Co to jest INTRONIZACJA ?

Co to jest INTRONIZACJA ?

Intronizacja oznacza wyniesienie kogoś na tron, wyniesienie do godności królewskiej i uznanie przez podwładnych. Może ona również dotyczyć Osoby Pana Jezusa, ale w znaczeniu tylko częściowym, ponieważ Jezus już otrzymał godność królewską od swojego Ojca. Wyznajemy więc, że jest Królem Wszechświata, władcą wszystkich ludzi i narodów oraz Panem całego stworzenia. Jego władanie jest absolutne: "Dana Mi jest wszelka władza w Niebie i na ziemi" [Mt 28, 18]. Jest najwyższym i jedynym władcą: "Król królów i Pan panów" (Ap 19,16). Istotą intronizacji jest publiczne uznanie władzy Serca Jezusa nad daną społecznością czy osobą i wprowadzenie Go jako Króla do własnego życia. Dlatego od każdego człowieka indywidualnie i od każdego narodu zależy czy dobrowolnie uzna królewską godność Chrystusa i czy podporządkuje się Jego władzy.

Dokonując Intronizacji Jezusa, nie nadajemy Mu godności królewskiej, lecz w wymiarze indywidualnym i zbiorowym (parafia, wioska, miasto, diecezja, naród, państwo) wprowadzamy Go uroczyście jako naszego Pana i Króla na monarszy tron i chcemy być Jego poddanymi. Aby Intronizacja miała pełny wymiar musi odbyć się z udziałem władz kościelnych i świeckich. Czyli np. Intronizacja rodziny powinna to być potwierdzona uroczystym umieszczeniem obrazu Serca Jezusowego w wyróżnionym miejscu. Akt intronizacji winien poprzedzać przygotowanie duchowe. W tym celu należy wcześniej odprawić nowennę - np. uczestniczyć w dziewięciu codziennych Mszach św. Przed samą intronizacją zaleca się przyjęcie Komunii św. Aktu dokonujemy przed obrazem Serca Jezusa, który umieszczamy na honorowym miejscu. Przy zapalonej świecy odmawiamy wybrane modlitwy, a następnie odczytujemy formułę aktu poświęcenia. Dla wypełnienia zobowiązań należy co najmniej raz w roku odnawiać ten akt podczas rodzinnej modlitwy. Pan Jezus wskazał przez Rozalię, że drogą do Intronizacji jest poświecenie się Jego Sercu. "Intronizacja w duszy - jak to odczytujemy w jej pismach - to konieczny warunek i nieodzowna podwalina dla jakiejkolwiek Intronizacji w szerszym zakresie, czy to w rodzinie, zgromadzeniu, stowarzyszeniu, parafii, diecezji. Intronizacja w duszy jest podstawą, bez której wszelka inna z gruntu jest słaba". Pragnienie, by Jezus był znany i miłowany, paliło serce Rozalii, dlatego modliła się co dnia, by Jezus rozszerzył w sercach ludzkich słodkie panowanie Swej miłości.

"Ja chcę niepodzielnie panować w sercach ludzkich. Proś o przyspieszenie Mego panowania w duszach przez Intronizację" - powiedział Pan do Rozalki, a kiedy innym razem ukazał się jej w postaci Ecce Homo, rzekł:

"Popatrz, jaki ból zadają Mi grzechy; te rany są zadane przez grzechy zmysłowe: korona cierniowa za pychę, zarozumiałość, bunt przeciw Bogu; dalej wzgarda i inne grzechy. Nie ma dusz, które by Mnie kochały i pocieszały. Dziecko, Maria Małgorzata dała poznać światu Moje Serce, wy zaś kształtujcie dusze na modłę Mojego Serca. Intronizacja to nie jest tylko formułka zewnętrzna, ale ona ma się odbyć w każdej duszy. W tej sprawie trzeba dużo cierpieć, trzeba całkowicie być ofiarą; tak, będziecie wiele cierpieć dla Intronizacji."

O. Mateo Crawley-Boevey w swojej książce "Jezus Król Miłości " nie przedstawia żadnego innego pojęcia jak tylko Intronizacja Najświętszego Serca Jezusowego.

