Kremacja, a kościół katolicki.

Kremacja wywodzi się z religii hinduistycznej i jest celebrowanym od wieków sposobem grzebania zmarłych w takich krajach, jak Indie, Indonezja, Malezja, Japonia, itp. Według tamtejszej religii to właśnie spalenie zwłok wyzwala uwięzioną dotąd w ciele duszę i zarazem ją oczyszcza i przygotowuje, zgodnie z zasadami reinkarnacji, do wcielenia się w nową formę organiczną.

Pogrzeb czy kremacja: co jest właćiwą katolicką praktyką?

Zwyczaj chrześcijańskiego pogrzebu zmarłych – a nie kremacji – sięga czasów Chrystusa. Czytając w Nowym Testamencie, że ciało Jezusa nie zostało wrzucone do ognia, chociaż umarł On z ręki Rzymian, otrzymujemy najbardziej fundamentalny przykład czci, jaką można okazać ciału przez zapewnienie mu pochówku. Jako że Chrystus, Nasz Pan i Władca nie został skremowany, tym bardziej my nie powinniśmy pozwolić sobie na stosowanie tej praktyki.

Co więcej, znane są rozważania obietnicy zmartwychwstania zmarłych, kiedy to dusza i ciało zostaną ponownie zjednoczone w Dzień Sądu oraz nauka, że ciało jest Świątynią Ducha Świętego i za życia obdarowywane jest licznymi błogosławieństwami i namaszczeniami. Sens tych głęboko duchowych rozważań wydaje się buntować przeciw praktyce palenia ciał zmarłych. Na przestrzeni dziejów chrześcijańskie społeczeństwo traktowało kremację jako pogański i niehumanitarny zwyczaj nie wyrażający tej miłości i przyjaźni, jaką okazywano ciału, gdy jeszcze ożywiała go nieśmiertelna dusza.

W żadnym z przekazów mówiących o starożytnych męczennikach nie znajdujemy najmniejszej wzmianki o tym by chrześcijanie spalali swoich zmarłych. Wręcz przeciwnie, z wielkim oddaniem ratowano ciała świętych przed profanacją, po to by zapewnić im uroczysty pochówek. Aby zniszczyć wiarę w zmartwychwstanie ciał pogańscy prześladowcy często wrzucali zwłoki zamęczonych chrześcijan w płomienie łudząc się, że w ten sposób uniemożliwią ich zmartwychwstanie.

Kościół uparcie trwał przy praktyce grzebania ciał swych wiernych i propagowal ten zwyczaj na wszystkich terenach na których się rozprzestrzeniał. Kiedy na początku drugiego tysiąclecia pojawiła się praktyka nosząca pewne cechy podobieństwa do kremacji, papież Benedykt VIII w liscie "Detestandae feritatis abusum" ( 1299 ) potepil ten zwyczaj jako obrzydliwy dla Boga oraz ludzi i zagroził automatyczna ekskomunika wszystkim , którzy go praktykowali, nakazując odmawiac katolickiego pochówku zwłokom , ktore zostały w ten sposób potraktowane.

Kampania na rzecz kremacji została na nowo rozpętana na samym początku rewolucji francuskiej. Koscioł zareagował natychmiast i zdecydowanie,broniąc tradycyjnej formy katolickiego pogrzebu.
Świete oficjum oglosilo sęrie potepień: 19 maja 1886 r., 15 grudnia 1886 r., 27 lipca 1892 r. oraz 3 sierpnia 1897 r. - okreslajac kremacje jako "obrzydliwe naduzycie".

Kodeks prawa kanonicznego promulgowany przez Benedykta XV w 1917 r. skodyfikował formę katolickiego pogrzebu i potwierdził surowe sankcje nakładane na tych, ktorzy chcieliby zerwać zta tradycją.

