Medjugorie Prawda czy fałsz - autor Dorota Rafalska

Wg mnie najlepsze opracowanie w jęz. polskim

[link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych]

fragment :

2. Postawa wiernych

Charakterystycznym zjawiskiem powstałym pod wpływem domniemanych objawień z Medjugorje jest tak zwana „gorączka medjugorska"29. Zdaniem W. Weible'a, charakteryzują ją całkowite przyjęcie orędzi domniemanej Matki Bożej (wraz ze wszystkim, co się z nimi wiąże, np. uznaniem, że góra Kriżevac jest miejscem Jej „objawień"), realizacja ich treści w życiu osobistym (co wyraża się w swoistych praktykach pobożnościowych - pobożności medjugorskiej), pragnienie przekazywania tych przesłań innym ludziom a także dawanie świadectwa o swoim nawróceniu pod wpływem „objawień" z Medjugorje30.

Należy zauważyć, iż przyjęcie orędzi musi poprzedzić wiara w boski charakter dokonujących się w Medjugorje zjawisk, z którymi przesłania te są nierozłącznie związane. W prawdziwość „objawień" Gospy wierzy się zaś w oparciu o specjalne duchowe przeżycie doznane w Medjugorje w czasie „objawienia" albo po spotkaniu z wizjonerami, a także w miejscach uświęconych obecnością domniemanej Matki Bożej (Podbrdo, Kriżevac). Doznania mogą się pojawić również poza Medjugorje, np. w trakcie oglądania filmu o dokonujących się tam wydarzeniach. Do tego typu doświadczeń zaliczyć trzeba jakiś rodzaj uzdrowienia duchowego, własne objawienie prywatne31 lub dostrzeżenie nadzwyczajnego zjawiska32, wewnętrzny głos (wzywający do propagowania orędzi Gospy), poczucie ogarniającego serce pokoju i szczęścia, duch modlitwy i otwartość na Boga33,

Pod wpływem tych doznań ludzie (najczęściej w Medjugorje) przystępują do sakramentów spowiedzi i Komunii świętej oraz zaczynają prowadzić intensywne życie modlitewne. Skutkami opisanych wyżej doświadczeń są również: zmiana relacji w rodzinach (np. pogodzenie się skłóconych małżeństw), przezwyciężenie kryzysów powołania przez osoby duchowne czy podejmowanie przez świeckich pod wpływem doznanych w Medjugorje przeżyć , decyzji o wstąpieniu do zakonu lub seminarium34.
Pod wpływem „objawień" uległ początkowo zmianie tryb życia mieszkańców parafii Medjugorje: wielu z nich zaczęło uczestniczyć we Mszy Świętej oraz gorliwie modlić się i pościć35. Jednak po kilku latach parafianie zaprzestali pobożnych praktyk i zajęli się obsługą przybywających do Medjugorje pielgrzymów.

Jak opisuje C. Auboyneau, wieloletni mieszkaniec tego miasteczka, „ludzie [zaczęli myśleć] już tylko o tym, aby zbudować jeszcze jeden dom, dobudować jeszcze jeden pokój [...]. Nawet pobożne rodziny nie uniknęły tego, budując kolejne domy"36. Dzięki temu można było „zarobić w ciągu doby tyle samo, ile wynosiła ich miesięczna pensja"37. Ludzie przestali zatem chodzić do kościoła, „podczas gdy w 1984 roku kościół pękał w szwach"38. Ta zmiana postawy mieszkańców Medjugorje została również dostrzeżona przez pielgrzymów. Jednego z nich „podczas pobytu w Medjugorje bardzo mocno dotknęła [...] oziębłość, nawet obojętność parafian na to bogactwo Bożego działania, zwłaszcza gdy [porównywał] to [ze swoim] pierwszym pobytem [w 1991 roku] i literaturą o początkach objawień"39.

Co do realizacji orędzi, to ludzie wierzący w autentyczność „objawień" z Medjugorje uważają, iż orędzia Gospy są „esencją" Ewangelii40. Z przesłań Gospy czerpią zatem wiedzę na temat życia duchowego41, rozważają ich treść oraz wcielają w życie zawarte w nich wskazówki. Jak twierdzi W. Weible, wspólną cechą powracających z Medjugorje osób jest zbyt radykalne podejście do współmałżonków, dzieci oraz przyjaciół, którzy też mają stać się odbiorcami nowo odkrytej w Medjugorje duchowości przesłań Gospy42. Wizjoner Ivan Dragicević uważa zaś, iż „wielu ludzi jest już zmęczonych realizacją orędzi"43. Według domniemanej Matki Bożej zdarza się również i tak, że ludzie powracający z Medjugorje do swych domów „zaczynają to samo życie, co wcześniej i zapominają o wszystkich dobrych obietnicach, jakie składali"44.

Bp Żanić z kolei zauważa, iż ludzie wierzący w nadprzyrodzony (boski) charakter zjawisk z Medjugorje „medytują o rzekomych posłannictwach Madonny, jakby to było ważniejsze niż Pismo święte i nauczanie Kościoła"45. Pozostałe osoby zaś są „oceniane odpowiednio do tego, czy przyjmują orędzia"46. Jeśli obrońcy Medjugorje „natrafią na kogoś, kto wątpi w objawienia, to izolują go, prześladują i oświadczają, że jest pomylony"47. Przedmiotem owych ataków stał się zresztą sam biskup Mostaru P. Żanić, który twierdzi, iż „[Jemu] samemu przyszło otrzymywać nieprzyjemne listy, które zawierały tak niewybredne, obraźliwe słowa, że lepiej tutaj [je przemilczeć]"48.

Wspomniana wyżej realizacja orędzi to również swoista pobożność medjugorska, to znaczy: specyficzne praktyki pobożnościowe oraz inicjatywy modlitewne. Za praktyki pobożnościowe związane z omawianymi tu „objawieniami" uznać można: pielgrzymki do Medjugorje49, „program modlitewny" realizowany w parafii Medjugorje, koronkę medjugorską, praktykę przekazywania błogosławieństwa Gospy oraz praktykę postu.

Wspomniany wyżej „program modlitewny" wprowadzony został do parafii Medjugorje przez pracujących tam franciszkanów na życzenie samej Gospy. Program ten jest przy tym realizowany zarówno w kościele św. Jakuba, jak i w miejscach domniemanych objawień maryjnych (wzgórze Podbrdo i góra Kriżevac). Tak więc w kościele św. Jakuba na program ów składają się: przygotowanie do Mszy Świętej, sama Msza Święta odprawiana w intencji pamięci o objawieniach Gospy50 oraz modlitwy po Mszy Świętej. Przygotowanie do Mszy stanowi nakazana przez Gospę modlitwa do Ducha Świętego51 oraz odmawianie dwóch części różańca świętego, w trakcie którego zaczynają bić dzwony, wtedy bowiem, na dwadzieścia minut przed Mszą Świętą, objawia się domniemana Matka Boża. Należy dodać, iż sama Msza Święta jest odprawiana wieczorem [w czasie letnim o godzinie 19, w czasie zimowym o godzinie 18]. Jest to tzw. Msza Święta międzynarodowa, której poszczególne części są w różnych językach narodowych, kazanie w języku chorwackim, modlitwa eucharystyczna zaś po łacinie. Modlitwy po Mszy to: trzecia część różańca odmawiana w intencjach Gospy, koronka medjugorska (o której bardziej szczegółowo niżej) oraz modlitwy o uzdrowienia. Po piątkowej Mszy Świętej w kościele odbywa się także adoracja krzyża. W środy i soboty w kościele lub publicznej kaplicy prowadzona jest adoracja Najświętszego Sakramentu.

