Nieco historii

Kościół rozpoczyna Adwentem nowy rok liturgiczny. Nazwa "adwent" wywodzi się od łacińskiego słowa "adventus" i tłumaczy się jako przybycie, zbliżanie się, nadejście.W Kościele Adwent od samego początku był oczekiwaniem na przyjście Chrystusa, zarówno w sensie Wcielenia (Święta Narodzenia Pańskiego), jak i powtórnego przyjścia (Paruzja).

Najstarsze ślady istnienia Adwentu spotykamy już w IV wieku ( teren Hiszpanii i Galii ). Miał on charakter przygotowania wiernych do Epifanii, czyli Uroczystości Objawienia Pańskiego. Od wieku V Adwent stanowił przygotowanie do Świąt Bożego Narodzenia i ukształtowany był na wzór Wielkiego Postu, rozpoczynał się dniem św.Marcina ( 11.XI. ). Miał on charakter pokutny. W V w. ok.480 r. w Galii biskup Tours, Perpetuus, wprowadził obowiązek postu w poniedziałki, środy i piątki w ciągu trzech tygodni od dnia św. Marcina (11 listopada) do Narodzenia Pańskiego.

Post ten przetrwał do naszych czasów i jest praktykowany w klasztorach klauzurowych sióstr karmelitanek bosych. Pierwotny charakter pokutny Adwentu odbił się również w licznych zwyczajach i obrzędach ludowych w Polsce. W Rzymie okres przygotowania do Narodzenia Pańskiego został wprowadzony dopiero w drugiej połowie VI wieku. Początkowo trwał zaledwie 2 tygodnie.

Od czasów św. Grzegorza Wielkiego (590-604) Adwent w Rzymie obejmował już 4 tygodnie. Był to czas bezpośredniego, liturgicznego przygotowania na obchód pamiątki historycznego przyjścia Chrystusa. W VIII wieku gdy Galia przyjęła liturgie rzymska, nadała Adwentowi charakter pokutny i w tej formie utrwalił się on w XIII wieku w całym Kosciele. Wprowadzono fioletowy kolor szat liturgicznych, nie ozdabiano ołtarza kwiatami, zakazano muzyki organowej, a takze urządzania przez wiernych "zabaw i wesel hucznych"

Adwent

W liturgii Kościoła Rzymskiego Adwent rozpoczyna się w niedzielę najbliższą święta, św. Andrzeja Apostoła, tj. między 29 listopada a 3 grudnia. Trwa od 23 do 28 dni i obejmuje cztery niedziele. Liturgicznie dzieli się na dwa okresy. Pierwszy (do 16 grudnia) podejmuje motyw oczekiwania na powtórne przyjście Chrystusa w chwale (Paruzja), a drugi (od 17 grudnia) skupia uwagę wiernych na bezpośrednim przygotowaniu do obchodów Świąt Narodzenia Pańskiego. W czytaniach Kościół przybliża postać proroka Izajasza z jego mesjańskimi proroctwami, działalność Jana Chrzciciela, wypowiedzi Chrystusa o swoim powtórnym przyjściu, a także wydarzenia poprzedzające samo narodzenie w Betlejem.

Zgodnie z reformą ostatniego Soboru Adwent jest czasem radosnego oczekiwania na przyjście Pana. W takim też duchu powinniśmy ten okres dany nam przez Kościół przeżywać, będąc zawsze gotowymi na spotkanie z Panem, który już się zbliża. Jest to czas do przygotowania się do niego przez pokutę i oczyszczenie. Dlatego Kościół zachęca do udziału w rekolekcjach, przystąpienia do sakramentu pokuty i pojednania.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Teresa napisał:

Kościół rozpoczyna Adwentem nowy rok liturgiczny. Nazwa "adwent" wywodzi się od łacińskiego słowa "adventus" i tłumaczy się jako przybycie, zbliżanie się, nadejście.W Kościele Adwent od samego początku był oczekiwaniem na przyjście Chrystusa, zarówno w sensie Wcielenia (Święta Narodzenia Pańskiego), jak i powtórnego przyjścia (Paruzja). (...)

Rozpoczynamy nowy rok liturgiczny, którego pierwszym okresem jest Adwent. Adwent składa się z dwóch odrębnych okresów:
1. czasu, w którym kierujemy nasze serca ku oczekiwaniu powtórnego przyjścia Jezusa w chwale na końcu czasów (okres od początku Adwentu do 16 grudnia włącznie);
2. czasu bezpośredniego przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego, w której wspominamy pierwsze przyjście Chrystusa na ziemię.
Zwornikiem wszystkich tekstów liturgii adwentowej obydwu części jest czytanie ciągłe księgi proroka Izajasza. Czytanie to obrazuje tęsknotę za wyczekiwanym Mesjaszem.

"...Adwent, czas o wielkim znaczeniu religijnym, ponieważ niesie on z sobą nadzieję i duchowe oczekiwanie: za każdym razem, kiedy wspólnota chrześcijańska przygotowuje się do świętowania wspomnienia narodzin Zbawiciela, napełnia ją wewnętrzna radość, która w pewnym stopniu udziela się całemu społeczeństwu. W Adwencie lud chrześcijański duchem podąża w dwóch różnych kierunkach: z jednej strony podnosi wzrok ku ostatecznemu celowi swojego pielgrzymowania w dziejach, którym jest spotkanie z Chrystusem, który powróci w chwale; z drugiej, wspominając ze wzruszeniem Jego narodziny w Betlejem, chyli czoło przed szopką." (Benedykt XVI, Czas nadziei)

Adwent wskazuje na potrójne przyjście Jezusa. Pierwsze - historyczne, narodzenie się Jezusa w ubóstwie stajni betlejemskiej; ono już się dokonało. Drugie - ciągle się dokonujące pod osłoną znaków sakramentalnych we wspólnocie Kościoła; ono trwa i jest ukryte dla naszych oczu. Trzecie przyjście Jezusa - w chwale będzie to triumfalny powrót Chrystusa jako Sędziego; nastąpi ono przy końcu świata (paruzja).

Potrójny wymiar adwentu

I Aspekt historyczny.
II. Aspekt liturgiczny adwentu.
III. Aspekt eschatyczny adwentu.

(...)

[link widoczny dla zalogowanych]