Kościół należy do Chrystusa....

Pan Jezus powiedział (Mk.13,31, Mt 24,35, Łk.21,33) "Niebo i ziemia przeminą, ale słowa Moje nie przemina"

"Tyś jest Piotr - Opoka, i na tej opoce zbuduję KOŚCIÓŁ MÓJ ( nie powiedział Pan Jezus Kościoły moje ), a bramy piekielne nie przemogą GO!" (Mt.16,1 )

Kościół należy do Chrystusa, nie do nas. Nie został on stworzony przez nas ani przez naszych przodków chrześcijańskich, ani przez ofiarodawców na dorocznej kweście, ale przez samego Jezusa Chrystusa - co Jezus sam wyraznie podkreślił w Ewangeliach : " Nie wyscie Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem" (J.15,16)

Gdyby Kościól był tylko pierwiastkiem ludzkim dawno by upadł. Mamy przykład z historii Koscioła, od najdawniejszych czasów, jak szalały różne burze nad Kościołem. Burze prześladowań chrześcijan w pierwszych wiekach (przeczytać tylko martyrologium), burze błędnych nauk i herezji, burze wędrówek ludów, burze przeciw papiestwu, które w IX,X,XI i XV stuleciu miało kilku niegodnych przedstawicieli, ( co też nie potrafilo zniszczyć Kościoła) burza tzw.reformacji Lutra ,rewolucja, sekularyzacja, liberalizm, itd. i Kościół nadal istnieje, a dlaczego? bo przy maszcie tj. przy Krzyżu stoi Chrystus, w łodzi Kościoła siedzi Ojciec, a ster dzierży Duch Świety Pocieszyciel.

Jeden Chrystus - jeden Kościól, jeden Bóg to tylko jedna PRAWDA i jedna WIARA.

" Jeżeli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudza ci, którzy go wznoszą "(Ps.127,1)

"Wierzysz że jest jeden Bóg? Słuszne czynisz - lecz także i złe duchy wierza i drża" ( Jk.2,19)

"Każdy (ktokolwiek), kto nie uznaje Syna, nie ma też i Ojca, kto zaś uznaje Syna , ten ma i Ojca" z ( 1 J 2 , 23 )

Znajac ( w zarysie nie w szczegółach) historie Kościoła , wiem jak powstawały poszczególne koscioły.W skrócie, kosciól anglikanski jak powstał? najkrócej można powiedzieć że na nierządzie Henryka VIII. Henryk VIII zmieniał żony, a Papież nie chciał na to zezwolić, bo przeciez wiemy co mówi Chrystus nt. małżeństwa, wówczas co? Henryk VIII zrywa z Rzymem, ogłasza się głową kościoła angielskiego.

Tak samo z Lutrem,nie podobało mu sie to i owo i co robi? zaklada swój kościól, który nie jest ani jednolity ani spójny, bo nastepują dalsze podziały i tworzą się różne coraz to nowe wspólnoty i "koscioły"

Pytam kto ich powołał na głowę kościoła i jakiego kościoła? i wszystkich innych w okresie pózniejszym, którzy jak grzyby po deszczu powstawały?

Czy perła, która upadnie w błoto staje się błotem?, albo inaczej, czy perła która upadnie w błoto należy do błota? Moja odpowiedz brzmi NIE. Perła zawsze zostanie perłą. Tą perłą jest Kościół Katolicki, który założyl Jezus Chrystus. Nie chodzi tu o wywyzszanie sie, bynajmniej ja daleka jestem od tego, bo wywyższane się to jest pycha , a pycha to juz dzieło szatana, który ludzi dzieli.

Kościól to Matka, a Matkę ma sie tylko jedną.

Fragment z Homilii obecnego już Papieża Benedykta XVI (wówczas Kardynała), które wyglosil podczas Drogi Krzyżowej w rzymskim Koloseum, to byla modlitwa i jakże ogromna skrucha i pokora było to 25.03.2005.

