Rzym: wystawa o soborze - 50-lecie SVII i inne wypowiedzi

Rzym: wystawa o soborze

Otwarcie sesji soborowej,11 października 1961 r.

25 stycznia w kompleksie Bazyliki św. Pawła za Murami otwarta zostanie wystawa upamiętniająca 50-lecie Soboru Watykańskiego II. Nie przypadkiem obrano to właśnie miejsce, bowiem w tej bazylice 25 stycznia 1959 r. Jan XXIII ogłosił światu, że zamierza zwołać sobór powszechny.

Ekspozycja skupi się przede wszystkim na upamiętnieniu ogłoszenia Soboru. Będzie więc można na niej zobaczyć rękopis wygłoszonego wówczas przemówienia Jana XXIII. Będzie też seria zdjęć dokumentujących to wydarzenie. Ciekawostką jest watykański paszport służbowy bp. Karola Wojtyły. Wystawił go Sekretariat Stanu, aby przyszły Papież mógł w ogóle wziąć udział w soborowych obradach. Wizy i stemple kontroli granicznej przypominają też o pielgrzymce do Ziemi Świętej, jaką bp Wojtyła odbył przy okazji Soboru.

Przypomnijmy, że w najbliższą środę, a zatem w dniu inauguracji soborowej wystawy, Bazylikę św. Pawła za Murami odwiedzi Benedykt XVI. Jak co roku, będzie tam przewodniczył nieszporom na zakończenie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan.

[link widoczny dla zalogowanych]

I co na tej wystawie będzie? Białe kartki? Very Happy

Angelight napisał:

I co na tej wystawie będzie? Białe kartki? :>

A co pisze powyżej?: "Będzie więc można na niej zobaczyć rękopis wygłoszonego wówczas przemówienia Jana XXIII." A co tam jeszcze dojdzie to nie wiem.

JAN XXIII
PRZEMÓWIENIE
Na otwarcie II Powszechnego Soboru Watykańskiego II - 11 X 1962
Fragmenty
(...)
[link widoczny dla zalogowanych]

W poszukiwaniu hermeneutyki ciągłości. ''Sitz im Leben'' Vaticanum II, czyli prof. Gherardini'ego myśli trzecie

''Una ventata d'aria fresca'' (''Powiew świeżego powietrza'') - w taki oto sposób, z charakterystycznym dla siebie uśmiechem, powody zwołania Vaticanum II określał Ojciec Święty Jan XXIII. Cokolwiek by nie mówić o optymizmie i najlepszych chęciach ''papieża dobrego'' jedno trzeba stwierdzić z całą pewnością - powietrze, które już od wielu lat krążyło wokół Kościoła zdrowym nie było. Więcej, unosiły się w nim trujące opary i wyziewy pozytywistycznych, subiektywistycznych, racjonalistycznych, materialistycznych idei.

Niemalże natychmiast ze zwołaniem Soboru prasa, radio i będąca wówczas z coraz powszechniejszym użyciu telewizja, z całą siłą swego opiniotwórczego, niekwestionowanego przez nikogo na ten czas autorytetu, zaczęły już nie tyle przewidywać, co wręcz określać kierunek zmian, które miały dokonać się w Kościele. Terminami, które najczęściej pojawiały się wtedy w medialnym obiegu były słowa: ''Wyzwanie'', ''Początek nowej eklezjalnej rzeczywistości'', czy wreszcie ''Wyzwolenie się od niewoli formalizmu prawnego''. Kościół miał więc podjąć się na nadchodzącym wielkimi krokami soborze nie lada zadania - miał on stawić czoła szeroko pojętej kulturze oświecenia, która ostatnimi laty zyskała sobie potężnego sojusznika jakim stały się nowoczesne media. Konfrontacja ta, zresztą jak każda inna, niosła ze sobą ryzyko oraz niepewność jej ostatecznego wyniku. Tę sytuację wewnątrzkościelnego napięcia pomiędzy tym ''co jest'' a ''co ma się stać'', pomiędzy ''starym'' a ''nowym'', pomiędzy ''tomizmem'' a ''nouvelle théologie'' jak na dłoni można było później zobaczyć w soborowej auli. Kościołowi bez wątpienia potrzebującemu reformy, wytworzeniem takiego, a nie innego ciśnienia, odebrało się rzecz niezwykle ważną przy dokonywaniu jakichkolwiek zmian - odebrano mu spokój w prowadzeniu dyskusji. Głębokie przeobrażenia, dotykające wszystkiego z wyjątkiem struktur pochodzących z bożego ustanowienia miały się dokonać niemalże NATYCHMIAST.