Z jego ksiązki:

"INTRONIZACJA - jest to oficjalne i społeczne uznanie najwyższej władzy Serca Jezusowego nad jakąś rodziną chrześcijańską. Uznanie to winno być potwierdzone, uzewnętrznione i utrwalone przez uroczyste umieszczenie obrazu Serca Bożego na najzaszczytniejszym miejscu w domu. Akt poświecenia towarzyszy tej uroczystości".

Więcej cytatów tu:

http://www.traditia.fora.pl/kult-nspj-chrystusa-krola-i-intronizacja,47/cytaty-z-wyznan-z-przezyc-wewnetrznych-rozalia-celakowna,3716.html#70382

Intronizacja w życiu codziennym

Poświęcenie Sercu Bożemu powinno być początkiem życia wiarą i miłością według zasad Ewangelii. Przez intronizację Jezus staje się naszym Królem, którego słuchamy, Przyjacielem, Powiernikiem i Doradcą, któremu powierzamy wszystkie nasze radości, troski i bóle.

Przykład, jak żyć duchem intronizacji.

W dniu zakończenia roku szkolnego dzieci przybiegają do domu pokazując rodzicom otrzymane nagrody "Chodźmy najpierw złożyć wasze nagrody u stóp Jezusa powiedział ojciec. - On jest Głową Rodziny. Podziękujcie Mu i poproście, aby wasze wysiłki przyczyniły się do wzrostu Królestwa Bożego".

Panu Jezusowi można ofiarować swoje modlitwy, osiągnięcia w nauce czy w pracy, świadczone innym dobro czy też doznane przykrości i cierpienia. Często o wartości naszych czynów decyduje intencja. Duch intronizacji to spełnianie czegoś dla Pana Jezusa, z miłości ku Niemu.

Jeżeli uznaliśmy Chrystusa Królem, to starajmy się konsekwentnie wypełniać wszystkie Jego oczekiwania. Nie zapominajmy o codziennej modlitwie, niedzielnej Mszy św., częstej spowiedzi i Komunii św. (wynagradzającej) w pierwsze piątki miesiąca. Byłoby pięknie, gdyby szczególnie w tym dniu, rodziny uważające się za przyjaciół Pana Jezusa gromadziły się wspólnie przed obrazem Najświętszego Serca Jezusowego i odnawiały akt poświęcenia. Powinniśmy też, szczególnie w czerwcu liczniej gromadzić się w kościele; a jeśli jest to nie możliwe, to odmawiać Litanię do Najświętszego Serca Jezusowego w domu. Uroczystością rodzinną, do której powinniśmy przywiązywać dużą wagę powinno się stać święto Najświętszego Serca Jezusa.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Za Sercanie

Ta audycja w RM o Jana Mikruta z 05.06.2009 wiele wyjaśnia.

[link widoczny dla zalogowanych]

Kult Serca Jezusowego - o. Jan Mikrut CSsR
(...)
[link widoczny dla zalogowanych] - czas 28'09''

Jest tu także wyraźnie wyjaśnione

http://www.youtube.com/watch?v=mWKAP7K8X2U

stefan napisał:

Jest tu także wyraźnie wyjaśnione

http://www.youtube.com/watch?v=mWKAP7K8X2U

I bardzo dobrze Very Happy

że ten fragment zamieściłeś, jest to z tego ostatniego Sympozjum o którym pisaliśmy tu:

http://www.traditia.fora.pl/kult-nspj-i-intronizacja-nspj,47/sympozjum-sl-b-rozalia-celakowna,2175.html

i nawet tam dałam wzmiankę, że O. Mikrut pięknie tłumaczy czym jest akt poświęcenia NSPJ, a czym jest Intronizacja NSPJ. I też tam prosiłam cię żebyś tekst tego wykładu zamieścił, bo chciałam przesłać do Parafii. Dobrze że tu można chociaż ten bardzo istotny fragment wysłuchać.