" Panie, tak często Twój Kościół wydaje się nam tonącym okrętem, łodzią, która ze wszystkich stron nabiera wody. Także na Twoich łanach widzimy więcej kąkolu niż zboża. Przeraża nas brud szaty i oblicza Twego Koscioła. Ale to my sami Go zbrukaliśmy! To właśnie my zdradzamy Cię za każdym razem, po wszystkich wielkich słowach i szumnych gestach. Zmiłuj się nad Twoim Kościołem: także w jego wnętrzu, Adam upada ciągle na nowo. Naszym upadkiem powalamy Cię na ziemię. A szatan ze śmiechem szydzi, mając nadzieję, że nie dasz już rady podnieść się z tego upadku.Liczy,że powalony upadkiem upadkiem Twego Kościoła, pozostaniesz na ziemi pokonany. Ty jednak powstanesz. Powstałes i zmartwychwstałeś i możesz dzwignąć także nas. Zbawiaj i uświęcaj nas wszystkich. "

Same słowa Papieża dowodzą jakże jesteśmy słabi, grzeszni oraz to, że Kościół nie jest nasz ani przez nikogo załozony, tylko przez samego Jezusa - dzieło Jego Miłości do nas.

Niech każdy się zastanowi co powie Panu gdy ten się zapyta : "Co zrobiłeś aby błądzący odnalezli właściwa drogę?

Pewnego razu przeczytałam między innymi takie zdanie:

"Kard. Joseph Ratzinger zwykł mawiać, że posoborowy Kościół przypomina plac, na którym każdy budował, gdzie i co chciał."

[link widoczny dla zalogowanych]

było to tu:

[link widoczny dla zalogowanych]

"Ratzinger należał do czołowych architektów Soboru Watykańskiego II. Potem jednak podkreślał dystans do wielu zmian w doktrynie i praktyce katolicyzmu. Powtarzał, że posoborowy Kościół przypominał plac budowy, gdzie każdy budował, co i gdzie chce.

... i tu te słowa zacytowane:

[link widoczny dla zalogowanych]

... oraz w książce A.K.Emmerlich przeczytałam tak:

"Zobaczyłam znowu nowy i dziwny Kościół, który oni próbowali zbudować. Nie było w nim nic świętego... Ludzie miesili chleb w krypcie poniżej... ale on nie podnosił się, ani oni nie otrzymywali Ciała Naszego Pana, ale tylko chleb. Ci, którzy byli w błędzie przez nich niezawinionym i którzy pobożnie i płomiennie pragnęli Ciała Jezusa otrzymywali pocieszenie duchowe, ale nie działo się to przez przyjmowanie Komunii. Wtedy mój Przewodnik (Jezus) powiedział: TO JEST BABEL".
Anna Katarzyna Emmerich

Kto wytrwa do końca ten będzie zbawiony.

Wszystko streszcza się w tym napomnieniu Jezusa: "Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego" (Mt 7, 21).

Jak rozpoznać ten jeden , prawdziwy Koscioł?

Mówić,że wszystke religie opierają się na prawdzie i dają człowiekowi jakieś prawidła życia, nie jest rzeczą słuszną, bo jak Bóg jest jeden i prawda jedna, tak jedna tylko religia może być prawdziwa; inaczej trzeba by twierdzić, że ma prawdę za sobą i ten katolik, który wierzy w to czego Kościół naucza , i ten protestant, który nie uznaje Kościoła, i ten żyd, który odrzuca Zbawcę Jezusa Chrystusa , i ten muzułmanin, który Mahometa uważa za boskiego proroka - czyli ,że jedna prawda drugą wyklucza, a więc wszystkie religie są fałszywe.

Gdyby było wolno człowiekowi wyznawać religię, jaką chce, dlaczego Syn Boży w ludzkim ciele przyszedł na swiat, dał się ukrzyżować i ustanowił Kościół swój?

Cztery znamiona odróżniają Kościoł Katolicki od wszystkch innych stowarzyszeń podających się za kościoły Chrystusowe,które głoszą się posiadaczami i spadkobiercami nieomylnej nauki Chrystusa i Jego prawdy.

-jedność - Pan Jezus powiedział: "Każde królestwo wewnętrznie skłócone pustoszeje" (Łuk. 11, 17). Dla tej przyczyny ustanowił nie kilka, ale jeden jedyny Kościół, któremu zlecił troskę o zbawienie dusz. Zaznacza to wyraźnie: "Zbuduję Kościół mój". ,,I nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz" (Jan 10, 16).

-świetość - ogłasza światu świętą naukę, jaką Pan Jezus przyniósł na ziemię, wiernie przechowuje.

-powszechność - Kościół musi być katolicki czyli powszechny, musi istnieć po wszystkie czasy i rozszerzać się po całej ziemi. Realizację tej idei powierzył Zbawiciel Apostołom oraz ich następcom tymi słowy: "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu" (Mk 16, 15); "A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata" (Mat. "28, 20).