W roku 1926 Świete Oficjum opublikowało instrukcję przestrzegajaca przed powrotem do praktyki palenia zwłok, potwierdzając naukę Kościoła
dotycząca pochówku i wazność dekretów z roku 1886. Jedno z tych rozporzadzeń - z 9 maja 1886 r. - określało zwyczaj grzebania ciał jako " stałą praktyke, uswięconą uroczystymi obrzędami Koscioła".

W ostatnich latach daje się zauważyć rosnącą tendencję do propagowania kremacji wśród katolików. Można się zastanawiać jak to się stalo i dzieje, że Kościół rzymskokatolicki,działa wbrew ustalonej tradycyjnej praktyce i narusza kościelne ustawodawstwo? Niestety, tak się stało i dzieje się nadal.

Pierwszym tego sygnałem było, gdy 5 lipca 1963 roku Święte Oficjum poszło na ustępstwo wobec materialistycznej praktyki kremacji, uchylając wiążącą się z kremacją karę wyrażoną w kanonie 1240 i ograniczyło ją do "tych, którzy praktykują kremację kierując się niekatolickimi intencjami". Wszystkie argumenty za kremacją, jakie dziś lansuje modernistyczne duchowieństwo kiedyś uznawano za posiadające "niekatolickie intencje", co oznaczało, że żaden katolik nie mógł być kremowany po śmierci. Począwszy od 1963 roku statystyki pokazują, że sprawy mają się już całkiem inaczej.

Następnym przykładem jest Nowy Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku, który podtrzymuje postanowienia z 1963 roku: "Kościół usilnie zaleca, by pobożny zwyczaj grzebania ciał zmarłych był przestrzegany; jednakowoż nie zakazuje kremacji o ile nie została ona wybrana z pobudek przeciwnych nauce chrześcijańskiej" (Kanon 1176, 3).

Uważam, że katolicy winni trzymać się starożytnych, tradycyjnych praktyk Kościoła dotyczących kremacji. Inne postępowanie jest niechrześcijańskie i oznacza zaparcie się naszego katolickiego dziedzictwa.

Ciekawy artykuł O.Jacka Salija OP "Kremacja i „ogrody pamięci”

... w którym O.Jacek wyjaśnia nam, że powinniśmy grzebać zmarłych a nie kremować. Na końcu artykułu czytamy:

Cytat:

"Chciałem tylko zasygnalizować parę istotnych powodów, dla których należy „usilnie zalecać” pozostanie przy tradycyjnym zwyczaju grzebania zwłok naszych bliskich.

[link widoczny dla zalogowanych]

Sprzeciw Kościoła opierał się też na fakcie, że nie istnieje żaden liturgiczny ryt dla kremowania zwłok, ani też takowy nigdy nie istniał, a ponadto kremacja jest niezgodna z niezmienną tradycją Kościoła katolickiego. Fakt, że Kościół zezwalał na taką praktykę w ściśle określonych sytuacjach (wojny lub epidemie) nie daje żadnego powodu by uważać, że należałoby dopuścić do jej stosowania en masse w katolickiej kulturze.

W wiadomościach Kai z 2002-04-10 pt. "Trwają prace nad katolickim rytuałem kremacji" - jak sam tytuł wskazuje, nigdy nie było rytu dla kremowania zwłok.

Cytat:

Kard. Jorge Medina Estevez zapowiedział wydanie katolickiego rytuału kremacji. Nad dokumentem pracuje Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, której prefektem jest kard. Estevez.

- Dla Bożej wszechmocy nie ma różnicy między wskrzeszeniem ciała pogrzebanego i poddanego kremacji - oświadczył kardynał. Jego zdaniem, obrzęd kremacji "wymaga ewangelizacji". Podkreślił też, że Kościół odradza trzymanie urny z prochami w domu i zaleca chowanie ich na cmentarzu.
Wypowiedź kard. Esteveza spotkała się z wielkim zainteresowaniem włoskich środków przekazu. Przypomniano, że do niedawna Kościół katolicki potępiał palenie zwłok, uznając to za praktykę niechrześcijańską. Dopiero w Kodeksie Prawa Kanonicznego z roku 1983 cofnięto wyraźny zakaz kremacji, o ile nie będzie ona podyktowana intencjami sprzecznymi z nauką katolicką.