W miejscach związanych z „objawieniami" odmawia się także modlitwy i odprawia nabożeństwa. I tak na górze Kriżevac w piątki odbywa się droga krzyżowa wyznaczona przez wyrzeźbione w kamieniu stacje Męki Pańskiej. Góra „Kriżevac [przy tym] nie przyciąga pielgrzymów [...] z powodu piękna natury ani faktu, że zbudowano na niej krzyż, lecz dlatego, iż wielu ludzi twierdzi, że tuż po rozpoczęciu medjugorskich objawień widoczne były różne świetliste zjawiska i inne znaki, które wszyscy powiązali z objawieniami Matki Bożej"52. W niedzielę natomiast pielgrzymi wędrują (często boso) na szczyt wzgórza Podbrdo, odmawiając różaniec i zatrzymując się przy obeliskach przypominających poszczególne tajemnice różańcowe53.

Koronka medjugorska jest formą modlitwy opartą zarówno na starej, pobożnościowej tradycji chorwackiej, jak i na domniemanych objawieniach z Medjugorie. Od dawna bowiem Chorwaci mówili siedem razy „Ojcze Nasz", siedem razy „Zdrowaś Maryjo" oraz siedem razy „Chwała Ojcu". Gospa natomiast poleciła uzupełnić te modlitwy poprzez dodanie odmawianego jeden raz, na samym początku, „Wierzę w Boga"54.

Inną postacią pobożności związaną z omawianymi tu „objawieniami" jest przekazywanie błogosławieństwa Gospy przez wszystkich, którzy żyją Jej orędziami. Oni bowiem błogosławieństwo to już posiadają55. Domniemana Matka Boża udzieliła go po raz pierwszy, jak już była o tym mowa56, 24 czerwca 1986 roku. Przekazywanie go dalej polega na nałożeniu rąk na głowę osób „będących na drodze wiary" lub, w przypadku osób niewierzących i wrogich Bogu, na wypowiedzeniu nad nimi w myślach formuły: „przyjmij błogosławieństwo Matki
Najświętszej". Należy przy tym pamiętać, iż można przekazać je tylko jednej osobie, nigdy zaś grupie. Im częściej będzie ono przekazywane, tym jego moc będzie większa. Natomiast osoba, która go nie przekazuje, przyczynia się do jego zubożenia, pomniejszając tym samym jego moc57.

Na koniec należy wspomnieć o omówionym już szczegółowo w części poświęconej orędziom problemie postów o chlebie58 i wodzie w środy i piątki. Posty te, według E. Maillard, nie są związane z Męką Chrystusa, jak to jest zwykle ujmowane w tradycji katolickiej. W tym bowiem wypadku należałoby je raczej wiązać z przygotowaniem do przyjęcia „Chleba Eucharystycznego" (środa) i dziękczynieniem za to (piątek). W ten sposób, jak twierdzi Maillard, „Maryja chce skoncentrować naszą uwagę na Jezusie, na Jezusie-Eucharystii"59.

Co do inicjatyw modlitewnych, należy zaznaczyć, iż są one inspirowane przesłaniami domniemanej Matki Bożej. Przykładem może być dziewięć nowenn w intencji pokoju, do którego wzywa w niektórych swych orędziach „Pani" z Medjugorje. Nowennami tymi są: odmawianie przez pielgrzymów i ludzi dobrej woli w ciągu osiemdziesięciu jeden dni trzech części różańca, przy zachowaniu postu w środy i piątki. Należy dodać, że jak dotąd program owych dziewięciu nowenn, rozpoczęty przez o. Zovkę, został zrealizowany tylko raz60.

Inną tego typu inicjatywą, tym razem w Polsce, jest Ogólnopolski Różaniec Pokoju. Osoby biorące w nim udział odmawiają różaniec raz w tygodniu, w wybranych przez siebie dniu i godzinie, a lista nazwisk ludzi biorących udział w tej modlitwie jest przekazywana do pobłogosławienia „Matce Bożej" z Medjugorje oraz papieżowi61.

Kolejną inicjatywą jest tzw. marsz pokoju, który po raz pierwszy odbył się 24 czerwca 1992 roku - w rocznicę rozpoczęcia domniemanych objawień w Medjugorje - i jest kontynuowany 24 czerwca każdego roku. Marsz wyrusza z klasztoru franciszkanów w Humaca, kończy się zaś w kościele św. Jakuba w Medjugorje. Ma on postać procesji z Najświętszym Sakramentem, w której zawsze uczestniczą wizjonerzy, a przynajmniej jeden z nich. Należy dodać, iż marsz ów organizowany był początkowo w intencji zakończenia wojny w Bośni. Po jej zakończeniu w 1995 roku wspomniana procesja odbywa się nadal, tym razem jednak po to, aby błagać Boga o trwanie w dalszym ciągu ruchu medjugorskiego w obliczu „małych wojen administracyjnych i medialnych" skierowanych przeciwko Medjugorje62.

Za inicjatywę modlitewną można również uznać akcję „modlitwa każdego drugiego dnia miesiąca", zainspirowaną orędziem Gospy przekazanym za pośrednictwem Mirjany w dniu 18 marca 1990 roku. W przesłaniu tym domniemana Matka Boża poprosiła o pomoc. Chce Ona mianowicie, aby jednoczyć się z Nią każdego drugiego dnia miesiąca w modlitwie „za tych, którzy nie wierzą"63.
Wizjonerka Mirjana z kolei „wezwała przyjaciół Królowej Pokoju, aby modlili się za parafię Medjugorje i Kościół lokalny" przynajmniej do czasu oficjalnego uznania przez Kościół „objawień" z Medjugorje. Modlitwy owe mają polegać na odmówieniu, co najmniej raz dziennie „Ojcze nasz", „Zdrowaś Maryjo" i „Chwała Ojcu". Należy dodać, że inspiracją do tego wezwania było „objawienie", jakiego doznała w dniu 18 marca 1998 roku64.

Inicjatywę modlitewną stanowi również nowenna do Królowej Pokoju, ułożona przez ojców franciszkanów pracujących w parafii Medjugorje z okazji dwudziestej rocznicy Jej „objawień". Dla każdego dnia nowenny przewidziane są stałe modlitwy: do Królowej Pokoju, koronka medjugorska, hymn „Veni Creator Spiritus", tajemnice chwalebne różańca zapewniające duchową łączność z Medjugorje, gdzie po Mszy Świętej wieczornej rozważa się właśnie tajemnice chwalebne, a także litania loretańska. Do tego zespołu modlitw dołączona jest również modlitwa końcowa w formie dziękczynienia i prośby - dla każdego dnia nowenny inna. Oprócz tego, każdego dnia mają być rozważane:
fragment Ewangelii, orędzie Gospy oraz urywek z Katechizmu Kościoła katolickiego. Na każdy dzień nowenny wyznaczona jest określona intencja: za „widzących" z Medjugorje (l dzień), za kapłanów, którzy posługują w sanktuarium (2 dzień), za wszystkich parafian (3 dzień), za wszystkie osoby odpowiedzialne za Kościół (4 dzień), za pielgrzymów, którzy byli w Medjugorje (5 dzień), za pielgrzymów, którzy przybędą do Medjugorje (6 dzień), za centra i medjugorskie grupy modlitewne na całym świecie (7 dzień), o realizację wszystkich owoców domniemanych objawień z Medjugorje i za orędzia medjugorskie (8 dzień), w intencjach Królowej Pokoju (9 dzień). Nowenna ta może być odmawiana indywidualnie, ale szczególnie zaleca się ją wspólnotom modlitewnym65.

Odnośnie do pragnienia przekazu orędzi, należy stwierdzić, iż typową postawą ludzi, znajdujących się pod wpływem dokonujących się w Medjugorje zjawisk, jest angażowanie się w upowszechnianie orędzi Gospy i wszelkich treści związanych z Jej „objawieniami". W tym celu niektóre osoby rezygnują z pracy zawodowej, aby w pełni poświęcić się tej działalności. Do form apostolatu prowadzonego przez osoby indywidualne (na ogół ludzi zamożnych) należą: odczyty, wykłady, publikacje, wywiady telewizyjne i radiowe, a także sprzedaż lub rozdawanie kaset wideo i książek o tematyce medjugorskiej oraz organizowanie intensywnych kursów edukacyjnych na temat dokonujących się w parafii Medjugorje zjawisk66. W propagowanie ich znajomości włączyli się również mieszkańcy owej parafii. Potwierdza to wizjonerka Mirjana, która oświadczyła, iż „ludzie w Medjugorje [im] sześciorgu widzącym bardzo pomogli. Bez ich pomocy [zaś] niczego nie [mogliby] wykonać. Najwyżej [zostaliby] wyśmiani"67.