-apostolkość - tj. pochodzić od Apostołów, gdyż oni byli spadkobiercami Jezusa Chrystusa, oni pierwsi szerzyli wiarę Chrystusa, zakładali gminy chrześcijańskie i rządzili Kościołem. Powiedział Pan Jezus: "Gdy brat twój zgrzeszy , donieś Kościołowi! A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik" (Mat. 18, 17), "Kto was słucha, Mnie słucha" (Łuk. 10, 16). A więc Kościół musi być "zrzeszeniem widzialnym", bo inaczej Zbawiciel nie mógłby żądać od niego uległości i posłuchu. Kościół apostolski jest "zbudowany na fundamencie Apostołów" (Efez. 2, 20). Żadne przeto stowarzyszenie religijne, którego początki, nauka, urządzenie nie sięgają czasów apostolskich, nie może być nazwane Kościołem Chrystusowym.

Apologetyka KK

Jeżeli ktoś nie przyjmuje, a względnie nie szuka - jeżeli szukać może - prawdziwej religii, czy nie sprzeciwia się woli Bożej i nie wydaje sam na siebie wyrok potepienia ?.

Nad założeniem Kościoła Chrystus Pan pracował przez trzy lata Swej publicznej działalności. Zebrał około Siebie uczniów i czynił ich świadkami Swych cudów. Z tych uczniów "wybrał dwunastu, których nazwał Apostołami" (Łuk. 6, 13). Najwyższym widzialnym zwierzchnikiem Swego Kościoła uczynił św. Piotra, a sam pozostał niewidzialną jego Głową. Powierzył im potrójny Swój urząd: nauczycielski, kapłański i pasterski.
Jedność KK przejawia się :
- w wierze - tzn.głosi światu nieustannie jedną i tę samą naukę, którą przeciwstawia rozmaitym błędnym teoriom i doktrynom religijnym.Św. Ireneusz tak pisze: "Choć języki na ziemi są różne, to jednak treść tradycji jest jednakowa.

- w czci zewnętrznej - tzn.na całej kuli ziemskiej, od bieguna do bieguna, wśród rozmaitych ludów o różnej kulturze, odprawia się nieustannie ta sama ofiara Mszy św., sprawują się te same Sakramenty święte. Miliony dusz w rozmaitych językach wielbią w jednakowy sposób Boga.

- we władzy zwierzchniej - tzn.wszyscy pozostają w łączności z biskupem rzymskim, papieżem, któremu podlegają, jako jedynej widzialnej głowie całego Chrystusowego Kościoła.

Taką jednością nie może się poszczycić żadne wyznanie chrześcjańskie. Tą najwyższą władzę powierzył sam Chrystus Piotrowi dla utrzymania jedności wary w całym swoim Kościele. Nie mając trwałego fundamentu, wszystkie "kościoły", sekty....popadają w różne błędy wiary.

Chrystus innej nauki nie glosił tylko świetą! KK jest święty co do swej nauki, która jest od samego Boga objawiona i przez samego Syna Bożego głoszona, nauka która wszystko co złe potepia, a dobre pochwala.

Świętość Kościoła nie polega na świętości wszystkich jego członków, gdyż Chrystus Pan sam porównuje Swój Kościół z rolą, na której obok pszenicy rośnie i kąkol, z siecią, w której są dobre i złe ryby (Mat. 13). I wśród katolików obok wielkich świętych żyją wielcy grzesznicy, ponieważ nie chcą żyć i postępować zgodnie z nakazami Boskiego Zbawiciela.

Kościół Katolicki rozwijał się bezustannie pomimo licznych herezji, jakie w każdym wieku czyhały na jego zgubę, pomimo pychy cezarów rzymskich, cesarzy niemieckich, knowań królów francuskich i wielkiego zgorszenia w czasach niewoli awiniońskiej.

KK jest Kosciołem hierarchicznym, bo tak sam Jezus Chrystus ustanowił, jest prymat Piotra, są Biskupi, są Kapłani, jest lud wierny. To Chrystus udzielił władzy rządzenia mówiąc: "Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie" (Mat. 18, 1osiem). To o czym to śwadczy? o widzialnym Kosciele na ziemi.

