Bez Boga ani do proga - kropielniczki w domu

zdjęcie za:
[link widoczny dla zalogowanych]

Przegrały z włącznikiem światła, który na stałe zajął ich miejsce. Kropielniczki, bo o nich mowa, przeszły do lamusa w drugiej połowie dwudziestego wieku. Znikały ze ścian i framug drzwi podczas remontów i malowania mieszkań, więcej nie trafiając na swoje miejsce. Dzisiaj znowu wracają do łask…

Ludzie – starym zwyczajem – zawieszają je tuż przy wejściu do domu. I – zgodnie z porzekadłem „Bez Boga ani do proga” – wychodząc i wracając, święconą wodą kreślą na ciele znak krzyża. Egzorcyzmują siebie i przestrzeń, przyzywając Bożej opieki i dziękując Mu za dobrze przeżyty dzień poza domem. Może nawet wypowiadają słowa wyuczonej w dzieciństwie przez babcię lub dziadka modlitwy: „Zawsze, gdy wychodzę z domu, krzyż na piersi znaczę sobie, bym pod Boga był opieką, wtedy złego nic nie zrobię”.

Zawieszenie w domu kropielniczki powoli przestaje być wstydliwe. Nie jest ona też traktowana jako zwyczajna ozdoba. Domownicy doskonale wiedzą, jaka jest wymowa związanych z nią rytuałów. Znają je i świadomie stosują w swoim życiu – zwłaszcza kiedy dbają, żeby nie przynosić do domu nerwów, złości i zła. Woda święcona ma bowiem moc zmycia z człowieka brudu tego świata, grzechu, pokus (kapłan podczas obrzędu jej poświęcenia odmawia egzorcyzm przeciw złym duchom i dodaje soli egzorcyzmowanej, którą stosuje się do ochrony domów, mieszkań, zabudowań gospodarczych oraz pól, gdy zachodzi domniemanie, że mogą być pod działaniem złego ducha). Chroni też od waśni rodzinnych czy nieporozumień sąsiedzkich.

Pokropienie się wodą święconą przypomina, że zostaliśmy odkupieni przez chrzest. Przypomina, że możemy żyć jak „nowi ludzie” – „odrodzeni z wody i z Ducha Świętego” (J 3, 5) – bo umarł w nas „stary człowiek”. Dzięki temu stale pamiętamy, żeby chronić naszą duszę od grzechów powszednich. Oczywiście łaska nie działa automatycznie, wykonanie samego znaku to za mało, aby odczuć jego moc, potrzebna jest postawa wiary – autentycznego świadectwa.

Kropielnica ma swój pierwowzór w Starym Testamencie: miedziany basen stojący przed Przybytkiem służył do rytualnych ablucji. Również Jezus, wstępując po chrzest do Jordanu, uświęcił wodę, potwierdzając jej moc oczyszczania z grzechu. Stąd też bywa, że kropielnica ma kształt muszli, za pomocą której – wedle tradycji – Jan chrzcił w Jordanie. Czasami naczynie na wodę wkomponowane jest w postać ukrzyżowanego Chrystusa albo modlącą się Matkę Boską, najczęściej jednak podtrzymuje je w rękach Anioł Stróż.

Najstarsze polskie kropielniczki domowe pochodzą z drugiej połowy XVIII wieku. Początkowo wytwarzane były w przyklasztornych manufakturach, dopiero później zaczęli je produkować twórcy ludowi. Można je wypatrzyć na internetowych aukcjach, choć niekiedy bywa to nie lada wyczyn, ponieważ opatrzone są dziwacznymi – a może ignoranckimi? – opisami: „Rzadko spotykany przedmiot, nieznanego przeznaczenia” czy „Poidełko dla Matki Bożej”. Coraz częściej jednak – zwłaszcza te współczesne – wytwarzane i sprzedawane są z rozmysłem. Pojawiają się też szczytne akcje promowania zapomnianego niegdyś zwyczaju, jak chociażby w postaci kropielniczek – cegiełek na budowę kościoła.

[link widoczny dla zalogowanych]

U mnie w domu obecnie wisi taka kropielniczka:

[link widoczny dla zalogowanych]

... zresztą to już druga, bo pierwsza po prostu wysłużyła się, była łączona i naczynko na wodę odpadło od górnej części. Ta teraz co powyżej na zdjęciu, jest jednolita i myślę że posłuży dłużej.

Woda święcona nalezy do Sakramentaliów. Sakramentalia działają tym skuteczniej, im mocniejsza jest wiara, a stosowane bez wiary nie dają efektu. Wody święconej mogą używać wszyscy. Kościół św. udziela odpustu cząstkowego za każde przeżegnanie się wodą święconą.