Za charakterystyczne przejawy „gorączki medjugorskiej" trzeba również uznać entuzjazm tłumów dla dokonujących się w Medjugorje niezwykłych zjawisk68 oraz „pogoń" za objawieniami. Jako przykład tego typu postawy można wskazać zachowania mieszkańców Medjugorje, którzy w pierwszych dniach „objawień" nie przychodzili do kościoła, lecz „pędzili na wzgórze" Podbrdo, gdzie rzekomo miała ukazywać się Matka Boża69. W. Weible uważa z kolei, iż prawie każdy przybywający do Medjugorje pielgrzym chce ujrzeć Maryję tak samo, jak widzą Ją wizjonerzy. Wiele osób zresztą twierdzi, że posiada zdjęcia Gospy wykonane własnoręcznie aparatem fotograficznym w czasie Jej „objawienia" się wizjonerom70.
Należy jednak zauważyć, iż w „powodzi książek, filmów i artykułów o Medjugorje"71

Oprócz wypowiedzi ludzi dotkniętych „gorączką medjugorską" znaleźć można również świadectwa osób, które uznały, że domniemane objawienia z Medjugorje stanowią dla nich „ogromne zagrożenie duchowe"72. Za podstawę do takiego wniosku posłużyły owym osobom duchowe przeżycia spowodowane pobytem w Medjugorje, traktowanym jako miejsce domniemanych objawień maryjnych. Doświadczenia owe to np. zamęt fizyczny i duchowy, wewnętrzny stan paniki oraz niepokój73, apatia i przygnębienie czy też zły stan zdrowia spowodowany nakazanymi przez Gospę postami74. Tego typu doznania odbiegają zatem od opisanych wcześniej przejawów „gorączki medjugorskiej".

Na podstawie przeprowadzonej analizy oraz w świetle reguły owoców (reguła a fructibus cognoscite illoś) należy zbadać, czy opisana wyżej postawa wiernych jest przejawem cnót wiary, nadziei i miłości.
Odnośnie do postawy rozumianej jako przejaw cnoty wiary, należy stwierdzić, że wierni, oddając się pod wpływem orędzi Gospy różnym, opisanym wyżej, praktykom pobożnym, czynią to ze względu na dokonujące się w Medjugorje zjawiska, nie zaś dlatego, że zachęty do nich „wystarczająco zostały [już] objawione Kościołowi"75. „Medjugorskie przesłania [bowiem] na temat modlitwy, postu, wiary, nawrócenia i pokoju [...] są już obecne w Piśmie świętym i Magisterium Kościoła katolickiego. [...] Ten chrześcijański wymóg i obowiązek [zatem] nie może być umniejszony ani też uwydatniony lub wzmocniony przez [...] tysiące nieuzasadnionych zjawień z Medjugorje"76. Tymczasem, jak już była o tym mowa, ludzie „medytują o rzekomych przesłaniach Madonny, jakby to było ważniejsze niż Pismo święte i nauczanie Kościoła"77.

Podobnie i inne przejawy pobożności medjugorskiej są praktykowane ze względu na swój związek z tymi nieuznawanymi przez Kościół „objawieniami", służąc jednocześnie za narzędzie ich uwiarygodniania. Taka postawa zaś nie świadczy o wzroście cnoty wiary, tak jak wymaga tego opisana wcześniej reguła owoców. Z kolei zachowanie osób robiących Gospie zdjęcia aparatem fotograficznym „stoi w bezpośredniej sprzeczności z błogosławieństwem, które Jezus wypowiedział do wątpiącego apostoła Tomasza: "błogosławieni ci, którzy nie widzieli, a uwierzyli (J 20, 29)"78. Postępowanie takie nie zgadza się z wymaganym przez regułę owoców odnoszeniem się z szacunkiem wobec tajemnic i misterium Objawienia chrześcijańskiego.

Rozpatrując postawę rozumianą jako przejaw cnoty nadziei, należy zwrócić uwagę na opisane wyżej zachowanie mieszkańców Medjugorje. Pod wpływem domniemanych objawień nie zostali oni pobudzeni do podążania „ku zjednoczeniu z Chrystusem w chwale nieba"79, jak wymaga tego reguła owoców, lecz zajęli się - jak twierdzi sama „Pani" „nędznym interesem"80, zabiegając bardziej o dobra materialne niż duchowe. Potwierdza to były zwolennik autentyczności „objawień" Gospy oraz mieszkaniec parafii Medjugorje - C. Auboyneau, będący świadkiem „dekadencji [tej] parafii i jej niewierności powołaniu do stania się wzorową "parafią świata"81.

Odnośnie do postawy rozumianej jako przejaw cnoty miłości, należy stwierdzić, iż wyznawcy „Dziewicy" z Medjugorje nie odnoszą się z miłością do osób wątpiących w Jej rzekomo dokonujące się w tej parafii „objawienia", tak jak wymaga tego reguła owoców. Tam zaś, dokąd dociera orędzie Gospy, pomiędzy zwolennikami a przeciwnikami tych zjawisk rodzą się ostre spory i podziały. Spory te toczą się przy tym również wśród samych zwolenników omawianych „objawień"82.

W świetle reguły owoców można zauważyć, iż wierni nie powstrzymują się od działań sprzeciwiających się postanowieniom władzy kościelnej. Wierni bowiem, wbrew poleceniom Kościoła hierarchicznego83, pomagają wizjonerom z Medjugorje w dziele propagowania znajomości rzekomo doznawanych przez nich objawień. Należy tu również przypomnieć o kontynuowaniu - bez aprobaty hierarchii - pielgrzymek do Medjugorje, traktowanego jako miejsce objawień maryjnych84. Taka postawa zaś nie świadczy o umiłowaniu przez te osoby woli Bożej zawartej w decyzjach biskupów, tak jak wymaga tego reguła owoców. „Ten klimat niepodporządkowania się pasterzom Kościoła [powoduje z kolei] zamieszanie"85, a nawet jest „przyczyną podziałów [...] i rozdarcia w lokalnym kościele"86 diecezji Mostar-Duvno.

Zestawienie informacji o postawie wiernych z regułą owoców pozwala uznać, iż postawa ta nie spełnia określonych przez ową regułę warunków. To zaś podaje w wątpliwość boski charakter badanych tu niezwykłych wydarzeń. Jeśli chodzi o takie zjawiska, jak: pielgrzymki do Medjugorje, panująca tam atmosfera zapału i modlitwy87, „masowe uczestnictwo pielgrzymów w sakramencie pojednania"88 oraz tysiące udzielonych Komunii św.89, a także praktyka postu, to należy wyjaśnić, iż praktyki te nie są wystarczającym dowodem boskiego charakteru medjugorskich „objawień". Wspomniane praktyki bowiem nie muszą być związane z nadprzyrodzonymi zjawieniami Madonny, ale mogą stanowić „wynik [skutek] regularnego działania łaski Bożej przez wiarę w Boga i wstawiennictwo Maryi Matki Chrystusa"90. „Maryja [bowiem] wzywana z ufnością przez tyle pobożnych dusz, które sądziły w dobrej wierze, że się ukazywała - mogła udzielić szczególnych łask, a nawet niezwykłych uzdrowień, nagradzając w ten sposób ludzką pobożność"91.

Wspomniane wyżej praktyki religijne mogą być jednak również owocem zręcznej propagandy, należy bowiem zauważyć, iż bez pomocy ludzi przekonanych o autentyczności omawianych „objawień" (na ogół ludzi zamożnych) w rozpowszechnianiu (wszelkimi środkami), „na nieznaną dotychczas skalę"92, treści związanych z tymi „objawieniami", ich znajomość i popularność, w kraju (Bośni-Hercegowinie) i za granicą nie byłaby tak wielka. Jak twierdzi W. Weible, „bez zaangażowania [tych osób] Medjugorje musiałoby się przebijać przez długie lata, a tymczasem wkrótkim czasie stało się fenomenem"93. Do sukcesu, jaki owe nadzwyczajne zjawiska osiągnęły w „zblazowanym świecie zachodnim"94, przyczyniły się również osoby związane z katolickim ruchem charyzmatycznym, np. o. Emiliano Tardiff, Philipe Mądre, Emmanuela Maillard, o. Daniel Ange, Piętro Zorza.95, czy też franciszkanie z Medjugorje.