Apostolskość - wykazanie łączności z Apostołami.
Biskupi rzymscy, jako następcy św. Piotra, tworzą nieprzerwany łańcuch, którego poszczególnymi ogniwami są imiona bezpośrednio następujących po sobie papieży.
Wszystkie te dowody stwierdzają również, że Kościół Katolicki jest instytucją widzialną. Widzialny był Zbawiciel ze Swymi uczniami, widzialnymi byli "Piotr i jedenastu" z nawróconymi do wiary; widzialny był Kościół na pierwszym soborze Apostołów; widzialne były także poszczególne gminy, jakie Apostołowie zakładali. Od tamtych czasów aż po dziś dzień widzialny był i jest Kościół Katolicki, którego rozwój i działalność podobnie jak i każdego innego zrzeszenia ludzkiego śledzi i kreśli historia.

Słowa św. Pawła z Listu do Galatów ( 1,6-9 )

Cytat:

6 Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść4 do innej Ewangelii. 7 Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową. 8 Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy - niech będzie przeklęty! 9 Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą [od nas] otrzymaliście - niech będzie przeklęty!

To w tych słowach potępia Apostoł odstąpienie w czymkolwiek od jedności w Kościele.

Kościół rzymskokatolicki jest prawdziwym, ustanowionym przez Chrystusa Kościołem, ponieważ on jeden posiada znamiona przysługujące Kościołowi Chrystusa. Żadne z wyznań lub stowarzyszeń religijnych poza katolicyzmem ich nie posiada. Nie mają najwyższego zwierzchnika, ani jedności w nauce; nie mogą stwierdzić cudami świętości swych członków; powstały znacznie później, oddzielając się od Kościoła Katolickiego; nie posiadają wreszcie nauki apostolskiej. Niesłusznie przywłaszczają sobie nazwę Kościoła Chrystusowego.

"Miłujmy Chrystusa jako Ojca; miłujmy Kościół jako Matkę". Nie pozwól nigdy, by atakowano Kościół św., nigdy nie popieraj dzienników i pism, które przy każdej sposobności występują przeciw Kościołowi. "Dbajcie o sprawy Matki waszej! Bezecny, kto hańbi swą Panią, wilk! Podnieście swe oczy ku górze! Hydra! Zmiażdżyć jej łeb potworny!"
(św. Augustyn).

Może troszkę odejdę od tematu, ale dziś w Kościele 28 sierpnia 2008 roku - Czwartek - Wspomnienie obowiązkowe - św. Augustyna, biskupa i doktora Kościoła

“Niespokojne jest serca człowieka dopóki nie spocznie w Bogu.”
św.Augustyn

Św. Augustyn, którego dziś wspominamy, spotkał Pana w nieoczekiwany sposób. Swoje spotkanie opisał później we "Wspomnieniach". Pewnego dnia przypadkowo usłyszał śpiewające dziecko, które w kółko powtarzało refren: Tolle legge - Weź i czytaj. Akurat w pobliżu leżało Pismo Święte. Pierwsze słowa, na które św. Augustyn trafił, pochodziły z listu do Rzymian i brzmiały: Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulakach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości.

Św. Augustyn, jak w lustrze zobaczył swoje własne życie Rzeczywiście: do owej godziny dni mijały mu na hulakach i pijatykach, w rozpuście i wyuzdaniu, w kłótni i zazdrości.

Podstawy dogmatyki katolickiej.

[link widoczny dla zalogowanych]
(...)

Rozdział 7 - KOŚCIÓŁ CHRYSTUSOWY.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Wysłany: Wto 13:59, 05 Mar 2013

[link widoczny dla zalogowanych]

18 Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. 19 I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie". - Mt 16:18-19.

Uroczystość Zielonych Świątek - narodziny Kościoła
(...)
http://www.traditia.fora.pl/katechizm-nauka-katolicka,15/uroczystosc-zielonych-swiatek-narodziny-kosciola,2169.html

Czy Kościół może przestać być święty?

W dobie szalejącego kryzysu zniechęcenie wobec Kościoła przychodzi łatwo. Jednak musimy pamiętać, że grzeszą jedynie ludzie do niego należący. Kościół zaś pozostaje nieskalany, wciąż udziela świętych sakramentów i pobudza do doskonałości życia chrześcijańskiego. Trudno by było inaczej – wszak jego założycielem jest sam Pan Jezus.