[link widoczny dla zalogowanych]

Dla mnie osobiście, wierzącej katoliczki, wystarczającym argumentem jest cały pogląd i cała Tradycja Kościoła na to zagadnienie.
Jak przyjdzie czas i pora wg. Woli Pana, tradycyjny pochówek , a nie kremacja!

LICH

W świetle powyższych wiadomości smutkiem napawa coraz szersze stosowanie kremacji zamiast grzebania ciała. W Kanadzie jest to też podyktowane m.innymi względami ekonomicznymi. Wiadomo, miejsce na cmentarzu dla tradycyjnego grobu zajmuje więcej miejsca, niż dla urny. A więc jest droższe!
Może dlatego też wielu emigrantów, w tym Polaków decyduje się na kremację?
W ten sposób chowani są też księża oblaci NMP, Polacy. Smutne...

Do Polski kremacja przyszła z Zachodu i Ameryki, jako coś nowego, lepszego.

nauta napisał:

miejsce na cmentarzu dla tradycyjnego grobu zajmuje więcej miejsca,

Zgadza się, u nas z tym też nie najlepiej, a zwłaszcza w dużych miastach, poprostu kopią głębinowo

nauta napisał:

W ten sposób chowani są też księża oblaci NMP, Polacy. Smutne...

Tak, smutne to, przecież nawet w tych najnowszych dokumentach to pisze: "Kościół usilnie zaleca, by pobożny zwyczaj grzebania ciał zmarłych był przestrzegany." Ale tak jak wszystko dziś jest pomieszane w KK, tak i to też.

Cytat:

W wiadomościach Kai z 2002 r. pt."Trwają prace nad katolickim rytuałem kremacji" - jak sam tytuł wskazuje, nigdy nie było rytu dla kremowania zwłok.

[link widoczny dla zalogowanych]

I najwidoczniej prace się skończyły, bo mamy już ustaloną formułę pogrzebu skremowanych zwłok. W artykule za e-kai z 2009-06-21 [link widoczny dla zalogowanych] możemy przeczytać:

Formuła pogrzebu skremowanych zwłok

Episkopat przyjął formułę obrzędu pogrzebu przed złożeniem urny do grobu. Dotychczasowa stosowana przy pogrzebach mówiła m.in.: „z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”, zaś modyfikacja przygotowana na okoliczność pochówku skremowanych zwłok będzie brzmiała: „z prochu powstałeś i prochem jesteś”.

Zmiany dotyczą także innych formuł modlitewnych, których będzie uwzględniony fakt pochówku urny z prochami zmarłego, a nie trumny z jego ciałem.

Przy tradycyjnym pochówku, tuż przed złożeniem trumny do grobu, kapłan wygłaszał modlitwę: „Niech Bóg da tobie pić ze źródeł wody życia”. Formuła wygłaszana przed złożeniem urny brzmieć będzie: „W Chrzcie św. zostałeś odrodzony z wody i Ducha Świętego, niech Bóg dopełni w Tobie to, co wtedy rozpoczął”. Biskupi uchwalili, że zwrócą się do Stolicy Apostolskiej z prośbą, by zgodziła się na stosowanie obydwu formuł, do wyboru.

Bp Cichy zaznaczył w rozmowie z KAI, że kiedyś Kościół nie przewidywał katolickiego pochówku skremowanych zwłok, bowiem w większości przypadków spalenie ciała zmarłego wynikało z pogardy do wiary Kościoła czy zmartwychwstania. Natomiast podczas II Soboru Watykańskiego zezwolono na pochówki urn z prochami i obrzęd dopuszcza Kodeks Prawa Kanonicznego.

„Teraz sytuacja uległa zmianie, Kościół dopuszcza taki pochówek, nawet w świątyni Bożej Opatrzności przewidziano miejsca na urny” – zauważa przewodniczący Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów KEP.