55. Pobożne przeżegnanie się i wypowiedzenie słów: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen. - odpust cząstkowy.

[link widoczny dla zalogowanych]

Każde sakramentalium nie działa "ex opere operato", czyli samo przez się, ale działanie jest uzależnione od przyjmującego. Jest takie powiedzenie, że pielgrzymka to rzecz święta, a nie wszystkich uświęca. Dlatego na przykład odpust jest udzielany za pobożne uczynienie znaku krzyża. W każdym domu katolickim powinien znajdować się pojemnik (kropielniczka) z wodą święconą. Należy się skrapiać tą wodą robiąc znak krzyża za każdym razem, gdy wychodzimy z domu w świat, który jest pełen niebezpieczeństw dla duszy i ciała.

Św. Teresa z Avili, tak jak wielu innych świętych, miała szczególne nabożeństwo do wody święconej. W swojej „Księdze życia” (31, 4–6) napisała, że nie ma skuteczniejszej broni przeciw duchom nieczystym, jak woda święcona. Ta woda ma niezwykłą moc i może to potwierdzić każdy egzorcysta. Siostra Anna od Jezusa w procesie beatyfikacyjnym tak świadczyła o św. Teresie: „Ona nigdy nie wyruszała w podróż bez wody święconej. Jeden raz zapomnieliśmy wziąć tej wody, i ona z tego powodu bardzo przeżywała. Później zawsze miała ją w buteleczce przy pasku. Mówiła: «Nie wiecie, jakie pocieszenie daje pokropienie się wodą św. Tak łatwo możemy skorzystać z błogosławieństwa Najdroższej Krwi Chrystusowej!»”.

Powiedzenie: „Bać się czegoś jak diabeł święconej wody”, jest jak najbardziej prawdziwe. Stąd warto mieć także w domu, przy drzwiach, kropielnicę i jej używać. Ważna jest również życzliwość między ludźmi, bowiem wówczas nie będzie złorzeczenia czy zazdrości.

Zawieś w swoim domu kropielniczkę!

„Niech ta woda przypomni nam przyjęty chrzest i naszą przynależność do Chrystusa, który nas odkupił przez swoją Mękę i Zmartwychwstanie”- to słowa zaczerpnięte z ceremoniału błogosławieństw, które kapłan może dodać po obrzędzie poświęcenia wody. Te słowa wyjaśniają i przybliżają sens każdego obrzędu pokropienia wodą święconą, również tego, kiedy czynimy znak krzyża zamaczając wcześniej palce w wodzie święconej w naszych kropielniczkach domowych:

- jest to przypomnienie momentu przyjęcia Chrztu i zobowiązań z niego płynących,

- jest to moment troski, aby wybór Chrystusa umocnić, rozwinąć i wydoskonalić, uczynić wyborem życia i tego konkretnego dnia lub chwili,

- używanie wody święconej (pobłogosławionej przez kapłana, a więc wyłączonej z codziennego, powszechnego użytku i oddanie na własność Bogu) staje się szczególnym znakiem obecności Boga, który chroni dom i osoby w nim mieszkające przed działaniem złego ducha,

- jest zewnętrznym wyznaniem wiary i widzialnym opowiedzeniem się za Bogiem, a odrzuceniem szatana

Pomysł umieszczania w domach kropielnicy z wodą święconą na upamiętnienie przypadającej w tym roku rocznicy chrztu Polski.

http://www.traditia.fora.pl/kosciol-w-polsce,1/obchody-1050-rocznicy-chrztu-polski-od-14-kwietnia-2016-r,12698.html#68018

Woda święcona – masz ją w swoim domu? Zobacz, jak możesz ją wykorzystać

Sakramentalia

Woda święcona znana jest w Kościele od pierwszych wieków. Należy ona do sakramentaliów. To grupa przedmiotów i czynności, świętych znaków, które nie są sakramentami, ale podobnie jak one oznaczają pewne skutki duchowe, które są owocem modlitwy Kościoła. Sakramentalia mają przygotować wiernych na “przyjęcie skutków sakramentu” oraz “uświęcają różne okoliczności życia”.

Sakramentalia zostały ustanowione przez Kościół dla uświęcenia pewnych posług w Kościele, pewnych stanów życia, najrozmaitszych okoliczności życia chrześcijańskiego, a także użytkowania rzeczy potrzebnych człowiekowi. Warto wiedzieć, że sakramentalia wynikają z “kapłaństwa chrzcielnego”: każdy ochrzczony jest powołany do tego, by być „błogosławieństwem” i by “błogosławić”.