O ustanowieniu Kościoła przez Chrystusa Pana uczy Sobór Watykański II „Pan Jezus na początku przywołał do siebie tych, których sam chciał i przybyli do Niego. I ustanowił dwunastu, aby z Nim przebywali i żeby ich wysyłał nauczać. W ten sposób zostali Apostołowie zarodkiem nowego Izraela i równocześnie zaczątkiem nowej hierarchii. Następnie, kiedy raz na zawsze swoją śmiercią i zmartwychwstaniem dopełnił w sobie samym tajemnic naszego zbawienia i odnowienia wszystkiego, osiągnąwszy jako Pan wszelką władzę w niebie i na ziemi, zanim został wzięty do nieba, założył swój Kościół jako sakrament zbawienia” (Sobór Watykański II Ad Gentes, n. 5 / misje.pl).

Co więcej, Kościół jest Mistycznym Ciałem Chrystusa „podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem” (Biblia Tysiąclecia 1 Kor; 12-13).

Kongregacja Nauki Wiary za czasów prefektury kardynała Ratzingera nauczała zaś, że „pełnia tajemnicy zbawczej Chrystusa należy także do Kościoła, nierozerwalnie złączonego ze swoim Panem. Jezus Chrystus bowiem nadal jest obecny i prowadzi swoje dzieło odkupienia w Kościele i poprzez Kościół, który jest Jego Ciałem. Tak jak głowa i członki żywego ciała, chociaż nie są tożsame, są nierozdzielne, tak również Chrystusa i Kościoła nie należy utożsamiać, ale nie można też oddzielać, stanowią bowiem jedynego całego Chrystusa.

Ta sama nierozdzielność jest wyrażona w Nowym Testamencie także przy pomocy analogii Kościoła jako Oblubienicy Chrystusa. Dlatego w powiązaniu z jedynością i powszechnością zbawczego pośrednictwa Jezusa Chrystusa należy stanowczo wyznawać jako prawdę wiary katolickiej jedyność założonego przezeń Kościoła. Tak jak jest jeden Chrystus, istnieje tylko jedno Jego Ciało, jedna Jego Oblubienica: jeden Kościół katolicki i apostolski” (Deklaracja Dominus Iesus, n. 16 / opoka.org.pl).

Świętość Kościoła

O nieskalaniu Kościoła święty Paweł pisze „[…] Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, aby osobiście stawić przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany” (Biblia Tysiąclecia Ef 5; 25-27).

Temat ten podejmuje również Pius XII „Chrystus Pan spogląda z nieba ze szczególną zawsze miłością na nieskażoną Oblubienicę swoją, tułającą się na tym padole wygnania, a widząc ją w niebezpieczeństwie albo sam osobiście, albo przez aniołów swoich albo też innych niebieskich patronów ratuje pośród wzburzonych odmętów, a uśmierzywszy burzę i uspokoiwszy merze, pociesza tym pokojem, który przewyższa wszelki zmysł” (Pius XII, Mystici Corporis, n. 31 / opoka.org.pl)

O świętości Kościoła poucza również Katechizm „Kościół jest święty: jego twórcą jest najświętszy Bóg; Chrystus, Jego Oblubieniec, wydał się na ofiarę, aby go uświęcić; ożywia go Duch świętości. Chociaż obejmuje grzeszników, jest nieskalany, choć złożony z grzeszników. Świętość Kościoła jaśnieje w świętych, a w Maryi już cały jest święty” (Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 867).

„Kościół... uznawany jest przez wiarę za niezachwianie święty. Albowiem Chrystus, Syn Boży, który wraz z Ojcem i Duchem Świętym doznaje czci jako sam jeden Święty, umiłował Kościół jako oblubienicę swoją, siebie samego zań wydając, aby go uświęcić; złączył go też ze sobą jako ciało swoje i hojnie obdarzył darem Ducha Świętego na chwałę Bożą. Kościół jest więc świętym Ludem Bożym” (Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 823).

„Kościół zjednoczony z Chrystusem jest uświęcany przez Niego; przez Niego i w Nim staje się on również uświęcający: Uświęcenie człowieka w Chrystusie i uwielbienie Boga jest celem wszystkich innych dzieł Kościoła. To właśnie w Kościele złożona została pełnia środków zbawienia” (Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 824).

Duch Święty prowadzi Kościół

Zgodnie ze słowami Chrystusa Kościół jest prowadzony przez Ducha Świętego „Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze – Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie” (Biblia Tysiąclecia J 14; 16-17).

