Posłannictwo Świętej Gertrudy

Posłannictwo Świętej Gertrudy

W XIII wieku benedyktynka św.Gertruda – wielka czcicielka Najświętszego Serca Jezusowego - otrzymała misję, aby ukazać ludziom niezmierzoną chwałę i bogactwo Najświętszego Serca, a także znaczenie tego nabożeństwa dla uświęcenia dusz. W jednym z widzeń św. Jan przekazał jej, że nabożeństwo to jest zachowane na czasy późniejsze - czasy wystygłych serc i szalonych umysłów. „Lecz na ostatnie czasy pozostawiona jest łaska usłyszenia wymownego głosu Serca Bożego. Na głos ten świat zestarzały odmłodzi się, wydźwignie się ze swojego odrętwienia, a żar miłości Bożej jeszcze go rozpłomieni”.

Wszystkie mistyczne łaski jakie otrzymali święci od Najświętszego Serca Pana Jezusa były przygotowaniem do wielkich objawień Serca Jezusowego danych świętej Marii Małgorzacie Alacoque.

"Historia Kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa” Wydawnictwo Apostolicum Łomża 1998 r.

Św. Gertruda - Czcicielka Serca Jezusa

6 stycznia 1256 roku w Turyngii (Niemcy) przyszła na świat św. Gertruda. Martyrologia podaje, iż była sierotą, dlatego powierzono ją na wychowanie siostrom benedyktynkom w Helfta. Pan Jezus upodobał sobie w tej rozmodlonej od dzieciństwa duszy i pozwolił jej zdobyć najpierw dobre, humanistyczne i teologiczne wykształcenie, a następnie darząc łaską powołania do mniszego życia - rzeźbił dla Siebie.

Trzeba jednak powiedzieć, że był moment w życiu świętej, kiedy zło chciało wyrwać ją z Bożej ręki i w nadmiarze nauki, którą z łatwością przyswajała - zapomniała o Bogu. Lecz Boża miłość jest zazdrosna jak uczy Pismo święte - Bóg upomniał się o nią i dał zrozumienie, że nie można przedkładać idei nad rzeczywistość i czynienia miłosierdzia nad czytanie o nim. Podatna na natchnienia Boże, w porę zrozumiała swój błąd. Pozostając wierną Bożej łasce - Gertruda stała się jedną z największych mistyczek chrześcijaństwa. Bóg obdarzył ją szczególną łaską, jako młoda mniszka (26 lat) - miała widzenia.

Jej zjednoczenie z Bogiem skupiło się na tajemnicy miłości Serca Jezusowego. Swoje modlitwy i objawienia zapisała w pismach, które po niej pozostały. Zapisała w nich treść jednego z objawień, podczas którego Bóg zapytał ją, czy pragnie zdrowia, czy cierpienia. Gertruda odpowiedziała: Wszechmogący Boże, proszę, daj mi to, co podoba się Tobie. Nie dbaj o moje pragnienia. Ja wierzę, że to, co od Ciebie otrzymam, będzie dla mnie najlepszym darem.

Mając 46 lat, Pan wezwał ją do siebie, a było to 13 lub 17 listopada 1302 roku. Nazywana jest Wielką ze względu na jej oddanie się Sercu Jezusa i troskę o modlitwę za dusze cierpiące w czyśćcu. Kult świętej Gertrudy, na prośbę króla polskiego Augusta II Sasa, rozciągnął na cały Kościół Klemens XII w 1732 roku.