[link widoczny dla zalogowanych]

Kubaturus napisał:

[link widoczny dla zalogowanych]

Jest to stary artykuł z 2010 roku, który był zamieszczony na Christianitas:

[link widoczny dla zalogowanych]

Tekst dobry, choć autor nie zająknął się ani słowem o błędach "intronizatorów" , bo wtedy by tego tekstu p. Papież na "Fides-et-Ratio.pl" nie zamieścił, ani "Stowarzyszenie Róża" na swojej stronie. Przecież ks. Kiersztyn głosił, żeby ogłosić Chrystusa na Króla Polski i przy tym wypaczył przesłanie samej Rozalii i całą naukę Kościoła w tym temacie. "Intronizatorzy" wyciągnęli chcąc tym artykułem co pokazać? - że ks. Kiersztyn głosił prawidłowo Intronizację? - to się bardzo mylą.

Czym jest Intronizacja, którą Papież św. Pius X zlecił o. Mateo, a jego następca na Stolicy Piotrowej Benedykt XV zatwierdził ją jako „Dzieło społecznego ocalenia”?
Posłuchajmy, co na ten temat mówi sam o. Mateo:

"Intronizacja jest to oficjalne i społeczne uznanie najwyższej władzy Serca Jezusowego nad daną rodziną chrześcijańską. Uznanie to winno byt potwierdzone, uzewnętrznione i utrwalone przez uroczyste umieszczenie obrazu Serca Bożego na najbardziej godnym miejscu w domu. Uroczystości tej towarzyszy akt poświęcenia.

On sam, Bóg miłosierdzia, powiedział, 'iż będąc źródłem wszelkich błogosławieństw, rozleje je obficie wszędzie tam, gdzie obraz Jego Serca będzie wystawiony jako przedmiot czci i miłości'. Powiedział również: 'Będę panował wbrew moim wrogom oraz wszystkim, którzy Memu panowaniu będą się sprzeciwiać'.

Intronizacja zatem nie jest niczym innym, jak doskonałym urzeczywistnieniem wszystkich żądań Najświętszego Serca, wyrażonych w Paray-le-Monial, oraz wszystkich obietnic, towarzyszących tym żądaniom. Powiadam: wszystkich żądań, gdyż najwyższym celem całego apostolstwa intronizacji jest uświęcenie rodziny.

Rodzina jako podstawowa komórka społeczna ma być pierwszym żywym tronem Króla Miłości. Chcąc przeobrazić i ponownie ocalić świat, trzeba sprawić, aby Boże przyjście na ziemię trwało nieprzerwanie, aby Emmanuel, Jezus Ewangelii, mieszkał i królował wśród nas.

Aby to osiągnąć, trzeba zdobyć społeczeństwo począwszy od jego podstaw, słowem, trzeba odnowić rodzinę chrześcijańską. Rodzina, to niejako sprawdzian wartości i tężyzny narodu. Ile warta rodzina, tyle wart naród." Nieco dalej o. Mateo pisze:

"Słowo Wcielone rozpoczęło Odkupienie świata w Nazarecie, na łonie Najświętszej Rodziny. Stąd wniosek, że jeśli społeczeństwa chcą dostąpić odkupienia muszą powrócić do Nazaretu.

Oglądaliśmy straszliwe obrazy spustoszenia i ruiny świątyń po działaniach wojennych. Widok był wstrząsający. Otóż zrujnowanie rodziny chrześcijańskiej jest złem o wiele większym... Rodzina jest świątynią świątyń. Świata nie ocalą wspaniałe, z granitu wzniesione kościoły, lecz tylko Nazaret, czyli prawdziwie chrześcijańskie rodziny. To rzecz całkiem zrozumiała.

Rodzina jest źródłem życia, jest pierwszą szkołą dziecka. Jeśli to źródło życia narodowego jest zatrute, wówczas naród zginie. Dlatego pragniemy zaszczepić w rodzinach wiarę i miłość Serca Bożego. Gdy Chrystusa zaszczepimy w korzenie, wnet całe drzewo stanie się Chrystusowym.

Otóż w intronizacji Zbawiciel przychodzi upomnieć się o swoje miejsce w rodzinie, jak niegdyś pod wieczór w czasie swych apostolskich wędrówek przybywał w gościnę do Betanii. Przychodzi i upomina się o miejsce zaszczytne, bo jest Królem, i powinien panować w każdej rodzinie, by w ten sposób zapanować wnet nad ludzką społecznością, upomina się o miejsce poufne, zażyłe, bo jest Przyjacielem, który pragnie panować Sercem i Miłością.

Intronizacja zatem - to Emmanuel, to Jezus ewangeliczny mieszkający i żyjący wśród nas."