Uczy o tym także Sobór Watykański II „kiedy zaś dopełniło się dzieło, którego wykonanie Ojciec powierzył Synowi na ziemi, zesłany został w dzień Zielonych Świąt Duch święty, aby Kościół ustawicznie uświęcał i aby w ten sposób wierzący mieli przez Chrystusa w jednym Duchu dostęp do Ojca. On to właśnie jest Duchem życia, czyli źródłem wody tryskającej na żywot wieczny, przez Niego Ojciec ożywia ludzi umarłych na skutek grzechu, zanim śmiertelne ich ciała wskrzesi w Chrystusie. Duch mieszka w Kościele, a także w sercach wiernych jak w świątyni, w nich przemawia i daje świadectwo przybrania za synów.

Prowadząc Kościół do wszelkiej prawdy i jednoczenie we wspólnocie (in communione) i w posłudze, uposaża go w rozmaite dary hierarchiczne oraz charyzmatyczne, i przy ich pomocy nim kieruje oraz owocami swoimi go przyozdabia. Mocą Ewangelii utrzymuje Kościół w ciągłej młodości, ustawicznie go odnawia i do doskonałego zjednoczenia z Oblubieńcem prowadzi. Albowiem Duch i Oblubienica mówią do Pana Jezusa Przyjdź! Tak to cały Kościół okazuje się jako lud zjednoczony jednością Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. (Sobór Watykański II, Lumen Gentium / nonpossumus.pl).

O prowadzeniu przez Ducha Świętego pisze także Jan Paweł II „wspomagany przez Ducha Świętego, który prowadzi go do całej prawdy, Kościół nie przestał — i nigdy nie może przestać — zgłębiać tajemnicy Słowa Wcielonego, w której wyjaśnia się naprawdę tajemnica człowieka” (Jan Paweł II Veritatis splendor n. 28 / opoka.org.pl).

Główne zadanie Kościoła – nadprzyrodzone

Kościół przez dwa tysiąclecia uczynił mnóstwo dobra dla ludzkości. Szpitale, uniwersytety, pomoc charytatywna, wielkie dzieła sztuki, to głównie jego zasługi. Niemniej jednak należy pamiętać, że główne zasługi Kościoła mają charakter duchowy, związany z szerzeniem Chrystusa.

Jak zauważa święty Jan Paweł II „istnieją też koncepcje, które umyślnie kładą nacisk na Królestwo i chętnie określają się jako stawiające Królestwo w swym centrum. Koncepcje te uwypuklają obraz Kościoła, który nie myśli o samym sobie, ale zajmuje się całkowicie dawaniem świadectwa i służeniem Królestwu. Mówi się, że jest to „Kościół dla drugich”, tak jak Chrystus jest człowiekiem dla drugich. Zadanie Kościoła opisuje się tak, jakby miało ono iść w dwojakim kierunku: z jednej strony szerzenie tak zwanych „wartości Królestwa”, takich jak pokój, sprawiedliwość, wolność, braterstwo; z drugiej — popieranie dialogu między narodami, kulturami, religiami, aby we wzajemnym wzbogacaniu się pomagały światu w odnowie i zdążaniu coraz bardziej ku Królestwu.

Obok aspektów pozytywnych koncepcje te ujawniają często strony negatywne. Przede wszystkim zachowują pewne milczenie w odniesieniu do Chrystusa”. (Jan Paweł II Redemptoris Missio, n. 17 / opoka.org.pl).

„Rzeczywistość Królestwa rozumie się w takim właśnie całościowym ujęciu. Niewątpliwie wymaga ono rozwoju dóbr ludzkich i wartości, które słusznie nazwać można „ewangelicznymi”, ponieważ są związane z Dobrą Nowiną. Jednakże popieranie ich, co również jest zadaniem Kościoła, nie może być odrywane ani przeciwstawiane innym jego zasadniczym zadaniom, takim jak głoszenie Chrystusa i Jego Ewangelii, zakładanie i rozwijanie wspólnot, które urzeczywistniają pomiędzy ludźmi żywy obraz Królestwa” (Jan Paweł II Redemptoris Missio, n. 19 / opoka.org.pl).

W cytowanych fragmentach nauczania Kościoła usunięto niekiedy wewnętrzne odnośniki (np. do Pisma Świętego czy innych dokumentów kościelnych). Służyło to wyłącznie poprawie czytelności tekstu.

[link widoczny dla zalogowanych]

Bądź dumny ze swego Kościoła
(...)
http://www.traditia.fora.pl/katechizm-nauka-katolicka,15/badz-dumny-ze-swego-kosciola,8205.html