Obrzedy i Rytuały adwentowe na podst.ksiązki Rytuał rodzinny

PRZYGOTOWANIE UPOMINKÓW GWIAZDKOWYCH

Zwyczaj ten ma swoje głębokie uzasadnienie teologiczne. Upominki są symbolem największego daru, jaki został nam dany: Syna Bożego, a wraz z Nim ogromne bogactwo darów duchowych, nadprzyrodzonych. Ponieważ Pan Bóg nas tak hojnie obdarował, winniśmy również obdarowywać się wzajemnie. Szczególnie dzieci mają prawo do tego, aby przeżyć w wieczór wigilijny radość płynącą z przyjścia Boga do ludzi. Tej prawdy teologicznej upominki nie powinny przesłaniać, alej ą uwydatniać.

Przeżywając Adwent i przygotowując się na pamiątkę przyjścia Boga do ludzi staje się nam znowu jasne, że Bóg nas kocha, dlatego dał nam Swego Syna. W tej wielkiej radości okazujemy sobie nawzajem szczególne wyrazy życzliwości i obdarowujemy się upominkami. Sprawiamy radość przede wszystkim tym, o których nikt nie pamięta, o ubogich i samotnych oraz cierpiących i smutnych.

Zapraszam do wypowiedzi, które obrzędy adwentowe są nam znane, które może nie. Jak to w naszych parafiach wyglada, może też jak to w naszych domach. Przyznam szczerze, że nie o wszystkich wiedziałam.W ubiegłych latach zawsze był wieniec adwentowy. W ubiegłym roku i w tym również, był taki pokaźny pień adwentowy. Trochę się dziwiłam, dlaczego nie ma wieńca , teraz znam odpowiedź.

Zamiast rzucać się w szał zakupów lepiej powróćmy do zwyczajów świątecznych przodków, które tak pięknie opisuje w swojej książce bp Józef Wysocki. Powyżej o tym jest, ale temat warty przypomnienia.

Tradycje adwentowe – remedium na komercjalizację Świąt

Zaczyna się adwent – czas przygotowania do świąt Bożego Narodzenia. Od wieków był to okres wyciszenia, oderwania się od doczesności i przygotowania na spotkanie Zbawiciela. W dobrym przeżywaniu adwentu pomagały dziś już zapomniane tradycje: wspólne wieczorne modlitwy, obrzędy związane z adwentowymi wieńcami, świecami i pełnieniem dobrych uczynków. Trudno bez nich głębiej przeżywać adwent i święto Narodzenia Pańskiego.

Słowo adwent wywodzi się od łacińskiego adventus – czyli przyjście, przybycie. Początki obchodzenia tego okresu sięgają IV wieku, gdy służył on przygotowaniu do święta Objawienia Pańskiego. Adwent, jako przygotowanie do Bożego Narodzenia, zaczął być obchodzony od V wieku. Od czasów Grzegorza Wielkiego stał się oficjalnym przygotowaniem liturgicznym do tego święta.

Tak długa historia zaowocowała licznymi tradycjami, tak liturgicznymi, jak i pobożnościowymi. Jedną z jest tworzenie wieńca adwentowego. Zwyczaj ten ma korzenie pogańskie i narodził się w Niemczech wschodnich. Dawni mieszkańcy tych rejonów na przełomie listopada i grudnia czcili światło. Zgodnie z wyrażoną przez św. Tomasza zasadą „łaska nie niszczy natury, ale ją ulepsza” Kościół przejął ten zwyczaj nadając mu treść związaną z prawdziwą wiarą. Wieniec adwentowy służy temu, by w jego środku ustawić cztery świece reprezentujące cztery niedziele adwentu. Powinny mieć one kolor szat liturgicznych tego okresu, a więc trzy fioletowe i jedna różowa – na 3 niedzielę zwaną Gaudete. Innym rozwiązaniem są świece czerwone lub jeszcze innego koloru wyrażającego radość oczekiwania. Sam wieniec można wykonać np. z gałązek drzew iglastych. Wieniec ten dobrze jest pobłogosławić, co można uczynić samodzielnie w domu. Dobrym pomysłem jest zawieszenie wieńca na czterech wstążkach na suficie, tudzież położenie go na tacy na stole. Świece te mogą płonąć podczas wspólnej rodzinnej modlitwy lub posiłków.

(...)

[link widoczny dla zalogowanych]