MAGNIFICAT

Magnificat

"Wielbi dusza moja Pana
I raduje się duch mój w Bogu , moim Zbawcy

Bo wejrzał na unżenie
Swojej Służebncy.

Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
Wszystkie pokolenia

Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
Święte jest Jego imię.

A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie
Nad tymi, co się Go boją.

Okazał moc swego ramienia
Rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.

Strącił władców z tronu,
A wywyższył pokornych.

Głodnych nasycił dobrami.
A bogatych z niczym odprawił.

Ujął się za swoim sługą, Izraelem,
Pomny na swe milosierdzie.

Jak przyobiecał naszym ojcom,
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki."

Jest to jedyna modlitwa, jedyne dzieło, które Najświętsza Dziewica ułożyła, lub raczej które Jezus stworzył w Niej, boć to On przemawiał przez Jej usta. Jest to najszczytniejsza ofiara uwielbienia, jaką Bóg otrzymał w przymierzu łaski. Jest to hymn z jednej strony najpokorniejszy i najbardziej pełny wdzięczności, a z drugiej strony najszczytniejszy i najwznioślejszy. Hymn ten zawiera tajemnice tak wielkie, tak ukryte ,że nawet Aniołowie nie znają wszystkch.

Najświętsza Dziewica często odmawiała Magnificat , zwłaszcza po Komuni św.jako dziękczynienie. Siłą tego hymnu szatani drżą i uciekają, kiedy słyszą slowa hymnu: "Okazał moc swego ramienia, Rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich"

Za Maryją, odmawiajmy i my jak najczęściej, a zwłaszcza po Komunii.

W "Traktacie o prawdziwym nabożeństwie do NMP" Św.Ludwika Marii Grignon de Montfort czytamy tak o Magnificat jako o jednym z ćwiczeń ( szósta praktyka ) doskonałego nabożeństwa do NMP.

Odmawianie Magnificat

Szósta praktyka. By dziękować Bogu za łaski, którymi obdarzył Najświętszą Dziewicę, dzieci Maryi na wzór świętych odmawiać będą często Magnificat. Jest to jedyna modlitwa, jedyne dzieło, które Najświętsza Dziewica ułożyła lub raczej, które Duch Jezusa ułożył w Niej, bo to On przemawiał przez Jej usta. Jest to najwspanialsza pieśń uwielbienia, jaką Bóg otrzymał w przymierzu łaski. Jest to hymn z jednej strony najpokorniejszy i najbardziej pełny wdzięczności, a z drugiej strony najszczytniejszy i najwznioślejszy. Zawiera on tajemnice tak wielkie i tak ukryte, że nawet aniołowie nie znają wszystkich. Gerson pobożny i uczony pisarz, który życie całe poświęcił nauce, podjął się dopiero pod koniec życia, i to z drżeniem, napisania objaśnienia do Magnificat, pragnąc tym dziełem ukoronować wszystkie swe prace. W potężnym tomie przytacza on dużo cudownych rzeczy o tej pięknej i Bożej pieśni. Między innymi pisze, że Najświętsza Dziewica często odmawiała Magnificat, zwłaszcza po Komunii św., jako dziękczynienie.
Uczony Benzoniusz , który również napisał komentarz do Magnificat, przytacza kilka cudów zdziałanych mocą tego hymnu. Powiada on, że szatani drżą i uciekają, kiedy słyszą słowa hymnu: „Fecit potentiam in brachio suo, dispersit superbos mente cordis sui” „On przejawia moc ramienia swego, rozprasza pyszniących się zamysłami serc swoich” (Łk 1,51).