Osoby te bowiem, jak twierdził bp Zanić, „w sposób nierozsądny popierają i rozpowszechniają [sąd] o autentyczności "objawień" [z Medjugorje] pomimo wezwania biskupa miejsca do roztropności"96. Zdaniem Ciryl Auboyneau „w chorobie Medjugorje" dużą rolę odegrały pieniądze. „Komuniści [bowiem] zrozumieli, że na Medjugorje można zarobić dużo pieniędzy dzięki dewizowym turystom"97. Dlatego też władze podejmowały i nadal podejmują wszelkie starania „w celu przyciągnięcia [do Medjugorje] możliwie największej liczby turystów"98.
Opisane wyżej owoce domniemanych objawień z Medjugorje pozwalają stwierdzić, iż nie ma powodu, jak uważa bp Perić, aby sądzić, że „wiążą się [one] z nadprzyrodzonymi zjawieniami lub objawieniami czy to Królowej Pokoju, czy jakiegokolwiek innego nadprzyrodzonego zjawienia"99.

Przypisy:
2 KKK 1753.
29 Weible, Medjugorje, s. 64; O'Carroll, Medjugorje, s. 234.
30 Por. Weible, Medjugorje, s. 64; ZP (1995) nr 86, s. 16.
31 Jak twierdzi E. Maillard, Gospa znajduje upodobanie w ukazywaniu się nie
tylko szóstce wizjonerów, ale też innym osobom przybywającym do Medjugorje.
Por. Medjugorje, s. 14, 181-183, 263-264, 257, 258, 269.
32 Opis występujących w Medjugorje zjawisk znajduje się w rozdziale „Iden¬
tyfikacja okoliczności domniemanych objawień z Medjugorje".
33 Por. Girard, Girard, Bubalo, Błogosławiona, s. 44, 114-118, 109-110; Weible,
Mcdjugorje, s. 13-14; Les inąuietudes, s. 89-90; Zorza, Drogie, s. 214-245; ZP (1989)
19/20, s. 10; Świadectwa, „W drodze" (1998) 6, s. 37-38
34 Por. Les inąuietudes, s. 90; Laurentin, II segno, s. 125-131; Zorza, Drogie,
s. 214-239; Perić, Prijestolje, s. 283.
35 Por. Weible, Medjugorje, s. 120.
36 Cyt. za: Bouflct, Boutry, Znak, s. 285.
37 Por. tamże.
38 Por. tamże, s. 286.
39 Krzysztof Suchodzki, E (2000) nr 151 a, s. 4.
40 „[...] messaggi delia Gospa esprimono 1'essenza dcl Yangelo". Laurentin, Medjugorje, s. 112.
41 Por. Marin, Królowa, s. 159.
42 Por. Listy, s. 73-74.
43 ZP (1988) nr 11, s. 6.
44 Cyt. za: Zorza, Drogie, s. 81.
45 Mcdjugorje, s. 19.
46 Por. tamże, s. 17.
47 Za przykład takich zachowań służyć mogą działania podejmowane przez o. Rupćića OFM, który w swych publikacjach starał się za wszelką cenę zdyskredytwać biskupa Mostaru Pavao Żanića. W książce Prawda o Mcdjugorje L. Rupćić posunął się nawet do stwierdzenia, iż ten ówczesny ordynariusz diecezji Mostar-Du-vno jest chory psychicznie. Por. Prawda, s. 118. W ten sposób, co trzeba dodać, popadł
w kary kościelne przewjdziane w kanonie 1373 KPK. Szerzej na temat publikacji Rupćića była mowa w artykule D. Rafalskiej i E. Łażcwskiego O nieporozumieniach wokół domniemanych objawień z Mcdjugorje, w: Ojcostwo, s. 297.
48 Medjugorje, s. 19.
49 Na temat pielgrzymek do Medjugorje była już mowa w rozdziale „Identyfikacja postawy wizjonerów, wiernych i domniemanej Matki Bożej wobec Kościoła hierarchicznego".
50 Por. Marin, Królowa, s. 40-41. Chociaż Msza św. wieczorna, o której mowa, odprawiana była jeszcze przed „objawieniami", to jednak właśnie na życzenie Gospy odprawia się ją teraz w wyznaczonej przez Nią intencji.
51 Por. Stówa, s. 25, 256
52 E (1999) nr 147, s. 7.
53 Por. Sego, Szeptanie, s. 39-40; Marin, Królowa, s. 99-101; Barbarić, Naśladuj,
s. 51-53; ZP (1998) nr 129, s. 8.
54 Por. Słowa, s. 24, 59; E (1999) nr 143, s. 8.
55 Por. Maillard, Medjugorje, s. 131.
56 Por. rozdział „Identyfikacja orędzi z Medjugorje", paragraf „Błogosł; Maryja Dziewica".
57 Por. Maillard, Medjugorje, s. 71-72, 75; Słowa, s. 128.
58 Przy wypiekaniu „postnego" chleba można posłużyć się specjalną recepturą podaną w „Listach z Medjugorie" przez C. Nolan. Charakterystycznym dla tego przepisu składnikiem chleba są tu płatki zbożowe. Por. ZP (2001) nr 158, s. 21.
59 Por. Maillard, Medjugorje, s. 275; Słowa, s. 43.
60 Por. E (1999) nr 145, s. 7.
61 Por. ZP( 1992) nr 58, s. 16.
62 Por. Laurentin, Medjugorje, s. 15; Laurentin, U segno, s. 19-20; Maillard, Medjugorje, s. 110.
63 Por. Maillard, Medjugorje, s. 103-105. Należy przypomnieć, iż każdego drugiego dnia miesiąca Gospa „objawia się" wizjonerce Mirjanie, aby modlić się z nią „przede wszystkim za niewierzących". Por. Słowa, s. 137.
64 Por. E (2000) nr 151 a, s. 4. Por. E (2001) nr 161, s. 4.
66 Tego typu działalność prowadzą między innymi: W. Weible, J. Hill, Annę de Baets, Stan Karminski, Leon Legrand. Formą szerzenia znajomości „objawień" z Medjugorje stosowaną przez Weible'a jest np. rozdawanie medalików pobłogosławionych w Medjugorje przez Gospę. W. Weible twierdzi przy tym, iż taka forma apostolatu została zainspirowana przez domniemaną Matkę Bożą, zaś wybór osoby otrzymującej medalik jest wyborem samej Matki Bożej. Por. Weible, Medjugorje,
s. 14-15, 34, 43, 175-176, 191-192; O'Carroll, Medjugorje, s. 233; Zorza, Drogie, s. 240-241; ZP (2000) nr 152, s. 12-13.
67 Marin, Królowa, s. 44.
68 Por. Bouflet, Boutry, Znak, s. 284.
w Por. Zorza, Drogie, s. 101, 174; ZP (1989) nr 15, s. 3.
70 Zdjęcia Matki Bożej z Medjugorje są zamieszczone na okładce książki W.Weible'a Listy z Medjugorje i T. Rutkoskiego Owoce Medjugorje. Por. Weible, Listy,
s. 209-10; Maillard, Wojna, s. 258, 263-64; Weible, Medjugorje, s. 149-50.
71 Inne oblicze Medjugorje, „W drodze" (1998) 6, s. 40.
72 Por. tamże, s. 42.
73 Por. tamże, s. 40-41.
74 Por. D. Giemza, List do Kongregacji Nauki Wiary z 12 września 1999 roku.
75 DGK 27, 4.
76 „Mcdugorskie "poruke" o molitvi, postu, vjeri, obraćenju i miru [...] toliko su naglaśene u Svetom Pismu i u redovitu naućavanju Katolićke Crkve [...]. Tu krśćansku potrebu i dużnost niti może umanjiti niti joj uvećati veću [...] a kamoli na tisuće neutrvdcnih medugorskih "ukazanja". Pcrić, Prijestoljc, s. 283.
77 Żanić, Medjugorje, s. 19.
78 „Neki sc vladaju tako kao da idu izravno protiv blażenstva koje je Isus uputio neyjernom Tomi: »Blażeni koji ne yidjeśe, a yjeruju (Iv 20,19)«". Perić, Prijestoljc, s. 284. KKK 1821.
80 Cyt. za: Bouflet, Boutry, Znak, s. 286.
81 Por. tamże, s. 285.
82 Por. Maillard, Nolan, Pasterze, s. 37; Żanić, Medjugorje, s. 14; Maillard, Wojna,
s. 252; ZP (1989) nr 15, s. 3; (1995) nr 89-90, s. 12.
83 Por. paragraf „Opinia biskupów Mostar-Duvno i Konferencji Episkopatu Jugosławii".
84 Por. tamże.
85 „Ce climat d'insoumission aux pastcurs de 1'Egiise ne peut qu'entretenir la confusion". Les inąuietudcs, s. 86.
86 Bouflet, Boutry, Znak, s. 284.
87 Por. tamże, s. 283, 286.
88 Les inguietudes, s. 86.
89 Perić, Prijestoljc, s. 283.
90 „[...] sasvim su shvatljivi u okviru redovita djelovanja Bożje milosti po vjeri u Boga i u zagovor Isusove Majkę Marije". Por. tamże; Ratzinger, Raport, s. 94; Galot, Le apparizioni, s. 31; Bouflet, Boutry, Znak, s. 287.
91 Ordynariusz Bergamo - bp Bernareggi. Cyt. za: „Miejsca Święte" (1998) nr 5,
s. 9. Por. Klahs, Medjugorie, s. 30.
92 Bouflet, Bouty, Znak, s. 283.
93 Medjugorje, s. 175-176.
94 Bouflet, Boutry, Znak, s. 284.
95 Por. tamże; E (1997) nr 136, s. 3-4; (1998) nr 141 s. 8; (1999) nr 146 s. 5; Les inąuictudes, s. 87.
96 „[...] in maniera poco ragionevole sostengono e diffondono 1'autenticita delie "apparizioni", nonostante i richiami del Vescovo dcl luogo alla prudenza". Cyt. za: Caprile, Circa, s. 368.
97 Bouflet, Boutry, Znak, s. 285.
98 Perić, Pńjcstolje, s. 285. Hierarcha ten przy tym nie krytykuje przyjeżdżających do Medjugorje turystów, ale zwraca uwagę na to, aby cel przyjazdu był „oparty na chwalebnych chrześcijańskich tradycjach i [...] na znanych wartościach i pięknie [Bośni]
[...] a nie na nieuzasadnionych i bezpodstawnych nadprzyrodzonych "zjawieniach". Por. tamże.
99 „[...] nema dostatna razloga za tvrdnju da "se radi o nadnaravnim ukazanjima i objavama", ni "Kraljice mira" ni o bilo kakvim drugim nadnaravnim ukazanjima".
Por. tamże, s. 284.