Terminem specjalnie ukutym na tę okazję, syntezą i jednocześnie formułą rozgrzeszającą wszystkie zmiany, które miały się wkrótce dokonać w życiu Kościoła stało się włoskie słowo ''AGGIORNAMENTO''. Rzeczownik ten, pochodzący od francuskiego czasownika ''ajourner'' według słownikowego hasła posiada kilka znaczeń:
a) odesłanie do innej daty;
b) umieszczenie czegoś we właściwym biegu spraw;
c) ponowne opracowanie pewnej idei opierając się na nowszych danych;
d) przystosowanie czegoś do nowych okoliczności.
Wartym zaznaczenia w tym miejscu jest fakt, że w żadnym dokumencie kościelnym nigdy nie wyjaśniono nie tylko dokładnie ale i pobieżnie, co ma się kryć pod tym terminem. Stąd też sama idea ''przystosowania do nowych okoliczności'', tak w auli soborowej, jak i poza nią, mogła być i w rzeczywistości była rozumiana bardzo szeroko i niemalże z miejsca usprawiedliwiała każdy, nawet najbardziej radykalny postulat zmian.

''L'aggiornamento'' dało więc pretekst do ustanowienia nowych relacji pomiędzy Kościołem, a światem, Kościołem, a innymi grupami wyznaniowymi, tak chrześcijańskimi jak i niechrześcijańskimi, oraz stało się kluczem do głębokich przeobrażeń rozumianych na wzór modernizacji technologicznej. ''Lepsze'' nie miało zastąpić ''dobrego'', ale raczej ''stare'' miało ustąpić miejsca ''nowemu''. ''L'aggiornamento'' dało sposobność do odrzucenia projektów soborowych dokumentów przygotowanych wcześniej z wielkim wysiłkiem i zaangażowanej przez uczonych z całego świata pracujących pod kierownictwem Kurii Rzymskiej i to właśnie ono miało już po soborze położyć kres ''starej mentalności'' rozumianej w kategoriach: niechęci do pojednania się ze światem, zamknięcia się na to co nowe, przywiązaniu się do Kościoła klerykalnego, jurydycznego, tomistycznego i bezkompromisowego głosiciela objawionej prawdy. Był i drugi skutek tego procesu - stworzony został bowiem nowy ideał katolika, katolik, który nie chce mieć nic wspólnego z kościelną przeszłością.
Mater Ecclesiae - ora pro nobis!

[link widoczny dla zalogowanych]

Cytat:

(...)Był i drugi skutek tego procesu - stworzony został bowiem nowy ideał katolika, katolik, który nie chce mieć nic wspólnego z kościelną przeszłością.

Czyli ok.99% dzisiejszych katolików.

W Soborze Watykańskim II uczestniczyły 23 kobiety. Były audytorkami zaproszonymi przez Pawła VI - przypomina Adriana Valerio w książce „Madri del Concilio” (Matki soborowe).

Kobiety na Soborze Watykańskim II

Ta symboliczna obecność kobiet była absolutną nowością w dziejach Kościoła. Papież powołał je do grona „ojców soborowych” 8 września 1964 r. - pisze watykański dziennik „L’Osservatore Romano”.

Było wśród nich 10 sióstr zakonnych i 13 kobiet świeckich. Tworzyły żywą, międzynarodową grupę i mimo napotykanej dyskryminacji (osobny bar zarezerwowany dla kobiet) zabierały głos w dyskusjach nad dokumentami i w ich redakcji w grupach studyjnych. Uczestniczyły m.in. w pracach ekspertów nad schematem XIII, który stał się Konstytucją duszpasterską o świecie współczesnym. Chciały być aktywną częścią Soboru, a nie jego ozdobą.

W gronie 23 „matek soborowych” znajdowały się m.in. Pilar Bellosillo (przewodnicząca Światowej Unii Katolickich Organizacji Kobiecych), Marie-Louise Monnet z Francji (siostra jednego z ojców zjednoczonej Europy, Jeana Monneta), Catherine McCarthy z Krajowej Rady Kobiet Katolickich w USA, s. Mary Luke Tobin także z USA (współpracownica o. Thomasa Mertona), Rosemary Goldie z Australii (późniejsza podsekretarz Papieskiej Rady ds. Świeckich) oraz zaledwie 32-letnia Gladys Parentelli z Urugwaju (która zniknęła z oficjalnych fotografii, gdyż nosiła krótkie rękawy i odkrytą głowę).