„Nie można zaś urządzić pogrzebu kościelnego jeśli ktoś daje się spalić powodowany negacją
wiary w zmartwychwstanie” – podkreśla bp Cichy.

Rząd ma zalegalizować alternatywne formy pochówku

[link widoczny dla zalogowanych]: Prochy zmarłego rozsypane na szczytach gór albo przechowywane w relikwiarzu na domowym kominku? Do tej pory takie formy pochówku były nielegalne. Teraz alternatywne formy żegnania bliskich zamierza usankcjonować Ministerstwo Zdrowia, które pracuje nad nowelizacją ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych.

Założenia do zmiany ustawy opracował Główny Inspektorat Sanitarny podległy resortowi zdrowia. - Obecne regulacje prawne mają już 50 lat i zupełnie nie przystają do rzeczywistości - tłumaczy Jan Bondar, rzecznik GIS. Zastrzega jednak, że to tylko wstępne propozycje, bo wkrótce zbierze się międzyresortowy zespół z przedstawicielem Ministerstwa Zdrowia na czele, który przygotuje ostateczną wersję dokumentu.

GIS chce wszystkim umożliwić tzw. alternatywne formy pochówku zgodnie z wolą zmarłych. - Z zachowaniem pełnego szacunku dla zwłok i wyeliminowaniem zagrożenia sanitarnego - podkreśla Bondar. - Dlaczego jeśli zmarły wyrazi taką wolę, jego ciało nie mogłoby być skremowane, a prochy rozsypane w górach, bo za życia to miejsce cenił najbardziej? Obecnie wiele osób, chcąc wypełnić wolę bliskiej osoby, musi obchodzić prawo - dodaje rzecznik GIS.

Rozsypywanie prochów albo przetrzymywanie ich poza cmentarzem jest nielegalne i podlega karze - zaznacza "DGP".

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Mamy tu również inny wątek w tym temacie, o "postępie" w rozwiązywaniu problemu pochówku, jak go nazwano, "utylizacji zwłok".
(...)
http://www.traditia.fora.pl/swobodna-dyskusja,11/nowy-dzial-pogrzeb-katolicki,1019.html

Czego uczy Kościół o kremacji?

Kremacja wywołuje wśród wiernych sprzeczne reakcje. Po to by uniknąć nieporozumień na temat stosunku doktryny katolickiej do palenia ciał zmarłych, Biskupi w Rzymie przygotowują dokument poświęcony rytuałowi pogrzebów.

W Sobowie, niedaleko Tarnobrzegu, obok cmentarza ma powstać krematorium. Proboszcz parafii, Ks. Michał Józefczyk podczas mszy w dzień zaduszny, powiedział że pomysł jest sprzeczny z tradycją Kościoła. Jeszcze dalej poszedł biskup sandomierski Edward Frankowski, który w homilii niezwykle ostro potępił praktykę kremacji. Porównał ją do masowego palenia zwłok w hitlerowskich obozach zagłady. Nierzadko wierni, mimo iż wiedzą, że kremacja nie jest zakazana, mają do niej dystans.

Dlatego włoscy Biskupi przygotowują publikację na temat obrzędów pogrzebowych. W dokumencie odniosą się także do wzbudzającej kontrowersje wśród katolików kremacji. Tekst ma być gotowy na 9 listopada i ma objaśniać stosunek doktryny katolickiej do kremacji.

Zasadniczo Kościół nie jest jej przeciwny, przestrzega jednak przed praktyką gromadzenia prochów bliskich nam osób „w domach na kominku”. Hierarchowie mają podkreślić, że jest to sprzeczne z obowiązkiem szacunku dla zwłok zmarłego. Biskupi zwrócą także uwagę włoskich wiernych na ustawę z 2001 roku sprzeczną z nauczaniem Kościoła, zezwalająca na trzymanie prochów rodziny w domu. Autorzy tekstu zajęli także stanowisko na temat rozrzucania prochów nad ziemią czy do morza. Ich zdaniem to rytuał pogański, mający symbolizować jedność duszy z matką ziemią. Jest to sprzeczne z nauką Chrystusa.