Fragment książki:

E. ZACHOWANIE DOMNIEMANEJ MATKI BOŻEJ

Co do zachowania domniemanej Matki Bożej, to można stwierdzić, iż w trakcie „objawienia" modli się Ona, śpiewa, całuje ludzi, pozwala im się dotykać oraz błogosławi zarówno ich samych, jak i należące do nich różne przedmioty. „Pani", zdaniem Marii i Vicki, często modli się w swym ojczystym języku. Czyni to zawsze w obecności Żydów lub osób związanych z narodem izraelskim112. Wraz z wizjonerami odmawia „Ojcze nasz" i „Chwała Ojcu"113. Niekiedy recytuje „Wyznanie wiary"114. Nie odmawia zaś modlitwy „Zdrowaś Maryjo"115.
W rozmowie z o. Janko Bubalą OFM wizjonerzy wyznali, iż nigdy nie widzieli, aby Gospa klęczała116. Innym razem jednak przyznali, że w 1981 roku w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia „objawiająca się" im Postać uklękła i, podnosząc ręce do góry, zaczęła modlić się do Jezusa117.

Gospa rzadko ma złożone ręce, niekiedy składa je w trakcie modlitwy „Chwała Ojcu". Jej ramiona zazwyczaj są otwarte, dłonie zwrócone do góry, palce zaś rozwarte118. Niekiedy ruchem swych dłoni daje pewnym osobom znak, że niedługo umrą. Trzyma je wtedy rozłożone. Mirjana wyjaśnia, iż ci, dla których otwiera Ona ramiona w trakcie „objawień", wkrótce zostaną przez Nią zabrani119. Ruchem ręki przywoływała do siebie wizjonerów w dniu pierwszego „objawienia"120. Niekiedy w trakcie modlitwy trzyma swe ręce nad głowami wizjonerów lub innych osób121. Jak twierdzi Jakov Colo, domniemana Matka
Boża nie uczyniła nigdy znaku krzyża122. Wielokrotnie zdarza się, że Gospa śpiewa. Jako pierwsza zatem intonuje swoje ulubione chorwackie pieśni, takie jak: „Przyjdź, przyjdź do nas Panie", ,Jezu Chryste, w Twoje imię" lub „Królowo Różańca Świętego"123.

Zwyczajem „Pani" z Medjugorje jest to, że w dniu urodzin wizjonerów pozostaje z nimi dłużej, składa im życzenia i ich całuje124. Vickę i Jakova pocałowała też po złożeniu przez nich obietnicy, iż będą pościć przez tydzień o chlebie i wodzie125. 24 lipca 1981 roku Gospa całowała ludzi, których w trakcie „objawienia" przedstawiali Jej wizjonerzy. Innym razem doświadczył tego jeden z mieszkańców Medjugorje jako swoistego podziękowania „Matki Bożej" za to, że „poświęcił się i cierpiał z Jej powodu"126. Zdaniem Emmanueli Maillard, owe pocałunki to „wydarzenie serca", które poruszyło i ukształtowało najlepszych świadków „Pani" z Medjugorje127. Należy dodać, iż Zjawa pocałowała również portret papieża Jana Pawła II128. Poza tym zdarza się, że nie tylko „Pani" całuje wizjonerów, lecz również oni ją. Dotyczy to w każdym razie Marii Pavlović, która kiedyś chciała pocałować Gospę w czasie jednego z Jej „objawień", na co ta miała wtedy odpowiedzieć: „Nie trzeba [...] ty już mnie wiele razy pocałowałaś"129.

Domniemana Matka Boża nie ogranicza się przy tym tylko do pocałunków, lecz nawet zachęca do tego, aby Ją dotykać. 2 sierpnia 1981 roku zatem „obecni w trakcie objawienia ludzie, kolejno podchodzili i dotykali tam, gdzie widząca Maria im wskazywała"130. W ten sposób można było „pogłaskać" Gospę. Na Jej sukni pojawiały się wtedy, widoczne dla wizjonerów, czarne plamy. Zdaniem ukazującej • Zjawy były to grzechy tych, którzy Ją dotknęli131.

O. Tomislay Vlasić OFM poinformował Stolicę Apostolską, że również wizjonerzy mogą dotykać Gospę132. Fakt ów potwierdził R. Laurentin, który w wywiadzie przeprowadzonym przez Vittorio Messoriego powiedział, iż wizjonerzy dotykali „ciała Matki Bożej", a nawet je obejmowali. Doświadczyli oni wtedy wrażenia „dotykania czegoś bardzo żywego, czegoś, co emanowało wielką energią"133.

