o brak litości czy też o brak zainteresowania ludzkimi losami, Psalmista zwraca się cały czas do Boga, a więc się modli! Panu Bogu zależy na tym, żebyśmy stawali do modlitwy w całej prawdzie swojego serca. Jeżeli w danym momencie życia doświadczam rozrywającego bólu i poczucia opuszczenia, to czymś wręcz faryzejskim byłoby udawać, że tak nie jest. On i tak zna całą prawdę o nas, dlatego chce , żebyśmy na modlitwie byli autentyczni - i przed Nim i wobec samych siebie. Pan Bóg chce usłyszeć nasz gniew, bunt i lament.

Być może w trudnych chwilach swojego życia, możemy nie być zdolni do jakiejkolwiek modlitwy, ale należy wytrwać, choćby w tak prostych i krótkich westchnieniach serca: "Boże, dodaj mi sił", "Panie zmiłuj się nademną, zmiłuj się nad nami", "Stań przy mnie bo jestem w ucisku" Potem należałoby pozwolić sobie na chwilę zadumy, rozmyślania, wsłuchiwania się w to, co teraz Pan Bóg ma mi do powiedzenia. ( np. przeczytać fragment Pisma Świetego ) Może nie odrazu rozświetlą się mroki cierpienia, bólu, ale mocą tej modlitwy odzyskamy spojrzenie wiary i w jej świetle otworzymy się na dalsze wyzwania życia.

oprac.s.Anna Czajkowska WDC i s.Irena Złotkowska WDC

Często doświadczamy takiej pokusy, by w trudnych chwilach zapomnieć o Bogu, a nawet mieć do Niego pretensje. Szatan zrobi wszystko, by mówić nam, że wiara powinna zabezpieczyć wierzącego przed wszelkimi trudnościami i krzyżami. Będzie starał ukazywać i wzmacniać fałszywy obraz Boga: "Jeśli On cię kocha, to dlaczego cię to spotyka?"

Zbawia wiara, a nie sama wiedza o Bogu. Zbawia wiara, a nie zarozumiałość z powodu własnych osiągnięć w pobożności. Panie, udziel nam daru prostoty i zachowaj od takiej filozofii, która komplikuje życie.