Kremacja została w Kościele zaaprobowana przez Pawła VI w 1963 roku, jako praktyka, która nie jest sprzeczna z nauką Kościoła o zmartwychwstaniu. Według oficjalnych statystyk co dziesiąty zmarły Włoch zostaje skremowany.

Catholicnewsagency.com/Pressmedia.com.pl
[link widoczny dla zalogowanych]

Włoski episkopat o ucieczce przed prawdą o śmierci

Obrzędy pogrzebowe, w których często biorą również udział ludzie niewierzący bądź niepraktykujący, są szczególną okazją, by głosić zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią – czytamy w komunikacie końcowym zgromadzenia plenarnego episkopatu Włoch. Włoscy biskupi podkreślają, że dzisiejsze społeczeństwo ucieka od prawdy o śmierci i nie chce w niej widzieć integralnego momentu ludzkiej egzystencji.

Problematyka śmierci stanowiła jeden z głównych tematów sesji episkopatu, która odbyła się w Asyżu. Zatwierdzono bowiem na niej nowe obrzędy pogrzebowe. Przewidują one m.in. specjalną liturgię w krematorium. Choć Kościół preferuje tradycyjną formę pochówku, to kremacji nie potępia – czytamy w komunikacie. Biskupi nie godzą się jednak na rozsypywanie popiołu bądź przechowywanie urny poza cmentarzem lub miejscem sakralnym. „Przede wszystkim chodzi nam o to, by nie osłabło w wiernych oczekiwanie na zmartwychwstanie ciał ani pamięć o zmarłych, z którymi jesteśmy nierozerwalnie związani” – czytamy w komunikacie.

(...)

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Teresa napisał:

Formuła pogrzebu skremowanych zwłok

Episkopat przyjął formułę obrzędu pogrzebu przed złożeniem urny do grobu. Dotychczasowa stosowana przy pogrzebach mówiła m.in.: „z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”, zaś modyfikacja przygotowana na okoliczność pochówku skremowanych zwłok będzie brzmiała: „z prochu powstałeś i prochem jesteś”.

Zmiany dotyczą także innych formuł modlitewnych, których będzie uwzględniony fakt pochówku urny z prochami zmarłego, a nie trumny z jego ciałem.

Przy tradycyjnym pochówku, tuż przed złożeniem trumny do grobu, kapłan wygłaszał modlitwę: „Niech Bóg da tobie pić ze źródeł wody życia”. Formuła wygłaszana przed złożeniem urny brzmieć będzie: „W Chrzcie św. zostałeś odrodzony z wody i Ducha Świętego, niech Bóg dopełni w Tobie to, co wtedy rozpoczął”. Biskupi uchwalili, że zwrócą się do Stolicy Apostolskiej z prośbą, by zgodziła się na stosowanie obydwu formuł, do wyboru.

[link widoczny dla zalogowanych]

Konferencja Episkopatu Polski poprawia proroka Koheleta

(...)

Jedyna nadzieja w Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, która (miejmy nadzieję) nie udzieli recognitio na powyższe grzebanie w Rytuale.

i pomyśleć, że jeszcze 26 lat temu, w katolickim Kodeksie Prawa Kanonicznego, w krótkich, żołnierskich słowach stało:

Can. 1203.
§ 1. Fidelium defunctorum corpora sepelienda sunt, reprobata eorundem crematione. (wiernych zmarłych należy grzebać, potępia się kremację zwłok)
§ 2. Si quis quovis modo mandaverit ut corpus suum cremetur, illicitum est hanc exsequi voluntatem; quae si adiecta fuerit contractui, testamento aut alii cuilibet actui, tanquam non adiecta habeatur. (nie godzi się wypełniać takiej woli zmarłego czy jego rodziny, a wzmianki o chęci skremowania ciała poczynione w testamencie należy traktować jak nieistniejące)

oraz

Can. 1240.
§ 1. Ecclesiastica sepultura privantur, nisi ante mortem aliqua dederint poenitentiae signa: (o ile przed śmiercią nie wyrazili skruchy - pozbawieni katolickiego pochówku są ci, którzy)
(...)
5. Qui mandaverint suum corpus cremationi tradi (przeznaczyli swoje ciało do kremacji)

Za parę lat pewnie i do nas dotrze "bardziej ekologiczna" metoda utylizacji zwłok, mianowicie [link widoczny dla zalogowanych] Czy doczekamy się wtedy kolejnej aktualizacji Rytuału?