Istotę intronizacji w doskonały sposób oddaje już sama nazwa dzieła. "Intronizacja" bowiem znaczy dosłownie: wprowadzenie kogoś na tron, obranie go za króla, za panującego nad nami. Z tego powodu rzeczą chyba niemożliwą było wybrać lepszą nazwę, jak Intronizacja. Ten wyraz rzeczywiście doskonale określa ceremonię zewnętrzną, wskazuje cel tej ceremonii i już samym brzmieniem budzi ideę tronu, rzeczywistego panowania.

Intronizować Serce Jezusa w rodzinie to znaczy oświadczyć, że nasz Pan Jezus Chrystus będzie w niej Królem, że od niej będzie odbierał jako Król cześć i uszanowanie, że wszyscy członkowie rodziny będą Mu doskonale posłuszni. On żąda tego od nas, albowiem ma do tego bezwzględne prawo, jako Bóg i jako Zbawiciel.

Żąda On tego od nas jako pociechy dla Swego Boskiego Serca.

Żąda On tego od nas, bo chce czynić nam dobro; wszak nikt nie miłuje nas więcej od Niego.

Chrystus jest Królem miłości i - jak Sam to oświadczył św. Małgorzacie Marii - chce, aby Jego Serce, to jest miłość Jego panowała nad światem i rządziła nim. "Chcę, aby me Serce panowało nad ludźmi", powiedział Chrystus św. Małgorzacie Marii Alacoque.

Serce – to, jak wiemy, symbol miłości. Miłość Serca Jezusowego chce panować nad jednostkami, rodzinami, narodami i państwami, aby nas uczynić szczęśliwymi już tu na ziemi. Ta królewskość miłości jest - jak pisał o. Mateo w okólniku z dnia 27 grudnia 1917 roku - treścią całego dzieła.

Moi drodzy!

Zasady, na których opiera się dzieło Intronizacji można sprowadzić do pięciu następujących:

1. Jezus Chrystus jest Królem zarówno jednostki, jak rodziny i społeczeństwa, stąd: Królewskość Jezusa Chrystusa.
2. Jezus Chrystus jest Królem poprzez Swoją miłość, stąd: Królewskość Najświętszego Serca.
3. Ta Królewskość jest dziś powszechnie wzgardzona i znieważona, stąd: Królewskość odrzucona.
4. Intronizacja jest doskonałym środkiem naprawienia tych zniewag i przywrócenia najwyższych praw Najświętszego Serca, stąd: Królewskość uznana i przywrócona.
5. Ta praktyka jest całkowitym wypełnieniem wszystkich żądań Najświętszego Serca, objawionych św. Małgorzacie Marii, stąd: Królewskość upragniona i wymagana przez Najświętsze Serce.

O. Mateo miał świadomość doniosłości aktu intronizacji, dlatego tak bardzo zależało mu na tym, aby był on dobrze zrozumiany, aby nie był traktowany powierzchownie, ale dotykał ludzkiego wnętrza.

"Intronizacja Najświętszego Serca nie jest tylko pobożną formułką – pisał - nie jest to tylko czcigodny obraz na honorowym miejscu w domu - to jest ważne, ale to nie wszystko. Intronizacja jest bowiem Boskim Królestwem uznanym na całe życie w poddaniu się Jezusowi, Królowi Miłości. Poprzez Intronizację chcemy wprowadzić do rodzin nie jakąś drobną praktykę religijną, lecz wielkie miłosierdzie, życie głęboko apostolskie, które jest jego logiczną konsekwencją. Dążymy aż do przesady do wprowadzenia Królestwa Serca Jezusowego, Jego panowania nad wszystkimi dziedzinami ducha i serca, we wszystkich domenach działalności prywatnej, społecznej i publicznej, po to, aby zrealizować słowa Ewangelii: "Omnes gentes servient Illi!" („Niech wszystkie narody Mu służą”).

Prośmy Chrystusa, naszego Pana, aby królował w naszych sercach, abyśmy służyli Mu z największą gorliwością, na jaką nas stać i aby w naszych rodzinach i wspólnotach Jego prawo miłości było nadrzędnym prawem, jakie uznajemy.

o. A. Łukawski sscc
[link widoczny dla zalogowanych]