Niektórzy wizjonerzy, ośmieleni postawą Gospy, mogli uścisnąć Jej rękę (Jakov)134 lub trzymać w swych dłoniach Jej dłonie (lwanka)13. Zdarzało się też, że „Pani" poklepywała wizjonerów po ramieniu . Maria Pavlović twierdzi, iż widziała, jak w czasie „objawienia" „Matka Jezusa" kładła swą rękę na głowie każdego z obecnych tam wtedy ludzi i modliła się nad nimi137. Vicka Ivanković z kolei wyznała, że Postać, która jej się ukazała, „usiadła obok [niej], położyła rękę na jej głowie i głaskała ją"138.
Poza tym - na prośbę wizjonerów lub z własnej inicjatywy - Gospa błogosławi zarówno ludzi (indywidualnie lub grupowo), jak i przedmioty (różańce, medaliki, łańcuszki, obrazki, figurki Maryi, bieliznę chorych, naczynia z wodą)139, czyniąc nad nimi znak krzyża .140 lub krucyfiksem141, tak jak ksiądz na zakończenie Mszy142, i dotykając ręką143. Niekiedy wymawia przy tym słowa: „w Imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego"144.

Należy jeszcze wspomnieć o eksponowaniu przez Gospę swych nastrojów. Mirjana w rozmowie z R. Laurentinem stwierdziła, iż wyraz twarzy „Pani" zmienia się w zależności od tego, o czym mówi145. Zdaniem Vicki, radość i uśmiech towarzyszyły „Maryi" w pierwszych „objawień"146. Również 2 stycznia 1989 roku ukazała się Ona rozpromieniona i szczęśliwa"147. Ivan poinformował, że „Matka Jezusa była też radosna, gdy „objawiła" się mu 15 sierpnia 1988 roku148. l radość okazała także Ivance, opowiadając jej (25 czerwca 2000 roku) o szóstej tajemnicy149.

Inni wizjonerzy twierdzą jednak, iż domniemana Matka Boża często smutna150, poważna151 lub zapłakana. Maria Pavlović wyznała, r czasie objawienia 26 czerwca 1981 roku łzy Gospy spływały po liurze, na której stała152. O. Jozo Zovko OFM, który również widział Ją plączącą, twierdzi, iż płacze Ona z powodu grzeszników, kapłanów, biskupa Mostaru, braku szacunku do Pisma Świętego oraz z powodu nieobecności ludzi na Mszy Świętej153. Zdarza się też, iż przyczyną łez „Królowej Pokoju" jest radość154. Gospa płakała również w uroczystość Zwiastowania w 1984 roku155, a w czasie wojny na Bałkanach156 „Pani" „miała twarz kogoś, komu [zbierało się] na płacz, a nazajutrz wcale nie [było] lepiej. Przeciwnie co dzień [cierpiała] bardziej"157. Natomiast w 1981 roku w uroczystość Niepokalanego Poczęcia pojawiła się z posępną twarzą, unosząc się nad chmurą popiołu i ciemności158. Niekiedy w czasie „objawienia" Gospa śmiała się lub wykrzykiwała159.

Zdaniem Mirjany bywa i tak, że „Dziewica" na początku spotkania z nią jest radosna, później smutna, a gdy odchodzi, staje się znów wesoła160.
Do omawianego w niniejszym rozdziale zachowania domniemanej Matki Bożej zaliczyć również można takie Jej działania, jak: nieoczekiwane pojawianie się i znikanie161 lub intensywne wpatrywanie się w tłum zgromadzonych wokół wizjonerów ludzi162. Spełniała też życzenia „widzących" lub robiła im „niespodzianki", np. Ivance objawiła się w towarzystwie jej zmarłej matki163. Kilka razy ukazała im także uwięzionego proboszcza Medjugorje o. Zovkę164 oraz nieobecnych w czasie „objawień" pozostałych wizjonerów. I tak np. któregoś dnia domniemana Matka Boża pokazała pozostałym „widzącym" Mirjanę (przebywającą w tym czasie w Sarajewie), innym razem zaś - Ivana (znajdującego się wtedy w kaplicy seminarium franciszkańskiego w Visoco)165. Należy dodać, iż „Maryja" ukazała wizjonerom także papieża Jana Pawła II166.

Przed rozpoczęciem zaś każdego „objawienia" oraz na jego
zakończenie ukazuje im znak krzyża, serca i słońca167. Działaniami Gospy można nazwać również ogłoszenie przez Nią roku 1990 Rokiem Rodziny168 lub też polecenie wizjonerom i ich znajomym, aby „każdy z nich napisał list do swojego Anioła Stróża i [jutro Jej go oddał]"169.
Zdaniem „widzących" domniemana Matka Boża jest osobą wrażliwą i łagodną, ale jednocześnie stanowczą. Maria Pavlović twierdzi zatem, że łagodność Gospy nie jest pozbawiona siły170.

Na podstawie przeprowadzonej wyżej analizy można stwierdzić, że zachowanie „Maryi" nie charakteryzuje się powagą, prostotą i dostojeństwem, tak jak tego wymaga piąte kryterium reguły godności. „Pani" z Medjugorje bowiem w trakcie „objawienia" śpiewa (również o sobie), całuje zgromadzonych wokół niej ludzi, pozwala się im całować i dotykać, sama też głaszcze wizjonerów oraz „poklepuje" ich po ramieniu, płacze, smuci się, śmieje i wykrzykuje często z błahych powodów. Zestawienie informacji o zachowaniu Gospy z piątym kryterium reguły godności pozwala uznać, iż badane „objawienia" nie spełniają określonych przez to kryterium warunków. Odniesienie się „Dziewicy" do wizjonerów i innych osób oraz wizjonerów i tychże osób do Niej, w sposób wyraźny świadczy na niekorzyść boskiego charakteru tych zjawisk.

Fakt, że domniemana Matka Boża odmawia modlitwę „Ojcze nasz", pozwala stwierdzić, iż przypisuje Ona sobie winy za grzechy osobiste. Tymczasem Kościół uczy, że Maryja jest wolną zarówno od grzechu pierworodnego, jak i grzechów osobistych171. Powyższe zestawienie wizerunku „Matki Bożej" z Medjugorje z nauczaniem Kościoła ukazuje, że ów wizerunek nie jest z nim zgodny. To zaś oznacza, że badane „objawienia" nie są zgodne z regułą wiary, co uniemożliwia pozytywną weryfikację tych zjawisk.