[link widoczny dla zalogowanych]

Prymas Glemp i kremacja zwłok

Prymas Józef kard. Glemp 10 listopada w Czosnowie k. Warszawy otworzył I Targi Funeralne „Memento 2000”. Przez dwa dni 21 wystawców prezentowało towary i usługi pogrzebowe. Na targach można było zobaczyć m.in. trumny, ubrania, samochody pogrzebowe, piece krematoryjne i ozdobne urny na prochy, komory chłodnicze, kosmetyki, wieńce, drukarki do wstążek, poduszki do trumien i nosze dla ofiar wypadków.

Zapytany przy tej okazji przez dziennikarzy o opinię nt. kremacji, Prymas powiedział, że "Kościół dopuszcza taką możliwość, o ile została zachowana odpowiednia godność obrzędu. Wiadomo, prochem jesteś, w proch się obrócisz. Kremacja jest tylko przyspieszeniem tego procesu" – dodał kard. Glemp (na podst.: KAI, 10 listopada 2000).

Wypowiedź hierarchy właściwie nie dziwi, gdyż współczesny modernizm powoli, ale systematycznie, bezpośrednio lub pośrednio podważa prawie każdą prawdę wiary katolickiej, więc tym bardziej będzie sprzeciwiać się zasadom kultury chrześcijańskiej i kościelnym zwyczajom. Palenie zwłok co prawda nie uderza bezpośrednio w jakiś dogmat wiary, a nawet jest według tradycyjnych przepisów dozwolone w pewnych wyjątkowych okolicznościach (takich jak epidemia, wojna itp.), jednak Kościół przede wszystkim składa ciała swych zmarłych członków na cmentarnej, poświęconej ziemi. Czyni tak dlatego, ażeby naśladować pogrzeb Chrystusa Pana, którego złożono w ziemi. Uważa także, że rozkład ciała w ziemi jest czymś naturalnym i ma swój głęboki sens. Dlatego sprzeciwia się gwałtownemu niszczeniu ciała zmarłego przez ogień. Ciało wiernego katolika tylokrotnie wchodziło w bezpośredni kontakt z Ciałem Chrystusa w Komunii św.; a ile to zasług zdobywało ciało na żywot wieczny, np. przez umiarkowanie czy przez męstwo chrześcijańskie! Tak więc chociaż to ciało jest już martwe, chociaż niebawem zacznie się rozkładać, to jednakże zawsze godne jest szacunku (por. ks. K. Pielatowski, Ostatnie namaszczenie, w: Sakramenty Święte [praca zbiorowa], Poznań 1956).

Praktyka kremacji zwłok była zwykle propagowana przez sektę masońską, m.in. w celu ataku na dogmat o zmartwychwstaniu ciał lub żeby zaprzeczyć życiu po śmierci w ogóle. Poniżej zostały przedstawione dokumenty kościelne, które określają stosunek, jaki katolicy powinni mieć do kremacji. (mn)
Zagadnienie kremacji zwłok wg Denzinger H., Schönmetzer A., Enchiridion Symbolorum Definitionum et Declarationum De Rebus Fidei Et Morum. Ed. XXXIII, 19651.

Dekret Św. Oficjum z dnia 19 maja 1886 r.
[AAS 19 (1886/87) 46] DS 3188.

O kremacji ciał zmarłych

Pytanie:
1. Czy godzi się przynależeć do stowarzyszeń, których zamiarem jest propagowanie kremacji ciał zmarłych?
2. Czy godzi się nakazywać, aby swoje lub innych zwłoki zostały spalone?