[link widoczny dla zalogowanych]

Prawosławny Patriarcha Ekumeniczny Konstantynopola i arcybiskup Canterbury dołączą do obchodów z okazji 50. rocznicy otwarcia Soboru Watykańskiego II. Patriarcha Bartłomiej z Konstantynopola i dr Rowan Williams wezmą udział w mszy, którą papież Benedykt XVI odprawi w Watykanie z okazji rocznicy otwarcia Soboru w dniu 11 października 1962 r.

[link widoczny dla zalogowanych]

Arcybiskup Canterbury i prawosławny patriarcha dołączą do obchodów Vaticanum II

[link widoczny dla zalogowanych]

Film dokumentalny zawierający niepublikowane dotychczas nagrania z obrad Soboru Watykańskiego II przygotowała Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu.

Nieznane nagrania z obrad Soboru Watykańskiego II

Zostały one w ostatnim czasie odnalezione w watykańskich archiwach filmowych. Na jednym z materiałów bp Karol Wojtyła przemawia po łacinie w czasie jednej z sesji soborowych.

Przewodniczący Rady, abp Claudio Maria Celli przedstawił film 17 września w Rzymie. Będzie on szeroko rozpowszechniany począwszy od 11 października br., dnia 50. rocznicy otwarcia Soboru.

Spośród 200 godzin nagrań realizatorzy wybrali 12 godzin, zawierających nieznane dotychczas materiały. Abp Celli zapewnia, że nie zrobiono „dokumentu czysto hagiograficznego”, gdyż dołączono również 14 oryginalnych wywiadów z uczestnikami i ekspertami Soboru z całego świata, którzy przedstawiają własne klucze do jego odczytania.

Oprócz półtoragodzinnej wersji, która zostanie wyemitowana przez włoską telewizję RAI 11 października, będą też dostępne inne „wersje lokalne”, dostosowane do potrzeb episkopatów.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Ciekawe czy w tych 12 godzinach będzie ten fragment - dla bardzo wielu nieznany:

Jeden z prasowych obserwatorów Soboru, o. Ralph Wiltgen SVD, relacjonuje następujące wydarzenie z okresu debaty o liturgii:

"Dnia 30 października 1962, czyli dzień po swoich siedemdziesiątych drugich urodzinach, kard Ottaviani [prefekt Św. Oficjum] skierował do Soboru protest przeciwko, jego zdaniem, drastycznym zmianom, jakie mają być wprowadzone we Mszy św. (...) Mówiąc bez tekstu pisanego (z powodu bardzo słabego wzroku), kard. Ottaviani przekroczył wyznaczony limit dziesięciu minut dla każdego wystąpienia, co oczywiście nie uszło uwadze zebranych. Kard. Tisserant, Dziekan Prezydium Soboru, pokazał zegarek kard. Alfrinkowi, który przewodniczył posiedzeniu tego ranka. Gdy kard. Ottaviani przeciągnął swą mowę do piętnastu minut, kard. Alfrink użył dzwonka. Jednakże mówca był tak zaabsorbowany swym wystąpieniem, że nie zwrócił uwagi na sygnał - a może po prostu go zignorował. Wówczas na znak kard. Alfrinka obsługa techniczna wyłączyła mikrofon. Kard. Ottaviani sprawdził ten stan rzeczy, pukając palcem w urządzenie, po czym, wyraźnie zmieszany i upokorzony, wycofał się na swoje miejsce. Oto najpotężniejszy kardynał Kurii Rzymskiej został "wyciszony", a zgromadzeni Ojcowie Soboru zaczęli bić brawo, rozbawieni sytuacją".

R.M.Wiltgen SVD, "Ren wpada do Tybru", Poznań 2001, s. 31-32.

Na Soborze zobaczyłem Kościół, w który wierzę – wywiad z kard. Paulem Poupardem
(...)
http://www.traditia.fora.pl/kosciol-w-mediach-swiat,61/na-soborze-zobaczylem-kosciol-w-ktory-wierze-wywiad,8533.html#38191