"2 Maillard, Wojna, s. 34; Słowa, s. 131.
113 Por. Stówa, s. 86; ZP (1989) nr 21, s. 7; Jacov z Medjugorje, La m/a, s. 131.
114 Por. Jacov z Medjugorje, La m;a, s. 134.
115 Por. tamże, s. 135; Stówa, s. 85, 139, 146; Rupćić, Matka, s. 13.
116 Por. ZP (1997) nr 112, s. 21-22.
117 Por. Stówa, s. 79; Cesca, Pilne, s. 209.
118 Mirjana twierdzi, iż 2 czerwca 2000 roku Gospa otworzyła swoje ramiona i, patrząc na zgromadzone osoby, powiedziała: „Moi apostołowie. Moje dzieci". ZP (2000) nr 151, s. 11-12; Bubalo, Tysiąc, s. 216; Cesca, Pilne, s. 100.
119 Por. Słowa, s. 116; Marin, Królowa, s. 57.
120 Por. Les inąuietudes, s. 68-69; Bubalo, Tysiąc, s. 34, 39; Rupćić, Matka,
s. 10, 11.
121 Por. Słowa, s. 131; Zorza, Drogie, s. 94; ZP (1989) nr 21, s. 7; (2000) nr 147,
s. 19; nr 151, s. 13.
122 Por. Jacov z Medjugorje, La mia, s. 134-135.
123 Por. Stówa, s. 72, 76, 80, 81; Marin, Królowa, s. 43; Cesca, Pilne, s. 70, 100.
124 Maillard twierdzi, że kiedy Gospa pocałowała Marię Pavlović w lewy policzek, wizjonerka nie myła tego miejsca przez trzy dni, aby w ten
sposób „zachować ten pocałunek". Por. Maillard, Wojna, s. 85; Zorza, Drogie, s. 48; Marin, Królowa, s. 125; ZP (1992) nr 58, s. 15; (1997) nr 113-114, s. 14; nr 117, s. 14; nr 136, s. 5; (1998) nr 128, s. 17. Życzenia imieninowe składała również domniemana Matka Boża z Garabandal wizjonerce Conchicie. Por. Warszawski, Garabandal, s. 56.125 Por. Marin, Królowa, s. 55.
126 Bubalo, Tysiąc, s. 100-101, 134; Cesca, Pilne, s. 100-101.
127 Por. Maillard, Wojna, s. 202-204; Cesca, Pilne, s. 100-101.
128 Por. Słowa, s. 76.
129 Por. ZP (1988) nr 6, s. 4.
130 Por. Marin, Królowa, s. 56-57; Zorza, Drogie, s. 28.
Por. Słowa, s. 64; Bubalo, Tysiąc, s. 65, 110, 114-115, 135; Maillard, Wojna, s. 270-271; tenże, Medjugorjc, s. 221-222.
132 „[...] we pray with her, we speak to her, and we can touch her." List T. Vlasića do Stolicy Apostolskiej z 2 grudnia 1983 r. Cyt. za: O'Carroll, Mcdjugorie, s. 209. 133 Por. ZP (1995) nr 95, s. 11; (1996) nr 105, s. 11. Mirjana twierdzi, że ona sama nigdy nie dotykała domniemanej Matki Bożej. Jakov zaś utrzymuje, iż tylko jeden raz objął domniemaną Matkę Bożą. Por. Laurentin, 12 anni, s. 110, 114.
134 Por. Marin, Królowa, s. 45.
135 Por. Słowa, s. 143; Maillard, Wojna, s. 120.
136 Por. Zorza, Drogie, s. 47.
>v Por. ZP (1988) nr 6, s .4.
'3 Por. ZP (1988) nr 7, s. 6.
139 Od czasu „objawień" w kościele wierni kładli je na ołtarzu lub też w plastikowych siatkach wizjonerzy podawali je Gospie. Por. Marin, Królowa, s. 59, l-1'" 158; Stówa, s. 139-140; ZP (1995) nr 93, s. 18; (2000) nr 145, s. 15; nr 147, s. 19-Przedmioty przeznaczone do pobłogosławienia przez Gospę znajdują się w domu rodziców Vicki. Jak twierdzi E. Maillard, są tam „Torby wypchane drogocennym 110
nikami, różańcami, [...] łańcuszki z medalikami, figurki [...], obrączki ślubne, i [...], krzyże, figurki św. Józefa i św. Rity, mnóstwo małych Teresek i ojców
S' Biblie, a przede wszystkim [...] stosy listów miłosnych lub błagalnych do
|>y". Maillard, Medjugorje, s. 248.
|MO Por. Marin, Królowa, s. 157.
l U1 Por. Siowa, s. 112. 142 Por. Zorza, Drogie, s. 94.
" Por. Marin, Królowa, s. 158.
144 Por. Stówa, s. 62-64.
145 L'espressione del suo viso muta secondo ció di cui parła [...]". Laurentin, lanni, s. 112.
46 „All'inizio delie apparizioni ella aveva sempre un viso gioioso, sorridente • Laurentin, 12 anni, s. 108. W 1982 roku Vicka mówiła, że Gospa jest „zawsze nicchnięta, radosna i pogodna". Słowa, s. 85; Maillard, Medjugorje, s. 249.
147 Por. ZP (1989) nr 15, s. 9; (2000) nr 145, s. 15.
148 Por. Stówa, s. 113; Bubalo, Tysiąc, s. 44; ZP (1988) nr 10, s. 10.
f.w Por. E (2000) nr 152, s. 5; ZP (2000) nr 151, s. 5.
' 15° Por. Stówa, s. 135.
151 Por. tamże, s. 143.
152 Por. tamże, s. 58.
153 Por. Zorza, Drogie, s. 134-135; Cesca, Pilne, s. 296.
154 Por. Słowa, s. 113.
155 Por. tamże, s. 110.
156 Wojna na Bałkanach trwała od 1992 do 1995 roku.
157 Por. Maillard, Wojna, s. 98-99.
158 Por. Bubalo, Tysiąc, s. 217.
159 Por. Maillard, Wojna, s. 172; Żanić, Medjugorje, s. 6; E (2000) nr 150, s. 6.
'«> Por. ZP (1996) nr 101-102, s. 3; Słowa, s. 268-269.
161 Por. Rupćić, Matka, s. 13; Słowa, s. 60.
162 Por. Słowa, s. 60..
163 Por. tamże, s. 121; Marin, Królowa, s. 125; Maillard, Medjugorje, s. 45-46.
164 Por. Słowa, s. 72, 92.
165 Por. tamże, s. 66; Bubalo, Tysiąc, s. 137.
166 Maillard, Medjugorje, s. 231.
167 Zdaniem Gospy krzyż jest symbolem miłosierdzia, serce - miłości, a słońce symbolem Boga. Por. Marin, Królowa, s. 38; Stówa, s. 77; Zorza, Drogie, s. 29. '68 Por. Weible, Listy, s. 141.
169 Por. Maillard, Medjugorje, s. 149. Listy te zostały później spalone.
170 Por. Maillard, Wojna, s. 103-104.
171 Por. KKK 490-493.

Jakże zupełnie inny jest ten opis "Matki Bożej" od opisu Niepokalanej przez Bernadettę z objawień w Lourds, czy dzieci fatimskich. Prawdziwa Matka Boża tak się nie zachowywała i nie zachowuje jak możemy się dowiedzieć z uznanych już objawień, czy wizji świętych.

Identyfikacja domniemanych „objawień” z Medjugorje w świetle kryteriów teologiczno-psychologicznych

Badania Pani Dr Doroty Rafalskiej mają doniosłe znaczenie dla nauk teologicznych, psychologicznych, socjologicznych i filozoficznych. Autorka zachowała w biegu badań niezwykły krytycyzm metafizyczno-teologiczny. Zwrócił na to uwagę Departament Badań. W liście skierowanym do prof. dr. Antoniego J. Nowaka OFM z dnia 2.06.2002 Komitet Badań Naukowych (Zespół Nauk Humanistycznych) pisze: „Uprzejmie informuję, ze nadesłany przez Pana Raport Końcowy (merytoryczny i finansowy) z realizacji projektu badawczego 1H01 B015 18 PB0322/H01/2000/18/ pn. Identyfikacja objawień w Medjugorje w świetle kryteriów teologiczno-psychologicznych PROMOTORSKI został oceniony przez Zespół Nauk Humanistycznych – H01. Ocena: ZNAKOMITY (67 pkt.)”

Odnośnie książki p. Rafalskiej, to już któryś raz sporkałam się z zarzutami różnych osób do tej książki, ale też do mnie kiedyś ktoś napisał:

"(...)– proszę sobie poczytać świetne odtrutki autorstwa np. ks. dra M. Arkuszyńskiego"

No cóż, tylko ciekawa jestem czy sam piszący tak do mnie, czytał ten doktorat? ks. Macieja Arkuszyńskiego „O objawieniach w Medziugorju w kontekście błędów pracy Doroty Rafalskiej „Medjugorje: prawda czy fałsz?”.

[link widoczny dla zalogowanych]

Bagatela 500 stron, ja nie czytałam – ale tu:

[link widoczny dla zalogowanych]

... jest recenzja i warto i należy wziąć pod uwagę, że:

1) praca ks. Arkuszyńskiego jest z 2006 r. - od tego czasu wiele się wydarzyło
2) nawet jeśli p. Rafalska popełniła jakieś błędy – zdaniem ks. Arkuszyńskiego bardzo wiele (i bardzo to, niestety, możliwe) – to refutacja jej książki nie oznacza przecież, że Medziugorje jest prawdziwe – a tylko tyle, że jej praca nie była tak rzetelna, jak powinna była być.

A ja czytałem ,mam tą książkę czytałem ja kilka razy i uważam że jest rzetelna.