Odpowiedź (potwierdzona przez Jego Świątobliwość):
Ad 1. Negatywna, a nawet jeżeli dotyczy to stowarzyszeń pokrewnych wolnomularstwu, podlega się karom przeciwko nim wymierzonym.
Ad. 2 Negatywna.

Dekret Św. Oficjum z dnia 15 grudnia 1886 r.
[AAS 25 (1892/93) 63] DS 3195-3196.

O kremacji ciał zmarłych

Co dotyczy tych, których ciała nie z woli ich samych, ale z woli innych poddane zostały kremacji, to posługa i obrzęd Kościoła dopuszczalny być może albo w domu, albo w kościele, jednak nie w miejscu kremacji, aby wykluczyć zgorszenie. Zgorszenie może być zażegnane, jeżeli zostanie ujawnione, że kremacja nie była wybrana z własnej woli zmarłego.
Ale co się tyczy tych, którzy z własnej woli wybrali kremację i w tym postanowieniu pewnie i notorycznie aż do śmierci trwali, to zawiera Dekret z dnia 19 maja 1886 r. – postępować należy wobec nich wedle norm Rytuału Rzymskiego, pod tytułem którym nie godzi się dawać kościelnego pogrzebu. W przypadkach jednak szczególnych, w których powstaje wątpliwość albo trudność, powinien doradzić Ordynariusz.

Odpowiedź Św. Oficjum dla arcybiskupa Fryburga
z dnia 27 lipca 1892 r.
DS 3276—3279 [AnE 3 (1895) 98s / CollPF2 n. 1808]

O kremacji ciał zmarłych

Pytanie:
1. Czy godzi się sprawować egzekwie nad wiernymi, którzy, chociaż nie przynależeli do wolnomularstwa ani nie kierowali się jego zasadami, jednak, kierując się innymi motywami, nakazali swoje ciała po śmierci spalić, jeżeli tego nakazu nie chcieli odwołać?
2. Czy godzi się za wiernych, których ciała nie bez winy ze strony ich samych zostały spalone, Mszę św. publicznie sprawować albo i prywatnie odprawiać, a także ofiarę w tym celu przyjmować?
3. Czy godzi się współdziałać przy kremacji ciał zmarłych, bez nakazu albo rozważenia sprawy, albo też kierować taką pracą jako lekarz, urzędnik, pracownik zatrudniony w krematorium? I czy godzi się to wówczas, jeżeli czyni się to w pewnej konieczności albo też dla uniknięcia wielkiego niebezpieczeństwa? (dopuszczalna jest jedynie kremacja zwłok w celach sanitarnych tj. celem uniknięcia epidemii – przyp. tłum.).
4. Czy godzi się udzielać sakramentów takim współpracownikom, jeżeli od tego współudziału nie chcą odstąpić albo twierdzą, że nie mogą?

Odpowiedź:
Ad 1. Jeżeli upominani odmawiali, negatywna. Jeżeli jednak nie miało miejsca upomnienie, przestrzega się przepisów zalecanych przez uznanych autorów, szczególnie mając na względzie uniknięcie zgorszenia.
Ad. 2 Co do publicznie odprawianej Mszy św. negatywna, co do prywatnie odprawianej Mszy św. pozytywna.
Ad. 3. Nigdy nie godzi się formalnie współdziałać nakazem albo radą. Tolerować jednak można materialny współudział, ale tylko wówczas, jeżeli:
1° kremacja nie jest ceremonią sekty masońskiej;
2° nie zawiera się w niej nic, co przez się bezpośrednio albo jednoznacznie wyrażałoby odrzucenie nauki katolickiej i aprobatę sekty;
3° ani też nie wymaga, aby urzędnicy i pracownicy katoliccy uczestniczący w czynności zobowiązani albo namawiani byli do pogardy wobec religii katolickiej. Jakkolwiek w tych przypadkach należy pozostawić to ich dobrej wierze, zawsze jednak powinni być napominani, aby nie mieli współudziału w kremacji zwłok.
Ad. 4. Zawiera się w poprzedniej, i tak, jak [głosi] Dekret z 15 grudnia 1886 r.