Do sakramentaliów zaliczamy poświęcenia, błogosławieństwa, egzorcyzmy, ale także np. obrzędy pogrzebu, obrzędy klasztorne czy posypanie głów popiołem. Należą do nich także medaliki, szkaplerze, sól egzorcyzmowana oraz woda święcona. Służy ona do błogosławienia ludzi oraz przedmiotów, których używanie ma prowadzić do otwierania się na łaskę Boga i do umocnienia wiary.

(...)

Woda święcona w domu

Najpopularniejszym wydarzeniem, kiedy woda święcona pojawia się w naszych domach jest wizyta duszpasterska. W czasie tzw. “kolędy” ksiądz odwiedzający parafian błogosławi ich oraz ich dom, pokrapiając wodą święconą.

Nie jest to jednak jedyna okazja do wykorzystania wody święconej. W niektórych rodzinach można bowiem spotkać przy wejściu nic innego jak właśnie kropielnicę – podobnie jak w kościele. Taką kropielniczkę można zakupić w niemal każdym sklepie z dewocjonaliami. Może to być piękny prezent dla nowożeńców, którzy zakładając rodzinę będą także tworzyć swój dom. W czasie epidemii, kiedy nie można było uczestniczyć w Triduum Paschalnym w kościele, niektórzy księża zachęcali, by użyć wody święconej do rodzinnego odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych, które zazwyczaj ma miejsce podczas Liturgii Paschalnej.

Warto wiedzieć, że za każde przeżegnanie się z wodą święconą Kościół udziela odpustu cząstkowego – czyli odpuszczenia części kar za grzechy, które mają być odpokutowane w czyśćcu. Taki odpust można ofiarować za siebie lub w intencji dowolnej osoby zmarłej.

Ponadto wody święconej można użyć np. podczas błogosławieństwa narzeczonych tuż przed ślubem. Można także zabrać wodę święconą na cmentarz i pokropić nią groby bliskich. Wodą święconą można także samodzielnie pokropić nowe mieszkanie po przeprowadzce – nie czekając do okresu świątecznego na wizytę księdza. Niektórzy używają wody święconej używano także w chorobach – kreśląc nią znak krzyża na czole osoby w gorączce, błogosławiąc chore oczy czy uszy, a także pijąc.

Moc wody święconej

Używanie wody święconej z wiarą w moc Jezusa może być skuteczną obroną przed złymi duchami. Możemy o tym przeczytać w świadectwach świętych. Św. Teresa od Jezusa wspomina, że użyła wody święconej gdy miała widzenie szatana. “Pewnego razu w kaplicy ukazał mi się w odrażającej postaci, stojąc tuż przy mnie z lewej strony. Wtedy nie wiedząc już, co robić, wodą święconą, którą miałam pod ręką, pokropiłam w jego stronę, a on po raz trzeci znikł i więcej już się nie pokazał” – opisywała święta.

“Wielka jest więc moc wody święconej. Co do mnie, szczególną i bardzo żywą czuję w głębi duszy pociechę, ile razy jej użyję. Najczęściej, szczerze mówię, czuję od niej jakieś odnowienie wewnętrzne, którego opisać nie zdołam, połączone z taką przyjemnością duchową, że cała dusza moja bierze z niej pokrzepienie” – dodała św. Teresa.

Anna od Jezusa w swoich zeznaniach przy procesie beatyfikacyjnym powiedziała o świętej Teresie od Jezusa, że “nie puszczała się ona nigdy w drogę bez wody święconej. Martwiła się wielce, jeśli się kiedy zdarzyło, że nie wzięto w podróż wody”. “Również my wszystkie brałyśmy w drogę małe bańki z wodą święconą. Nosiłyśmy je zawieszone przy paskach. Teresa chciała zawsze mieć również swoją” – pisała.

Woda święcona nie zastępuje sakramentów

Woda święcona nie ma jednak nic wspólnego z czarami i magią. Jej używanie ma wypływać z wiary i prowadzić do pogłębienia jej. W żadnym wypadku używanie wody święconej nie powinno zastępować sakramentu pokuty czy codziennej modlitwy. Nie jest ona czymś w rodzaju amuletu, który ma ochronić przed całym złem świata – samo pokropienie wodą święconą czegokolwiek nie sprawi, że Bóg zadziała swoją łaską i uratuje to, co trzeba.

Woda święcona przede wszystkim ma przypominać o tym, że przez chrzest zostaliśmy zanurzeni w Jezusie – w Jego śmierci i zmartwychwstaniu – i prowadzić nas do wiary w Niego, pobudzać do szczerej modlitwy.

[link widoczny dla zalogowanych]