Wysłany: Pią 16:12, 06 Mar 2015

Myślę, że problem podstawowy leży w kwestii zrozumienia czym jest wiara i czym w takim razie jest nawrócenie.
Medjugorie jest, jak pisze ks. Wójtowicz, bastionem czegoś na kształt "nowej religii". Owe nawrócenia nie mają nic wspólnego z Magisterium tj. nie są żadnym przyjęciem nauczania Kościoła, dogmatów itd. Podobna sytuacja jest w USA, gdzie 60% wierzących katolików ma systematyczne widzenia i objawienia, natomiast 50 milionów katolików w Brazylii po odbyciu niedzielnej mszy św uczestniczy w magicznych regionalnych rytuałach. Zapewne i tu są dobre owoce np. mąż przestał bić zonę, ktoś pił, a teraz przestał, ale co z tego wynika ? Nic !
Problem Medjugorie dotyczy całego Kościoła Katolickiego, bo czym innym jest tak zwana wiosna kościoła, której fundamentem jest demoniczny ruch charyzmatyczny ? Medjugorie to Mekka wszystkich "wiosnowiczów". "Objawienia" trwają, ale ważny jest cel, do którego zdążają, wydaje mi się, że owszem, osiągane są skutecznie cele poboczne np. zniszczenie objawień w Fatimie jak i też tworzenie owej "nowej religii", ale jeszcze został cel główny - a raczej jakiś namacalny finał - moim zdaniem będzie on wyjątkowo niszczący.

Wysłany: Pią 20:41, 06 Mar 2015

Np. rozłam w Kościele?

Wysłany: Pią 21:10, 06 Mar 2015

krolik-szaleniec napisał:

Np. rozłam w Kościele?

Oczywiście, chociaż i tak jest widoczny. W nie jednym wątku było o tym pisane, inni pisali, ja pisałam, ostatnio tu:

http://www.traditia.fora.pl/zlomowisko,87/o-tym-przypomina-maryja-w-medjugorje,12758.html#60714

"Medjugorie to jest problem można powiedzieć "śmierdzący" dla władz kościelnych. Reaktor, który dymi, mimo że wygaszany. Z jednej strony problem rozpoznany jako żadne nadzwyczajności a z drugiej armia księży ,biskupów i kardynałów i wiernych pielgrzymujących do Medjugoria. Wszystko wskazuje, że Watykan usiłuje wygasić problem Medjugoria przeciągajac wszystko w czasie. Stanowcze wypowiedziane NIE przez Watykan może spowodować spory odpływ owieczek a może i co poniektórych pasterzy z Kościoła. Może być spory rozłam w Kościele, który i tak juz jest. A co z autorytetem biskupim np. kard. Schönborna z Wiednia? Tu o tym jest:

http://www.traditia.fora.pl/oficjalna-strona-biskupa-mostar-duvno,53/list-kard-sschonborna-biskupa-perica,3413.html

To nie tylko sprawa jednego kard. czy biskupa czy też księdza. Wszystko jest przemyślane i to mamy w tej chwili co mamy. Kościół na właściwym sobie hierarchicznie szczeblu jednoznacznie stwierdził, że „objawienia” w Medjugorje nie mają charakteru nadprzyrodzonego. I to orzeczenie nas obowiązuje.

Wysłany: Sob 17:48, 07 Mar 2015

Tym bardziej zastanawiające jest milczenie papieża Franciszka, który ma dokumenty i wnioski komisji powołanej przez Watykan do zbadania Medjugorja. Zastanawiąjace, że trzyma je w swojej szufladzie już przeszło rok. I zdaje mi się że jednak nie pokaże ich światu.

Wysłany: Sob 18:54, 07 Mar 2015

A papież Benedykt co zrobił w tej sprawie?

Bo były papież sprawiał wrażenia bezkompromisowego - zresztą też tak powinno być, bo Jezus nie szedł na kompromisy.

Wysłany: Sob 22:24, 07 Mar 2015

Papież Franciszek ma dobrą podstawę do działania / raport komisji/ w przeciwieństwie do papieża Benedykta.

Wysłany: Sob 22:52, 07 Mar 2015

A cóż się mogło zmienić w tym raporcie co było do tej pory powiedziane? Uważam, że nic, to jest gra na zwłokę. To jest problem bardziej złożony, jak nie jednemu się wydaje. Wiele pisze tu:

(...)

Mówił pan na początku, że wszystko jest teraz na biurku papieża Franciszka. Z czym będzie się musiał Franciszek zmierzyć?

Dostaję maile, w których ludzie pytają, jak zareaguję, gdy Medjugorie zostanie uznane. Odpowiadam, że Kościół nigdy tego nie uzna, to niemożliwe. Postawiłbym na to ostatniego dolara. Dwóch biskupów potępiło Medjugorie a lokalni biskupi są w pierwszej kolejności autorytetami w tej materii. Obaj odmówili uznania objawień twierdząc, że to oszustwo. Konferencja biskupów Jugosławii nie zatwierdziła autentyczności. Ostatnio diecezja Mostaru zamieściła na swojej stronie info o seansach spirytystycznych, o nadużyciach seksualnych. Kościół za nic w świecie nie uzna tego. I teraz, testem pontyfikatu Franciszka będzie, czy coś z tym zrobi czy nie. Gdyż cała strategia nie polega na tym, by uzyskać potwierdzenie, ale by wszystko nadal toczyło się starym torem. Zostawcie nas w spokoju, nie mówcie nic negatywnego, nic nie róbcie. W ten sposób będziemy mogli po staremu zarabiać pieniądze, prowadzić biznesy i wszyscy będą szczęśliwi. I jeśli tak się znowu stanie, to dla mnie osobiście będzie to sygnał, że Franciszek nie ma kontroli nad swoim pontyfikatem.

Wielu ludzi mówiło to samo o Benedykcie XVI.

Moim zdaniam, powodem rezygnacji Benedykta był nieudany pontyfikat. Porażka, do której przyczynili się ludzie, którzy kierowali tym pontyfikatem. Benedykt nie miał nad tym żadnej kontroli. Za sukcesem Medjugorie stoją ludzie, którzy mają wystarczająco władzy, by nie dopuścić do żadnej krytyki. Dzieje się tak od 30 lat a powody są różne. Na początku była to antykomunistyczna krucjata, pranie pieniędzy, biskup Milic był w to zamieszany. Gdy byłem tam ostatnio, biskup Peric powiedział, że franciszkanie mieli tyle pieniędzy, że założyli własny bank. I gdy doda się to wszystko razem, pranie pieniędzy, handel ludźmi, znajdziemy się w samym centrum kryzysu, z którym musi się zmierzyć Watykan. Benedykt nie poradził sobie z tym i dlatego zrezygnował. Pytanie, czy Franciszek da sobie radę. Czy wyda jakieś oświadczenie.

(...)

http://www.traditia.fora.pl/medjugorie-vassula-ryden-i-inne-falszywe-objawienia-i-wizje,46/tlumaczenie-rozmowy-z-autorem-ksiazki-medjugorie-deception,11296.html#52952

Wysłany: Wto 1:01, 10 Mar 2015

Bardzo dziękuje za prowadzenie tego forum,bardzo pomaga mi ona uporządkowaniu wielu niepewności .Myślę i mam nadzieję że aktualnie to papież Franciszek potrzebuje naszej modlitwy, aby miał odwagę w jednoznacznym potępieniu Medjugorie,odwaga ale też roztropność jest teraz bardzo mu potrzebna

Gospa 1 pazdziernika 1981 mowi "wszystkie religie sa rowne wszystkie nalezy szanowac"...a wiec kazdemu katolikowi a szczegolnie ksiedzu pielgrzymujacemu do Medjugorie polecam katechizm do I Komuni,ktory mowi " Sluchaj Izraelu jam jest Pan twoj, Bog,nie bedziesz mial boga obok Mnie!
Exclamation

Wy pielgrzymi Medjugorscy popadliscie w balwochwalstwo jak Zydzi pod Synajem.pora przypomniec sobie katechizm dla dzieci!Bo glosicie,ze poganstwo czy satanizm rowny jest chrzescjnastwu! na nic chrzest na nic sakramenty na nic smierc Jezusa na krzyzu i na nic zmartwychwstanie dla was...boscie spowrotem poganami sie stali !!!