www.brewiarz.katolik.pl

Ernest Hello
Św. Gertuda

święto: 16 listopada

Św. Gertruda była świętą Chrystusowego człowieczeństwa, tak jak św. Katarzyna Genueńska była świętą Jego boskości. Ta cecha ogólna rozjaśnia nam jej żywot i tłumaczy szczególniejszy jej urok, polegający na jej przystępności. Katarzyna Genueńska ukazuje nam, w jakim znaczeniu Bóg jest daleki od człowieka; św. Gertruda wykazuje, w jakim znaczeniu Bóg jest bliski człowiekowi. Katarzyna Genueńska ukazuje otchłań, jaka dzieli człowieka od Boga i przerzuca most przez tę otchłań. Aniela z Folinio wykazuje obie te rzeczy. Miłość u św. Katarzyny ma charakter uwielbienia; dąży ono w nieskończoność i nie może się nigdy zaspokoić. Miłość św. Gertrudy ma cechę poufałości, która nie wyklucza adoracji, ale która z zapałem i radością ogarnia wszystko, co Bóg dał z siebie samego człowiekowi. Byłoby rzeczą wielce doniosłą wiedzieć, jakim był charakter miłości u św. Magdaleny. Kto wie, czy nie była ona świętą Chrystusowego człowieczeństwa, dopóki Chrystus żył życiem śmiertelnym i świętą Jego boskości po Wniebowstąpieniu i Zesłaniu Ducha Świętego? Kto wie, czy słowa, które usłyszała: „Nie dotykaj mnie”, nie zawierały w sobie charakteru jej miłości i czy na pustyni, przez długie lata życia pokutniczego i nieznanego, nie doznawała dla boskości Chrystusowej tych uczuć, jakie ją ożywiały dla Boga-Człowieka, podczas dni Jego śmiertelnego żywota? Kto wie, czy te słodkie i okrutne słowa: „nie dotykaj mnie” nie przeistoczyły jej, nie usposobiły do życia wyższego?

Jakkolwiek bądź się działo ze św. Magdaleną, o św. Gertrudzie śmiało powiedzieć możemy, że życie całe spędziła w zjednoczeniu z Bogiem-Człowiekiem.

(...)

Zawsze wierni nr 6/2001
[link widoczny dla zalogowanych]

Żywot świętej Gertrudy, ksieni

(...)

Święta Gertruda

(...)

Nauka moralna

Święta Gertruda mawiała: "Dobroć Boga w tym się najwięcej pokazuje, że niedoskonałych dopóty wspiera, póki ich za ich zgodą nie zawiedzie na drogę doskonałości. Obym zdołała, Zbawicielu mój, zjednać Ci wszystkich ludzi! Wtedy chętnie aż do dnia Sądu ostatecznego chętnie chodziłabym po świecie i każdego, w którym by Ci się podobało zamieszkać, własnymi ramionami przed Tobą złożyła. Gdyby to było możliwe, podzieliłabym nawet swe serce na tyle części, ilu jest ludzi na świecie, byle bym w nich przez to wszczepiła skłonność i chęć do posłuszeństwa Twej świętej woli".

Święta Gertruda, umarłszy dla świata, stała się tym samym godną być oblubienicą Boskiego Zbawiciela. Była ona jedną z tych dusz oczyszczonych w świętym ogniu miłości Bożej, które, usunąwszy wszystkie przeszkody ziemskie, już tu na ziemi doznają w całej pełni łask i opieki Bożej. Gdyby ludzie chcieli i umieli się oderwać od znikomości tego świata, czuliby o wiele większy pociąg do Boga i spraw niebieskich. W tym cała bieda, że zajmujemy się w tym życiu o wiele więcej sprawami doczesnymi aniżeli Bogiem. Błogosławiony Tomasz a Kempis słusznie powiada: "Kto się nie zdoła oderwać od rzeczy ziemskich, ten nigdy nie wzniesie się duchem do rzeczy Boskich". Mało tylko jest takich, którzy prowadzą życie odosobnione, bo nie umieją się oderwać od świata i stworzeń jego. Ileż to podejmujemy starań i zachodów w rzeczach znikomych i mających małą wartość, a o duszę, wewnętrzną istotę swoją, dbamy mało, albo wcale się nad nią nie zastanawiamy!

Modlitwa.

Boże, któryś w sercu świętej Gertrudy, Dziewicy, miły dla siebie przybytek zgotował, daj nam za jej zasługami i wstawiennictwem nasze serca miłościwie z wszelkich plam oczyścić, a w końcu wspólnie z nią w Niebie się cieszyć. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który króluje w Niebie i na ziemi, po wszystkie wieki wieków. Amen.

Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku - Katowice/Mikołów 1937r.
[link widoczny dla zalogowanych]