Instrukcja Św. Oficjum z dnia 19 lipca 1926 r.
[AAS 18 (1926) 282s.] DS 3680.

O kremacji ciał zmarłych

Ponieważ niemało także pomiędzy katolikami tego barbarzyńskiego zwyczaju, tym bardziej więc chrześcijański, ale też i naturalny wobec zmarłych ciał szacunek zamierza roztropnie okazać Kościół (...) dyscyplinie ewidentnie sprzeciwiającego się, jako jakby jedno z lepszych dzisiejszych, jak mówią, osiągnięć postępu nauk społecznych, nie omieszkając wychwalać jego pożytku dla ochrony zdrowia (...) ta w rzeczywistości rada nieprzyjaciół chrześcijańskiego imienia, polegająca na chwaleniu i propagowaniu kremacji ciał zmarłych, aby od rozważania o duszy po śmierci i od nadziei na zmartwychwstanie ciał pomału odwieść, jest szeroką droga prowadzącą do materializmu. Jakkolwiek palenie zwłok, chociaż nie jest bezwzględnie złe, w nadzwyczajnych okolicznościach jest dopuszczalne, to jedynie z uwagi na poważną i ciężką rację dobra publicznego, powszechnie jednak oraz jakby na mocy reguły takie działanie i jemu sprzyjanie nie wydaje się być inne niż bezbożne oraz gorszące i dlatego surowo wzbronione.

Fakty, analizy, komentarze
Zawsze wierni nr 6/2000
[link widoczny dla zalogowanych]

Wyczytałam:

Polecam świetny (jak zawsze) artykuł z angielskojęzycznej The Catholic Encyclopedia z 1908 r.

[link widoczny dla zalogowanych]

"Prawodawstwo kościelne zakazuje kremacji w oparciu o poważne powody, ponieważ praktyka ta jest dziś w większości przypadków związana z okolicznościami, które czynią ją publicznym wyznaniem bezbożnictwa i materializmu. Przecież to masoni uzyskiwali zgodę na tę praktykę od rządów różnych państw. (...) Kościół od samego początku zakazywał praktyki, której używali głównie wrogowie wiary chrześcijańskiej. Powody oparte na miłości chrześcijańskiej i na zwyczajnym interesie ludzkości jeszcze wzmocniły sprzeciw Kościoła. Twierdzi on, że ciało ludzkie, które było świątynią Ducha Świętego i narzędziem niebiańskich cnót, nie powinno być traktowane w nieludzki sposób, któremu sprzeciwia się dziecięca cześć, miłość małżeńska czy rodzicielska, a nawet zwykła ludzka życzliwość. Inny argument przeciwko kremacji pochodzi z dziedziny prawnej i medycznej. Kremacja niszczy bowiem wszelkie ślady przemocy czy trucizny, uniemożliwiając badanie sądowe, którego można dokonać po ekshumacji nawet w ciągu kilku miesięcy".

Dodam jeszcze, że CIC 1917 odmawiał tym, którzy zdecydowali o własnej kremacji, kościelnego pogrzebu (can. 1240 § 1). Nowy kodeks, w ramach ekumenicznych ustępstw, formułuje rzecz w sposób charakterystyczny dla tzw. prawodawstwa posoborowego:

Cytat:

Kan. 1176 § 3. Kościół usilnie zaleca zachowanie pobożnego zwyczaju grzebania ciał zmarłych. Nie zabrania jednak kremacji, jeśli nie została wybrana z pobudek przeciwnych nauce chrześcijańskiej.

Amerykańscy hierarchowie walczą z pogańskim pochówkiem
(...)
http://www.traditia.fora.pl/kosciol-w-mediach-swiat,61/amerykanscy-hierarchowie-walcza-z-poganskim-pochowkiem,5289.html#21815